เรื่องมันมาจากกระทู้แรกของผมนะครับ คือ มันเริ่มจาก คำพูดเขา เริ่มเปลี่ยนไป การกระทำก็เปลี่ยนไป ที่ผ่านมาชีวิตคู่ 23ปี ถามผมว่ามีไหมที่ผมเคยสงสัย ระแวง มีครับ แต่ผม ยอมปิดหูปิดตาตัวเองมาตลอด เพระอะไครับ เพราะผมรักเขา ผมต้องพยายามเชื่อใจเขา ต้องเอามือปิดตาตัวเองใว้ข้าวนึงมาตลอด ดั่งคำพระว่า แต่ครั้งนี้ มันเกินไปครับ กับข้อเสนอ ให้แยกกันอยู่ ต่างคนต่างอยู่ 2 ปี ไม่ต้องติดต่อกันอีก มันคือข้อเสนอที่ผมรับไม่ได้ครับ เขาคิดอะไร? เขาทำแบบนี้เพราะอะไร? คือคำถามที่ติดอยู่ในใจมาตลอด  <ชีวิตผมเปลี่ยนไปนับจากวันนั้น >
   ในวันนี้ที่เขา แอบไปหย่าผมเรียบร้อยแล้ว เขาคงได้ใช้ชีวิตสุขสบาย อย่างที่ต้องการ ในขณะที่เขานอนกอดกันอย่างมีความสุข ผมยังคงต้องทนทุกข์ กับ โรคซึมเศร้า ชีวิต กว่าจะผ่านไปในแต่ละนาที แต่ละชั่วโมง แต่ละวัน เขาจะเคยรู้ไหม? ว่าผมทรมารขนาดไหน? การที่ต้อง ฝืนยิ้มทั้งที่ข้างในมันกำลังร้องไห้ มันเป็นยังไง การที่ต้องพยายามบอกทุกคนว่า ผมไม่เป็นไรทั้งที่ข้างในมัน แหลกสลาย มันต้องใช้ความพยายามซักแค่ไหน? ปากเขาบอกว่าไม่ แต่ การกระทำมันตรงกันข้าม เขวฟ้องหย่าผม ด้วยเหตุผล
ผมติดเกมส์ มีอารมณ์รุนแรง ผมปีนี้ก็ 44 แล้ว ผมติดเกมส์นี่นะ? 
ผมชอบเที่ยวเตร่ ชอบเที่ยวผู้หญิง  เอาจริงๆเลยนะ ผมไม่เคยไปไหนมานานหลายปีแล้ว ส่วนเรื่องเที่ยว บอกเลยเอาเงินไปทิ้งเปล่าๆ เขาก็น่าจะรู้ดี
บอกผมติดยาเสฟติด อดีต มันผ่านมากี่ปีแล้ว กับคำพูดคนที่ทุกวันนี้ ยังไม่กล้ามาให้พ่อผมเห็น เพราะพ่อผมรอถามอยู่ว่า
(กูพูดตอนไหนว่ามันเสฟยาจนหลอน)  เขาไม่เคยถามความจริงจาก พ่อผมซักครั้งด้วยซ้ำไป
ผมชอบตะโกน   สัตว์ ผต่อหน้าพ่อแม่เขา เป็นดารทรามต๋อจิตใจ ถามว่า คนดีๆจะเดินตะโกน   สัตว์ไหมครับ ทรามหรือครับ เวลาแม่เขาด่าว่าผม ดูถูกผม บอกเลยครับว่า ถึงกับน้ำตาไหล 
บอกผมไม่ช่วยเหลือจุนเจือครอบครัวเขา ผมก็อยากถามเขา ก่อนแม่ผมป่วย ผมเคยส่งเสียครอบครัวซักบาทไหม? เครื่องทำน้ำอุ่น เน็ต ม่ออบ อยากได้อะไรก็หาให้ มีเท่าไรก็ให้ คือผมไม่ช่วยเลยใช่ไหม?
บอกผมไม่ช่วยพ่อแม่เขาทำงาน สวนที่บ้านนับตั่งแต่ผมไม่อยู่ เคยโลง สะอาดเหมือนที่ผมทำไหม? หญ้าบนคันแทนา เคยเรียบร้อยเหมือนที่ผมอยู่ไหม?
อะไรบ้างไม่ต้องพูดหรอก ผมโพสต์ใว้หมดว่าทำอะไรบ้าง
บอกผมโพสต์ ใส่ร้าย ด่าว่าเสียหาย กลับไปดูดีๆก่อน ก่อนที่ผมจะกินยาล้างห้องน้ำ ผมเรียกร้องอะไร? มันก็เพราะข้อสุดท้ายที่เธออ้าง 
ไม่สามารถติดต่อกับผมได้ ตลกมากไหม? คนที่พยายามติดต่อพูดคุยมาตลอด แต่โดนปิดกั้นทุกซ่องทาง ไม่มีเหตุผลให้ในการกระทำ ไม่มีความบริสุทธ์ ไม่มีอะไรซักอย่างแม้แต่คำพูบ บอก ติดต่อผมไม่ได้ ผมพยายามแล้ว ดีก็แล้ว ร้ายก็แล้ว สุดท้าย ผมเองคือคนที่เกือบตาย ที่ได้กลับมาก็โรคซึมเศร้านี่ไง

ผมอยากรู้ครับ คนที่ทำแบบนี้มันถูกต้องแล้วเหรอ?
ผมยื่นพิจารณาคดีใหม่ ศาลก็รับแล้ว ผมควรทำไงดี ปล่อยไป หรือ ทวงชีวิตตัวเองคืนก่อนดีครับ 
ผมเจ็บ ผมทรมาน ผมคิดถึงลูก 
เหตุผลข้อเดียวที่ผมรับไม่ได้เขาก็รู้อยู่แล้ว ไม่ว่ายังไงผมก็คงรับไม่ได้หรอกครับ