การแก้ปัญหาของภาครัฐ กับปัญหาโควิด19
ผมมองว่า ตอนนี้รัฐต้องพิจารณาใหม่
เกี่ยวกับนโยบายการแก้ปัญหาโควิด19 ของประเทศไทย

เนื่องจากรัฐบาลใช้วิธีการแก้ปัญหา
โดยใช้วิธีเดียวกับการที่หมอรักษาโรคมะเร็ง
คือการให้เคมีบำบัดหรือคีโมแก่ผู้ป่วย
ซึ่งหลักการให้คีโมแก่ผู้ป่วยมะเร็ง
ก็คือการใช้เคมีเข้าไปทำลายเซลส์ร้ายในตัวผู้ป่วยให้ตายไป
ซึ่งอาจจะส่งผลกระทบกับเซลส์ดีที่อยู่ในร่างกายเช่นกัน
ถ้าผู้ป่วยแข็งแรงก็จะสามารถรับคีโมได้หลายครั้ง
และมีการฟื้นตัวที่ดี หายเป็นปกติ
แต่หากผู้ป่วยร่างกายไม่แข็งแรงพอ หรือการฟื้นตัวไม่ดีก็อาจทรุดลงได้

การระบาดของประเทศในระลอก 1 และ2
รัฐเลือกใช้วิธีแบบนี้ และประสบความสำเร็จ
สามารถควบคุมจำนวนผู้ติดเชื้อได้
ซึ่งวิธีดังกล่าวเป็นวิธีที่ดี หากใช้ในระยะเวลาไม่นาน

แต่กับสถานการณ์ปัจจุบัน ระลอก3 ที่ประเทศไทยกำลังเผชิญ
ร่างกายหรือสภาพเศรษฐกิจที่บอบช้ำมาพอสมควร
กำลังถูกให้ยาแรงอีกครั้ง
ด้วยนโยบายการจำกัดการดำเนินกิจการต่างๆ ด้วยการหว่านแหในวงกว้าง
เช่น หากเขตนี้ หรือจังหวัดนี้ มีผู้ติดเชื้อ ก็จะปิดสถานประกอบการต่างๆ
โดยไม่มีการระบุให้ละเอียด ว่าควรปิดแค่พื้นที่ไหน

ตอนนี้ธุรกิจที่ได้รับผลกระทบมีมากจนไม่แน่ใจว่าหากยังคงนโยบายแบบนี้ไปอีก 1 หรือ 2 เดือน
ธุรกิจต่างๆ จะยืนทรงตัวอยู่ได้หรือไม่

ทางแก้ปัญหาที่ดีที่สุดแน่นอนคือ การฉีดวัคซีน
ที่ภาครรัฐพยายามรณรงค์อยู่ในขณะนี้
แต่หากดูจากจำนวนผู้ลงทะเบียนฉีดวัคซีน ก็ยังไม่แน่ใจว่า จะใช้เวลานานแค่ไหน ถึงจะฉีดได้ตามเป้า

ดังนั้น อีกสิ่งหนึ่งที่ภาครัฐควรทำคือ การหันมามองในมุมเศรษฐกิจ ที่กำลังจะพังทลาย
ด้วยการปรับนโยบายการ ปิดสถานที่ พยายามพยุงให้ระบบเศรษฐกิจเดินหน้าต่อไป
เช่น การกำหนดโซน ที่ละเอียดขึ้น ที่ย่อยลง ที่ทำให้กระทบกับผู้ประกอบการให้น้อยที่สุด
ควบคู่กับการสร้างความเชื่อมั่นด้วยการให้ข้อมูลที่เกี่ยวกับการฉีดวัคซีนแก่ประชาชนให้มากที่สุด