เมื่อวานผมได้รับสายจากเพื่อนที่ไปทำงานต่างประเทศ แล้วได้คุยกันถึงเรื่องส่วนตัว เรื่องนึงที่คุยกันคือ เรื่องหนี้สิน ของเพื่อน
ผมถามมันว่า ไปทำงานที่ต่างประเทศจะสองปีอยู่แล้ว สบายแล้วหละสิ หมดหนี้หมดสิน ?? แต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือ หนี้ส่วนตัวของมันยังผ่อนไม่หมดเลย เอาไปให้หนี้พ่อ หนี้แม่ แถมญาติคนอื่นยังโทรมาขอให้ช่วยเรื่องนั่นเรื่องนี้ น้องสาวก็มีลูกแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง เอาภาระทุกอย่างมาให้มันหมด
ผมเลยตั้งคำถามว่า มันใช่หน้าที่ของคนเป็นลูกจิงๆหรอ ที่ต้องมารับภาระตรงนี้ ??
ใครอยากแสดงความคิดเห็นอะไร เชิญ !!!
แต่อันนี้คือความคิดเห็นส่วนตัว
- ประเด็นแรก เรื่องความกตัญญู การใช้หนี้ให้พ่อแม่คือความกตัญญู หรอ ??? ผมว่าควรเปลี่ยนความคิดใหม่ การตอบแทนมีหลายวิธี สมมุติบ้านนึงมีลูกหลายคน คนที่ได้เงินน้อย แค่ตัวเองยังเอาไม่รอด ไม่ปัญญาจะส่งกลับบ้าน คือ เป็นลูกที่ไม่กตัญญู หรือเปล่า ?? คุณลองคิดดู ถ้าลูกต้องมาใช้หนี้พ่อแม่ แล้วถ้าคุณมีลูก ลูกของคุณต้องมาใช้หนี้คุณหรอ ??? แบบนี้เรียกวงจรอุบาตไหม ?? ทำไมถึงไม่คิดว่า คุณจะไม่สร้างหนี้สินใว้ให้ลูก ให้ลูกคุณเกิดมาเค้าได้ใช้ชีวิตและตั้งตัวได้เร็ว !!!!!!
- สังคมไทยมองว่า พ่อแม่ให้กำเนิดมา ลูกต้องใช้หนี้ให้พ่อแม่ โดยเฉพาะสังคมต่างจังหวัด พูด 3 บ้าน 8 บ้าน ผมถามกลับ วิธีการมองแบบนี้ มันแฟร์กับเด็กไหม ?? ถ้าคุณเลือกเกิดได้ อยากเกิดมาในครอบครัวที่เป็นหนี้ไหมหละ ?? คุณก็อยากเกิดมาในครอบครัวที่รวย จริงไหม ??? ดังนั้น การที่ลูกอยากจะช่วย(ย้ำว่า อยากช่วย ไม่ได้บอกว่า ต้องช่วย) เป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ช่วยไม่ได้หมายความว่าเค้าผิด!!!
- บางคนอ้างว่า ที่เป็นหนี้เป็นสิน เพราะมีลูก !!!
(ผมพูดเฉพาะ ในส่วนลูกที่เจริญเติบโตคามครรลองครองธรรม ) ผมถามกลับบ้าง คุณไม่พร้อม แล้วจะมีลูกทำไม ??? ในเมื่อมีออกมาแล้วไม่มีปัญญาเลี้ยง
ทำไมถึงไม่มองกันบ้างว่า การที่มีลูกออกมาสักคนนึง ลูกไม่สามารถเลือกเกิดได้ มันควรเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ไหมที่ต้องเลี้ยงดู ไม่ใช่มานั่งทวงบุญคุณกันยิกๆๆ
- การหางานของเด็กจบใหม่ปัจจุบัน จะหางานที่มีรายได้ ครอบคลุมหนี้สินครอบครัว ซึ่งบางครั้งมันอาจจะยากในเมืองไทยด้วยซ้ำ แทนที่เด็กจบมาจะได้เริ่มงานในสิ่งที่เค้าอยากทำ กลายเป็นว่า ต้องมาหางานที่สามารถจ่ายหนี้สินได้ บางคน จบ.3 ม.6 ในเมืองไทยจะให้ทำงานอะไรหละ ไม่มีไง !!! เลยไปเป็นผีน้อยกันที่ต่างประเทศ ทำให้ภาพลักษณ์คนไทยดูแย่ เข้าประเทศยากขึ้น ยกตัวอย่างง่ายๆเลย เกาหลีใต้ แบบนี้ไม่ได้เรียกภาระสังคมหรอ!!! เอาดีๆ ถ้าเด็กจบปริญญาตรีใหม่ ไม่มีหนี้สินอะ 15,000-20,000บาท ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ที่อยู่ไม่ได้กันเพราะหนี้สินไง
ส่วนบางคนที่เรียนจบมาไม่สูง ที่ผมเจอมามี 2 สาเหตุคือ ต้องออกมาทำงานช่วยที่บ้านใช้หนี้ กับ เกเรด้วยตัวเอง อยากมีลูกมีผัวก่อนวันอันควร หรือ ติดเพื่อน ติดเล่น
กรณีที่ต้องออกมาทำงานช่วยใช้หนี้เนี่ย ไม่ได้เป็นเพราะพ่อแม่หรอที่ทำให้เด็กไม่ได้เรียน แล้วอนาคตเด็กจะไปอยู่ตรงไหน เข่าข่ายพ่อแม่รังแกฉัน
ส่วนอีพวกเกเรด้วยตัวเองเนี่ย ขอพูดแค่ว่า พ่อแม่ไม่ได้อยู่กับคุณไปตลอดจะทำอะไรหัดคิดถึงอนาคตพวกคุณบ้าง บางคนมีลูก ตอน 14 15 เอาง่ายๆเนอะ คนเราเกิดมาเป็นมนุษย์ ที่เราต่างจากสัตว์คือ การรู้ผิดชอบชั่วดี และการยับยั้งชั่งใจ ไปคิดเอาเองว่า คุณควรเป็นมนุษย์หรือเป็นสัตว์ อย่าบอกว่า 14 15 เป็นเด็ก เพราะเด็กที่อายุ 14 15 เค้าใฝ่ดีก็มี ทุกอย่างอยู่ที่สิ่งแวดล้อม
- หนักกว่านั้นบางครอบครัว พี่น้อง ปู่ย่าตายายเป็นภาระกันเข้าไปอีก.....
สรุปเลยนะ ผมยังยืนยันว่า ลูกควรกตัญญูพ่อแม่ แต่ความกตัญญูนั้น สามารถแสดงออกได้หลายวิธี ไม่จำเป็นต้องแค่การใช้หนี้แทน การช่วยใช้หนี้ของลูกเป็นสิ่งที่ทำได้ แต่ต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน เช่น หนี้ตัวเองไม่ได้จ่าย แต่ไปจ่ายหนี้พ่อแม่ก่อน หรือ ไปหยิบยืมเงินคนอื่นเพื่อจ่ายจ่ายหนี้ให้พ่อแม่ คุณลองถามตัวคุณเอง คุณมีความสุขจริงๆๆหรอ กับการมีเงินก้อนนึงในแต่ละเดือน แล้วต้องเจออะไรแบบนี้ในชีวิต หรือ หากคุณเป็นพ่อเป็นแม่ คุณมีความสุขหรอกับการที่เห็นลูกมานั่งใช้หนี้ให้คุณ จนลูกไม่สามารถตั้งตัวได้ หรือ ตั้งตัวได้ช้ากว่าที่ควรจะเป็น การออกจากวงจรอุบาตนี้ควรเริ่มจากตัวเราครับ ไม่ทำตัวให้เป็นภาระคนรุ่นหลัง เพราะจะส่งผลถึงลูกหลานคุณในอนาคต อย่ามองแค่คนรุ่นก่อนคุณ ให้มองถึงคนรุ่นต่อๆจากคุณ สิ่งที่พวกคุณเริ่มต้นทำได้คือ การมีบุตรเมื่อพร้อม อย่าคิดว่า การมีลูกจะเติมเต็มชีวิตให้สมบูรณ์ หรือ จะมีลูกเพราะแค่อยากมี เพราะถ้ามีแล้วคุณไม่สามารถเลี้ยงเค้าได้ดี หรือ ไม่มีปัญญาส่งเค้าเรียนได้ สุดท้ายเค้าอาจจะเป็นภาระสังคม เช่นการเป็นผีน้อยในต่างประเทศ หรือ บางคนตกงานจนก่ออาชญากรรม
ลองถามตัวเองกันดูว่า ที่คนชนชั้นกลางเป็นกันอยู่ทุกวันนี้ มันถูกต้องกันแล้วหรอ ??? มันจะดีกว่าไหม ถ้าพวกคุณมีลูกเมื่อพร้อม และเลี้ยงดูเค้าอย่างเต็มที่ เห็นเค้าเติบโตอย่างมีประสิทธิภาพ และตัวคุณก็เป็นคนรุ่นหลังที่มีประสิทธิภาพในสังคมเช่นเดียวกัน อยู่ได้ด้วยตัวคุณเอง ไม่เป็นภาระลูกหลาน ไม่มีปัญหาเรื่องเงินภายในครอบครัว มันน่าจะเป็นภาพที่มีความสุขมากกว่าทุกวันนี้ไหม ???
ข้อความด้านบนเป็นเพียงแค่ความคิดเห็นของคนๆนึงเท่านั้น
อยากให้สังคมของประเทศไทย ออกจากวงจรอุบาต สักที !!!!!!
ผมถามมันว่า ไปทำงานที่ต่างประเทศจะสองปีอยู่แล้ว สบายแล้วหละสิ หมดหนี้หมดสิน ?? แต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือ หนี้ส่วนตัวของมันยังผ่อนไม่หมดเลย เอาไปให้หนี้พ่อ หนี้แม่ แถมญาติคนอื่นยังโทรมาขอให้ช่วยเรื่องนั่นเรื่องนี้ น้องสาวก็มีลูกแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง เอาภาระทุกอย่างมาให้มันหมด
ผมเลยตั้งคำถามว่า มันใช่หน้าที่ของคนเป็นลูกจิงๆหรอ ที่ต้องมารับภาระตรงนี้ ??
ใครอยากแสดงความคิดเห็นอะไร เชิญ !!!
แต่อันนี้คือความคิดเห็นส่วนตัว
- ประเด็นแรก เรื่องความกตัญญู การใช้หนี้ให้พ่อแม่คือความกตัญญู หรอ ??? ผมว่าควรเปลี่ยนความคิดใหม่ การตอบแทนมีหลายวิธี สมมุติบ้านนึงมีลูกหลายคน คนที่ได้เงินน้อย แค่ตัวเองยังเอาไม่รอด ไม่ปัญญาจะส่งกลับบ้าน คือ เป็นลูกที่ไม่กตัญญู หรือเปล่า ?? คุณลองคิดดู ถ้าลูกต้องมาใช้หนี้พ่อแม่ แล้วถ้าคุณมีลูก ลูกของคุณต้องมาใช้หนี้คุณหรอ ??? แบบนี้เรียกวงจรอุบาตไหม ?? ทำไมถึงไม่คิดว่า คุณจะไม่สร้างหนี้สินใว้ให้ลูก ให้ลูกคุณเกิดมาเค้าได้ใช้ชีวิตและตั้งตัวได้เร็ว !!!!!!
- สังคมไทยมองว่า พ่อแม่ให้กำเนิดมา ลูกต้องใช้หนี้ให้พ่อแม่ โดยเฉพาะสังคมต่างจังหวัด พูด 3 บ้าน 8 บ้าน ผมถามกลับ วิธีการมองแบบนี้ มันแฟร์กับเด็กไหม ?? ถ้าคุณเลือกเกิดได้ อยากเกิดมาในครอบครัวที่เป็นหนี้ไหมหละ ?? คุณก็อยากเกิดมาในครอบครัวที่รวย จริงไหม ??? ดังนั้น การที่ลูกอยากจะช่วย(ย้ำว่า อยากช่วย ไม่ได้บอกว่า ต้องช่วย) เป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ช่วยไม่ได้หมายความว่าเค้าผิด!!!
- บางคนอ้างว่า ที่เป็นหนี้เป็นสิน เพราะมีลูก !!!
(ผมพูดเฉพาะ ในส่วนลูกที่เจริญเติบโตคามครรลองครองธรรม ) ผมถามกลับบ้าง คุณไม่พร้อม แล้วจะมีลูกทำไม ??? ในเมื่อมีออกมาแล้วไม่มีปัญญาเลี้ยง
ทำไมถึงไม่มองกันบ้างว่า การที่มีลูกออกมาสักคนนึง ลูกไม่สามารถเลือกเกิดได้ มันควรเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ไหมที่ต้องเลี้ยงดู ไม่ใช่มานั่งทวงบุญคุณกันยิกๆๆ
- การหางานของเด็กจบใหม่ปัจจุบัน จะหางานที่มีรายได้ ครอบคลุมหนี้สินครอบครัว ซึ่งบางครั้งมันอาจจะยากในเมืองไทยด้วยซ้ำ แทนที่เด็กจบมาจะได้เริ่มงานในสิ่งที่เค้าอยากทำ กลายเป็นว่า ต้องมาหางานที่สามารถจ่ายหนี้สินได้ บางคน จบ.3 ม.6 ในเมืองไทยจะให้ทำงานอะไรหละ ไม่มีไง !!! เลยไปเป็นผีน้อยกันที่ต่างประเทศ ทำให้ภาพลักษณ์คนไทยดูแย่ เข้าประเทศยากขึ้น ยกตัวอย่างง่ายๆเลย เกาหลีใต้ แบบนี้ไม่ได้เรียกภาระสังคมหรอ!!! เอาดีๆ ถ้าเด็กจบปริญญาตรีใหม่ ไม่มีหนี้สินอะ 15,000-20,000บาท ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ที่อยู่ไม่ได้กันเพราะหนี้สินไง
ส่วนบางคนที่เรียนจบมาไม่สูง ที่ผมเจอมามี 2 สาเหตุคือ ต้องออกมาทำงานช่วยที่บ้านใช้หนี้ กับ เกเรด้วยตัวเอง อยากมีลูกมีผัวก่อนวันอันควร หรือ ติดเพื่อน ติดเล่น
กรณีที่ต้องออกมาทำงานช่วยใช้หนี้เนี่ย ไม่ได้เป็นเพราะพ่อแม่หรอที่ทำให้เด็กไม่ได้เรียน แล้วอนาคตเด็กจะไปอยู่ตรงไหน เข่าข่ายพ่อแม่รังแกฉัน
ส่วนอีพวกเกเรด้วยตัวเองเนี่ย ขอพูดแค่ว่า พ่อแม่ไม่ได้อยู่กับคุณไปตลอดจะทำอะไรหัดคิดถึงอนาคตพวกคุณบ้าง บางคนมีลูก ตอน 14 15 เอาง่ายๆเนอะ คนเราเกิดมาเป็นมนุษย์ ที่เราต่างจากสัตว์คือ การรู้ผิดชอบชั่วดี และการยับยั้งชั่งใจ ไปคิดเอาเองว่า คุณควรเป็นมนุษย์หรือเป็นสัตว์ อย่าบอกว่า 14 15 เป็นเด็ก เพราะเด็กที่อายุ 14 15 เค้าใฝ่ดีก็มี ทุกอย่างอยู่ที่สิ่งแวดล้อม
- หนักกว่านั้นบางครอบครัว พี่น้อง ปู่ย่าตายายเป็นภาระกันเข้าไปอีก.....
สรุปเลยนะ ผมยังยืนยันว่า ลูกควรกตัญญูพ่อแม่ แต่ความกตัญญูนั้น สามารถแสดงออกได้หลายวิธี ไม่จำเป็นต้องแค่การใช้หนี้แทน การช่วยใช้หนี้ของลูกเป็นสิ่งที่ทำได้ แต่ต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน เช่น หนี้ตัวเองไม่ได้จ่าย แต่ไปจ่ายหนี้พ่อแม่ก่อน หรือ ไปหยิบยืมเงินคนอื่นเพื่อจ่ายจ่ายหนี้ให้พ่อแม่ คุณลองถามตัวคุณเอง คุณมีความสุขจริงๆๆหรอ กับการมีเงินก้อนนึงในแต่ละเดือน แล้วต้องเจออะไรแบบนี้ในชีวิต หรือ หากคุณเป็นพ่อเป็นแม่ คุณมีความสุขหรอกับการที่เห็นลูกมานั่งใช้หนี้ให้คุณ จนลูกไม่สามารถตั้งตัวได้ หรือ ตั้งตัวได้ช้ากว่าที่ควรจะเป็น การออกจากวงจรอุบาตนี้ควรเริ่มจากตัวเราครับ ไม่ทำตัวให้เป็นภาระคนรุ่นหลัง เพราะจะส่งผลถึงลูกหลานคุณในอนาคต อย่ามองแค่คนรุ่นก่อนคุณ ให้มองถึงคนรุ่นต่อๆจากคุณ สิ่งที่พวกคุณเริ่มต้นทำได้คือ การมีบุตรเมื่อพร้อม อย่าคิดว่า การมีลูกจะเติมเต็มชีวิตให้สมบูรณ์ หรือ จะมีลูกเพราะแค่อยากมี เพราะถ้ามีแล้วคุณไม่สามารถเลี้ยงเค้าได้ดี หรือ ไม่มีปัญญาส่งเค้าเรียนได้ สุดท้ายเค้าอาจจะเป็นภาระสังคม เช่นการเป็นผีน้อยในต่างประเทศ หรือ บางคนตกงานจนก่ออาชญากรรม
ลองถามตัวเองกันดูว่า ที่คนชนชั้นกลางเป็นกันอยู่ทุกวันนี้ มันถูกต้องกันแล้วหรอ ??? มันจะดีกว่าไหม ถ้าพวกคุณมีลูกเมื่อพร้อม และเลี้ยงดูเค้าอย่างเต็มที่ เห็นเค้าเติบโตอย่างมีประสิทธิภาพ และตัวคุณก็เป็นคนรุ่นหลังที่มีประสิทธิภาพในสังคมเช่นเดียวกัน อยู่ได้ด้วยตัวคุณเอง ไม่เป็นภาระลูกหลาน ไม่มีปัญหาเรื่องเงินภายในครอบครัว มันน่าจะเป็นภาพที่มีความสุขมากกว่าทุกวันนี้ไหม ???
ข้อความด้านบนเป็นเพียงแค่ความคิดเห็นของคนๆนึงเท่านั้น