แม่มีเราตอนอายุ45ทำให้เราอายุห่างจากแม่มากปัจจุบันเราอายุ​25​ เรียนจบมีงานทำแล้ว​ หาเงินเรียนเองตั้งแต่ม.ปลายจนจบมหาลัย
ตอนนี้แม่ก็70 แล้ว​แต่ยังแข็งแรง​อยู่
ที่บ้านอยู่กัน4คนมีแม่​ เรา​ พี่ชายและพี่สะใภ้
เรารู้สึกว่าช่วงปีหลังๆมานี้
​เรากับแม่ทะเลาะกันบ่อยมาก​
เราจะหยิบจับอะไรก็ดูผิดไปหมด
เราพูดอะไรก็ดูผิด​ดูทำให้เขาน้อยใจไปหมด
เคยหาข้อมูลว่าเป็นปกติของคนวัยชราที่จะรู้สึกน้อยใจง่าย​  เราพยายามจะปล่อยและทำความเข้าใจแต่ไม่ไหวจริงๆ​
ความรู้สึกคือเหมือนเราคุยกันคนละเรื่อง
กับพี่ชายก็ทะเลาะเหมือนกันแต่แม่ไม่เคยทำร้ายร่างกายเพราะพี่ชายสู้คืน​ ซึ่งนี้ก็เป็นเรื่องที่เราห่วงถ้าย้ายไปอยู่ข้างนอก
ก่อนหน้าที่จะมาตั้งกระทู้เถียงกันจนทะเลาะใหญ่โตจนแม่เอามีดออกมาขู่เรา​ เราได้แต่ร้องไห้แล้วบอกกลัวแล้วๆเราหนีเข้าห้อง​ แม่เลยเอามีดฟันประตูห้องเรากลัวมาก​นอนร้องไห้อยู่ในห้อง
ตั้งแต่เด็กจนโตโดนมาตลอดทั้งตบตีถีบหรือขว้างของใส่​ เรารู้สึกว่าเราเสียสุขภาพจิตกับการอยู่บ้านนี้​ อยากย้ายออกไปอยู่คนเดียวแล้วกลับบ้านแค่อาทิตย์​ละครั้งพอ​ ไม่ได้จะทิ้งแม่จะยังคงดูแลและทำหน้าที่ในการซื้อทุกอย่างเข้าบ้านและจ่ายค่าใช้จ่ายเหมือนเดิม​ แต่แค่ย้ายออกไปเพื่อหาความสงบเพราะรู้สึกจิตตกมาก​ หลังจากเหตุการณ์​วันนี้​ภาพที่เราโดนทำร้ายตั้งแต่เด็กมันกลับเข้ามาในหัวทุกเหตุการณ์​น้ำตาเราไหลทุกครั้งที่นึกถึง​ เวลาเราโดนแม่ทำร้ายเราคิดถึงพ่อมาก​ ​พ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่เรา4ขวบ
และแม่เกลียดพ่อมาก(พ่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน  นานๆจะแวะมาหาทีนึง)​ คือความรู้สึกตอนนี้เหมือนประสาทจะ-คิดว่าถ้าโดนทำร้ายให้เจ็บตัวอีกรอบจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่น