ทำไมเวลาเราอยู่กับตัวเองมากๆหรือหันไปเจอสิ่งของในห้องที่มันอยู่กับเรามานานเราจะรู้สึกเริ่มแน่นๆในอกในใจแล้วก็เหมือนจะค่อยๆระเบิดออกมาเป็นน้ำตา เวลาอยู่กับตัวเองมากๆรู้สึกเหมือนโดนทิ้งรู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ เป็นเพราะอะไรกันทั้งๆที่เราก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าเราเป็นอะไร มันรู้สึกแย่ที่สุดเลย มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ย???
เรามีโอกาสเสี่ยงเป็นซึมเศร้ามั้ยคะหรือแค่คิดมากวิตกกังวล