อันนี้ของถามคนระดับกลางถึงล่างนะ(ไม่แน่ใจมีในพันทิปป่าว)

สังคมไทย มักมีค่านิยม แปลกๆ เช่น มีลูกทันใช้ มีลูกเยอะๆ จะได้สบายตอนแก่  ลูกจะต้องเลี้ยงพ่อแม่

ดูเผินๆมันก็ดูดีนะ กตัญญูดี แต่คำถามคือดีจริงๆรึเปล่า?

ในเมื่อเราเกิดมา ก็เป็นหนี้แล้ว!! อนาคตจะต้องหาเงินมาชดใช้ที่เลี้ยงดู ที่เกิดมา ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหาเงินได้เท่าไหร่ แล้วจะตั้งตัวได้ไหม หรือถ้ามีครอบครัวเป็นของตัวเองล่ะ

สำหรับครอบครัวที่มีฐานะ คงไม่มีปัญหาเท่าไหร่

แต่หลายคนที่ไม่ได้รับการศึกษาที่ดี คุณภาพชีวิตที่ไม่โอเค และต้นทุนในการแข่งขันก็ได้รับจากพ่อแม่มาต่ำมากๆ โอกาสที่จะตั้งตัวได้มันน้อยมากๆเลยนะ หลายคนตั้งตัวไม่ได้ และวนลูป โดยการมีลูก และคาดหวังว่าลูกจะตั้งตัวได้และเลี้ยงดู ซื้อบ้าน ซื้อรถให้ตน แต่คนเป็นจริงจะทำได้ไืหม หรือจะวนลูปนรกนี้ไปเรื่อยๆ ย้อนไปที่รุ่นปู่ย่าก็เริ่มชัดเจน

อย่าพูดถึงความฝันเลย เอาแค่รอดไปวันๆ

ทำไมพ่อแม่ที่ไม่พร้อม ถึงเลือกจะมีลูก?

เพราะการมีลูกมันคือการลงทุนอย่างงั้นหรือ
ไม่ใช่ว่าคนเราจะต้องวางแผนดูแลตัวเองไปตลอดชีวิตของเราเองเหรอ รวมถึงดูแลลูก ก่อนที่ลูกที่เราให้กำเนิดจะเติบโตไปมีชีวิตเป็นของตัวเองหรอกหรือ

กระทู้นี้ไม่ได้มีเจตนาแอนตี้การเลี้ยงดูพ่อแม่
แต่อยากสนับสนุนการป้องกันการตั้งครรถ์โดยไม่พร้อม

ไม่ใช่เพียงแต่วัยรุ่น แต่เป็นผู้ใหญ่ทั้งหลาย อยากให้รู้ไว้ ว่าการมีลูกไม่ควรเป็นการลงทุนเลย หากคุณไม่พร้อมจะมอบคุณภาพชีวิตที่ดีให้กับชีวิตทั้งชีวิตที่ต้องเกิดมา

ลูกไม่ควรเป็นหนี้พ่อแม่ตั้งกำเนิด
ลูกควรเป็นของขวัญของพ่อแม่
และพ่อแม่ ควรจะขอบคุณ ที่ลูกกำเนิดมา
ลูกคือความรัก ไม่ใช่ธุรกิจ หรือการเสี่ยงโชค

ประเทศที่สถาบันครอบครัวมีคุณภาพชีวิตค่อนข้างดี ทุกคนมีสิทธิได้ตั้งตัว และมีสิทธิล้มเหลวพอๆกัน แต่อย่างน้อยก็ไม่มีพันธะ แบบนั้นจะเรียกคนเกินครึ่งโลกว่าอกตัญญูรึเปล่า

ค่านิยมไทยเรามันดีจริงๆแล้วหรือ

ลูปนรกนี้ดีต่อใคร ดีต่อสังคมยังไง?