ตอนนี้เรา ออกกำลังกายเป็น วิ่ง5โล บ้างก็ คลิปคาดิ ไม่ก็ กระโดดเชือก 1000  ( แล้วแต่วันในส่งนของคาดิโอ ) เวทบอดี้ หน้าท้องและต้นขา เล่นพวกนี้ ทุกวันค่ะ ไม่มีพัก วันไหนบ้า ก้เล่นทุกอย่างในวันเดียวค่ะ +กินคลีน และนับแคลไปด้วย ปัญหาเราอยู่ตรงนี้ค่ะ

เรากำหนดแคลตัวเองต่อวันไว้แค่ 800-900 ( มาจากการหาค่า TDEE ชึ่งจริงๆแล้ว มันอยู่ที่ 1300 ค่ะ อันนี้คำนวนจากนน ที่ต้องการลดกับเวลาที่ต้องการนะคะ) ทรมานค่ะ พูดง่ายๆ วันไหนกินเกินมานิดเดียว นน ขึ้นค่ะ ขนาดออกกำลังไปดวยทุกวันนะคะ วันไหนไม่ออก อย่าพูดเลยค่ะ ;)
เราชีทเดย์แทบไม่ได้ บางทีกินคลีนยังไม่ครบมื้อเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ

พี่ๆอย่าว่าเราเลยนะคะ ; )เราค่อนข้างอ่อนไหวมากๆ กับเรื่องพวกนี้

ก่อนอื่นเลย ขอบอกว่าเราเริ่มลดมาได้ยังไงก่อน นับจากวันที่เริ่มลดมา นี่ก็ 1 ปีกับเกือนกว่าๆแล้วค่ะ เราสูงแค่ 148 แต่น้ำหนัก 48 (ค่อนข้างตันค่ะ ฮือ)
ตอนนั้นเพื่อนบอกว่า ต้องเอาส่วนสูงมาลบ 110 จะเท่ากับน้ำหนักที่ควรเป็นค่ะ เราก้ เริ่มเลย

-เริ่มแรก เมื่อ กุมภา 63 เราหันมาออกกำลังกายค่ะ โดยตอนนั้น วิ่งทุกวัน 5 โล + หน้าท้อง + ขา/ฮุลล่าฮูป แต่ไม่คุมอาหารค่ะ ตอนนั้นค่อนข้างหนักสำหรับเราที่ไม่ค่อยออกกำลังกาย ทำมาสัก 2 เดือน ลดมา 4 โลค่ะ เหลือ 44 ดีใจมากเลย ขนาดไม่คุมอาหาร  แต่จากนั้นไป ไม่ลดค่ะ5555

-2 เดือนให้หลัง เลยหันมาตัดน้ำหวานและไม่ทานหลัง 6 โมง หรืองดมื้อเย็นไปเลย และออกกำลังกายหนักเหมือนเดิมค่ะลดมา 2 โล เป็น 42

- ตอนนั้นพอจแล้วค่ะ บวกกับเริ่มต้องกลับไปเรียน เลยไม่ค่อยมีเวลาออกกำลังกาย เลยค่อยๆปล่อยตัวมา ผ่านไป 4 เดือน ขึ้นมา 3 โลค่ะ บวมมากเลยตอนนั้นรู้ ไม่ชอบตัวเองมาก ร้องไห้ เพียงเพราะคนทักว่า หน้าบวมนะ เราคิดแล้วค่ะ "โอเค จะลดต่อแล้ว !' หันมาออกกำลังกายเช่นเกิมค่ะพร้อมกับทำ if 18/6 อ่าาาาา ลดค่ะ กลับมาปกติแล้ว 42 ที่รัก แต่ไม่พอใจค่ะ ลดแล้วมันยังลดต่ออ่าาาา หรือว่าจะเป็นโชคดีและผลตอบแทนกันนะ เหลือ 41 ค่ะ

-จากนั้น เริ่มคลั่งค่ะ วันไหนที่กินเยอะเกิน   ' จะล้องคออ้วกค่ะ '    แถมยังใช้ยาถ่าย 3-5 เม็ต ต่อครั้งด้วยค่ะ แต่ ก็ยัง if และออกกำลังกายหนักมากไปด้วยนะคะ ผลก็คือลดอีกค่ะ 40 แล้ว
เราเริ่มเกลียดตัวเองค่ะ เพราะจากนั้นเราเห็นว่ามันลด เราเลยกินทุกิย่างที่ขวางหน้า แ ล้ว ไปล้วงคอเอา เราสังเวชตัวเอง ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้
(บวกกับเริ่มมีปัยหาเรื่องการถ่ย เพราะกินยาถ่ายทุกวัน จนไม่สามารถขับถ่ายได้ด้วยตนเอง แก้โดยหารทาน ดพรไบโอติกอยู่ค่ะ )
เรารู้สึกว่าอาการของตน อยู่ในหมวด โรคที่มีชื่อว่า บลูลิเมีย ไปแล้วค่ะ (มีสภาวะการกินที่ผิดปกติ)

- เราเลยหาวิธีใหม่ๆ โอเค การนับแคลต่อวัน โดยคำนวนโดยการหาค่า TDEE โอ้โห น้ำหนักเราถ้จะให้ลดถึง 38 นี่ ต้องกิน1300 ต่อวัน
งืมมมมม ก็ดีเลยนะ แต่ว่า หาเทรนเนอร์คุมการกินไปด้วยดีกว่า เราเลยหันมากินคลีนค่ะ+วิ่ง 5 โล / คลิปเบเบ้ 3-4 คลิป ทุกวัน แต่น้ำหนักลดช้า
(นี่แหละค่ะ สิ่งที่เราเกลียด) เราหักลบแคลเอง เพราะแยากเห็นผลไวๆ หักมา เหลือ 900 ค่ะ   น้ำหนักลงค่ะ
39 แล้วเย่ แต่ ไม่สุดค่ะ เราิยากให้ถึง 38 ไวๆ เราลดอีกค่ะ เหลือ 800 ต่อวันทำมาประมาณเดือนกว่า ปรากฏว่า เราเทรนกินคลีนไปด้วย เทรนเนอร์ใจดีค่ะ เขาบอกว่า มีชีทเดย์ให้นะ 2 วัน โอเคค่ะ กินค่ะ กินยับค่ะ ตอนนี้ โยโย่ค่ะ น้ำหนักขึ้นไป 41 จาก 39 ภายใน 2 วัน หลังชีท เราเครียด เครียดมากค่ะ
ตอนนี้เราลดกลับมาให้เหลือ 39-40 ได้แล้วค่ะ แต่เราต้องออกกำลังกายหนักทุกวัน + กินแค่วันละไม่เกืน 800-900 แคล
เราร้องไห้หน้ากระจกทุกวัน ไม่ยอมทานข้าวที่คนอื่ทำ ไปข้างนอกกับครอบครัวจะหงุดหงิดมาก เพราะเขาชอบบังคับให้กิน ที่สำคัญคือประจำเดือนไม่มา 3 เดือนแล้วค่ะ

เรากลัวค่ะ เราเกลียดที่ตัวเองเป็นแบบนี้ เราอยากเป็นคนปกติ ที่กินได้ 1500-1600 แคลเขา ทั้งๆที่นั่นเป็นค่า mbi ของเราแท้ๆ อย่างน้อยขอแค่ 1300 ตามค่า TDEE ก้ได้ เรา กินได้แค่ 800 แถมออกกำลังกาย 2-3 ชม ต่อวันอีก เคยคิดว่าชอบค่ะ แต่รู้สึดว่า ตัวเอง ขั้นหมกหมุ่น เราเหมือนเป็นโรคจิต เราร้องไห้ทุกวันค่ะ ย้อนกลับไปได้จะค่อยๆเป็นค่อยไปกว่านี้ พี่ๆว่าเราควรทำไงดีคะ