สองปีก่อน มีจุดเปลี่ยนในชีวิต ทำให้เราตัดสินใจกลับไทย
นึกถึงทีไร เรายังร้องไห้ออกมาทุกครั้ง เพราะตอนนั้นเราทำตัวเข้มแข็ง ไม่ได้ร้องไห้ ตอนนี้เลยร้องแทน

เราจะเข้าไปกอดตัวเราเอง แล้วบอกว่า

ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล

เธอจะได้เจอเจ้านายที่ดี ที่ทำงานที่อบอุ่น ได้ทำงานที่เธอรู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์ 

จะมีโรคที่กระจายไปทั่วโลก แต่เธอจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร เธอยังเก็บเงินได้เหมือนเดิม

ได้อยู่บ้านที่อบอุ่น ได้ไปเที่ยวตามสมควร แล้วถ้าเธออยากไปเรียนต่างประเทศอีกครั้งก็ทำได้ รักษาสุขภาพนะ

ชั้นรู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่เค้าบอกว่าไม่พยายาม ไม่ขยัน

ขอบคุณที่อดทน พยายามมาตลอด อยากกอดแน่นๆ ให้กำลังใจว่า ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวนะ เธอจะมีชีวิตที่ไม่แย่เลย และขอบคุณที่พยายามมาตลอดนะ