วันนี้ก้มีมาระบายเหมือนเดิมครับ เรื่องเดิมๆที่ผมไม่รู้จะไปพูดกับใครดี
เริ่มจากที่เมื่อคืนนี้น้องผมโวยวายใส่แม่และปิดประตูเสียงดังมาก เนื่องจากมันไม่พอใจที่มันโดนด่าเรื่องเล่นเกมทั้งวัน ส่วนผมที่เรียนออนไลน์ทั้งวันแล้วยังต้องช่วยงานบ้านเกือบทั้งหมดนั้น แค่พลาดปิดประตูเสียงดังโดยไม่ตั้งใจ กลับถูกด่าสารพัด ถึงขั้นใช้คำว่าอกตัญญู ตอนแรกก็นึกว่าด่าน้องแหละแต่พอเดินลงมาชั้นล่าง อ่าว...ด่าเรานี่หว่า ผมก็เหมือนจะชินนะ แต่ลึกๆแล้ว ทั้งน้อยใจ ทั้งเครียด ทุกอย่างมันผสมปนเปกันหมด
บางครั้งผมถึงขั้นอยากหนีออกจากบ้านด้วยซ้ำ อยากออกไปตายๆที่ไหนสักที่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย

ทำไมกันครับผมไม่เข้าใจลูกที่พยายามทำตัวดีมาตลอด มันไม่เคยดีในสายตาบ้างหรอ หรือว่าอยากได้ลูกที่มันเลวๆ ลูกที่ไม่ทำอะไรเลยได้แต่ผลาญเงินไปวันๆแบบนั้นหรอ ชอบแบบนั้นหรอ...ผมพยายามจนผมท้อ แต่ถ้าผมไม่ทำ ก็จะมีปัญหาสืบต่อมาอีกว่าทำไมผมไม่ทำ 

อดทน อดทน อดทน!!! และ ช่าง!! (ทุกวันนี้ถ้าไม่แอบร้องก็คิดแค่นี้แหละครับ จะได้อยู่ได้) ไม่ได้ผิดใจกับน้องนะครับ แค่ไม่เข้าใจ พ่อแม่