อยากกลับไปกอดและปลอบผู้หญิงคนนั้น(ตัวเอง)
ที่เคยคุกเข่านั่งร้องไห้อยู่ที่มุมห้องว่า ไม่เป็นไรเลยนะอยากร้องก็ร้อง แต่อยากจะบอกเธอจริงๆว่าเมื่อเวลาผ่านไปเรื่องนี้จะไม่สามารถทำร้ายเธอได้อีกแล้ว จงก้าวเดินต่อไปอย่างเข้มแข็ง ตั้งใจใช้ชีวิตให้สมกับที่พ่อกับแม่สร้างเธอขึ้นมาแล้ววันนึงเธอจะพบว่าไม่มีเขาเธอก็อยู่ได้

และคงกลับไปบอกคนที่ทิ้งเราไปอ่ะว่า
‘วันที่ไม่มีเธอมันยากมากแต่วันนี้อยู่ได้แล้วนะ ดูแลตัวเองได้อย่างดีเลย ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เธอเลือก ขอให้คนนั้นรักและดูแลเธออย่างดี อย่างที่เธอตั้งใจเอาไว้’