เมื่อเรายังไม่พบ  ก็ได้แล่นท่องเที่ยวไปในสงสาร เป็นอเนกชาติ,  แสวงหาอยู่ซึ่งนายช่างผู้สร้างเรือน
เพราะการเกิดทุกคราวเป็นทุกข์ร่ำไป. 
(ก่อนตรัสรู้สัมมาสัมโพธิญาณ)

นายช่างเอ๋ย !  ฉันรู้จักแกเสียแล้ว ;  เจ้าจะสร้างเรือนให้เราไม่ได้อีกต่อไป. 
ซึ่โครงทั้งหมดของเจ้า(โครงเรือน) เราหักเสียแล้ว;  ยอดเรือนเราก็รื้อเสียแล้ว.  
จิตของเราก็ลุถึงแล้ว ซึ่งสภาพที่อะไรปรุงแต่งไม่ได้อีกต่อไป  เพราะถึงความสิ้นไป  แห่งตัณหาเสียแล้ว. 
 
แล้วจิตมาจากไหน?