สวัสดีค่ะ เราเกิดมาพร้อมกับรูปนิ้วผิดปกติที่นิ้วโป้งข้างขวามันไม่ได้ดูน่าเกลียดนะคะนิ้วเราแบนเป็นรูปหัวใจค่ะ555 เรื่องมีอยู่ว่าตอนเด็กๆเราเป็นคนไม่สู้คนแล้วโดนทำร้ายร่างกายบ้างโดนบูลลี่บ้างมันเริ่มรุนแรงขึ้นตั้งแต่ ป.1 ช่วงนั้นเราชอบกลับบ้านมาแล้วเศร้าตลอดแล้วเรื่องแบบนี้ก็เกิดกับเราทุกวันจนขึ้นป.3แม่ได้กลับมาทำงานที่บ้านได้หลายวันแล้ววันหนึ่งเรากลับบ้านมาแล้วอารมณ์ดีที่เพื่อนเล่นกับเราถึงจะมีแค่2คนเราดีใจมากๆคนบอกในครอบครัวรวมถึงแม่ด้วยคำตอบที่พวกท่านตอบมาทำเราเก็บมาคิดจนถึงทุกวันนี้"เอาเงินไปจ้างเพื่อนมาเล่นด้วยเหรอ?"ตอนนั้นคือจุกมากและตกใจด้วยทำไมถึงพูดกับเราแบบนั้นเราที่ตกใจแถมกลัวด้วยที่พวกท่านพูดแบบนี้เลยหันไปพูกกับแม่แต่แม่ตอบกลับมาว่า"อย่าเอาเงินไปจ้างเพื่อนเล่นอีกนะ"เราร้องไห้เลยตอนนั้นทำไมถึงพูดกับลูกตัวเองแบบนี้ที่พึ่งเดียวของเราคือคนที่ทำร้ายเราได้เจ็บที่สุดตั้งแต่วันนั้นมาแม่เริ่มพูดคำหยาบด่าเรานู่นนี่ใช้ความรุนแรงกับเราตอนนั้นเราเป็นเด็กดีมากไม่กล้าปกป้องตัวเองเลยยอมให้เพื่อนตีแม่ตีถ้าย้อนเวลาได้เราก็อยากกลับปกป้องตัวเองนั่นแหละตามที่ว่าแท่เริ่มเอาความโกรธมาลงที่เราอยู่บ่อยๆชอบเหวี่ยงชอบวีนมาเรื่อยๆจนเราได้ขึ้นป.4เราย้ายโรงเรียนเพราะโดนแกล้งหนักมาก(ช่วงนี้อยู่ป.3อยู่นะคะ)โดนเพือนไถเงินทุกวันเงินที่เอาไปโรงเรียนเราก็เอาไปให้น้องจนเงินที่เราเอามาเพื่อซื้อของกินเราก็ไม่ได้ใช้สักบาทเพราะเอาให้น้องหมดแล้วแถมครูที่โรงเรียนก็ชอบตีบางวันก็เมาเดินมาดึงหูเราตอนนั้นเจ็บมากๆกลัวด้วยเราว่ากลับบ้านไปจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครจนเพื่อนในห้องคนนึงสงสารเราเลยเอาไปบอกแม่แม่เลยตัดสินใจย้ายโรงเรียนให้ตอนนั้นเรารู้สึกเฟลมากๆทั้งที่เราเคยบอกว่าโดนแกล้งบลาๆท่านได้ใส่ใจเลยแต่พอเพื่อนเราบอกแล้วคนในหมู่บ้านรู้ท่านก็รีบย้ายโรงเรียนทันทีที่จบป.3พอขึ้นม.4 เพื่อนใหม่เราก็ไม่ได้ดีและก็ไม่ได้แย่ตอนเราโดนทำร้ายเอาเปรียบไม่ใครมาช่วยเราเลยเราโดนบลูลี่หนักมากๆคนทั้งโรงเรียนไม่ให้เกียรติเราแแม้แต่เด็กประถมตอนต้น วันนึงเราเล่นกับเพื่อนแล้วมีรุ่นพี่มาเล่นด้วยเพื่อนพากันไปเล่นหยอกกับรุ่นพี่คนนั้นเขาเป็นผู้ชายนะคะเราที่ยืนอยู่คนเดียวทำอะไรไม่ถูกอยากเล่นด้วยเลยงัดความกล้าออกไปเล่นด้วยเราทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรหรือแตะตัวเลยโดนเขาโดดถีบอกตอนนั้นหายใจไม่ออกชัวขณะค่ะ555แต่ก็ยิ้มกลบเกลื่อนได้พี่เขาด่าเราต่อบลาๆหลังจากนั้นเราเริ่มคิดที่จะสู้กลับเลยไปบอกแม่แต่แม่ไม่พูดอะไรเลยทีนี้ป้ามาได้ยินเลยโกรธมากวันต่อมาเลยไปเรียกพี่คนนั้นมาคุยพี่เขาก็ปฏิเสธว่าไม่ได้ทำเพื่อนที่เล่นกบเราวันนั้นก็เงียบไม่แม้แต่จะช่วยเป็นพยานให้พอป้าเราสั่งสอนเสร็จท่านก็กลับหลังจากนั้นรุ่นพี่คนนั้นก็มาขู่เราแล้วด่าป้าเราด้วยว่าจะทำร้ายหลังจากนั้นเราก็โดนบูลลี่ฉ่ำๆถามว่สแคร์มั้ยก็ไม่555เพราะชินแล้วฉายาเราคือ"อินิ้วแบนปากเป็ด"หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดเราก็จบการศึกษาจากโรงเรียนนั้นพอขึ้นม.1เราได้โอกาสก็ตัดความสัมพันธ์กับเพื่อนกลุ่มนั้นเลยค่ะ เราหาเรื่องทะเลาะแล้วออกมายอมโดนเกลียดดีกว่าอยู่กับคนแบบนั้น555 เราเริ่มสู้คนไม่ยอมโดนเอาเปรียบพอถึงช่วงที่แม่ด่าแม่เหวี่ยงใส่ไม่มีเหตุผลก็เถียงสู้เลยค่ะถ้าจะโดนตีมีดฟันก็วิ่งออกมาเราก็โดนด่าโดนเหวี่ยงทะเลาะกันทุกวันมาเรื่อยๆค่ะจนถึงพลิกชีวิตค่ะ(ไว้มาเขียนต่อนะคะเขียนไปร้องไห้ไป5555)