ในบ้านมีทั้งหมด 6 คนค่ะ พ่อสามี แม่สามี สามี เรา หลานชาย หลานสาว จริงๆเราคิดว่าปัญหานี้หลายๆคนคงเคยเจอมาค่ะ แต่สำหรับเรามันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างทำให้เราเครียดในระดับนึงเลยเพราะมันส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิต เรื่องมีอยู่ว่าแม่สามีรับลูกของหลานชาย เรียนอยู่ อนุบาล 3 (ลูกชายป้า)และลูกของหลานเป็นผู้หญิงกำลังขึ้นม.6ค่ะ
-เอาเรื่องหลานสาวผู้หญิงก่อน คือเค้าเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยปรึกษาอะไร หรือบอกอะไรเลยค่ะ เช้ามาไปโรงเรียนกลับค่ำเดินเข้าห้อง กินข้าวก็กินในห้อง งานบ้านไม่เคยแตะเลยค่ะ เราเคยคุยกับหลานครั้งนึงเปิดใจกับเค้าพยายามให้ความอบอุ่นเค้าเพราะเค้าไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ สอนเรื่องการใช้ชีวิตต่างๆ การเรียนต่อ ไปจนถึงเรื่องเพศสัมพันธ์ค่ะการป้องกันกินยา บลาๆ แต่เหมือนจะดีขึ้นนะคะแต่ก็ไม่ ทำตัวแย่กว่าเดิมคือไม่เอาอะไรเลยจริงๆ เลยคิดว่าเราสอนเราบอกไปแล้วไม่ทำตามก็ปล่อยค่ะ ตามกรรม เคยถามแม่สามีว่าเคยสอนเค้าบ้างไหม เค้าบอกก็สอนก็บอกนะคะ แต่เด็กไม่ทำตาม เราเลยอยากให้เค้าจบม.6ไวๆ จะได้ไปอยู่กับแม่แท้ๆของเค้า หางานทำเลี้ยงตัวเองไม่ใช่ทำตัวว่างๆไปวันๆ 
-มาหลานผู้ชายที่อยู่อนุบาล 3 คนนี้ดื้อ มึน บอกยาก เถียงแม่สามี และเด็กมีภาวะเป็นโรคสมาธิสั้นค่ะ(คาดว่าน่าจะดูโทรศัพท์มากเกินไป) พ่อ(หลานของแม่สามี)และแม่เด็ก แยกทางกัน ภาระเลยตกมาที่แม่สามีกับพ่อสามี 70%ค่ะ เค้าส่งมาแค่เงินที่ใช้ในชีวิตประจำวันส่วนมากไม่ค่อยพอต้องให้พ่อสามีออกให้ ไม่ค่อยมาหาลูก ส่วนตัวแม่เด็กก็ขอลูกไปนะคะแต่พ่อเด็กไม่ให้ เราก็เลยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ให้แต่ให้แม่สามีเลี้ยง แม่สามีเค้ามีโรคประตัวด้วยค่ะ ไม่ค่อยแข็งแรง (ไวรัสตับ) บางทีเราก็สงสารนะคะว่าหลานที่เค้าเลี้ยงทำให้เค้าเหนื่อย แต่บางทีเหมือนเค้าจะยินดีแบกรับภาระตรงนี้ไว้ พอเราเห็นก็อดว่า+ดุหลานผู้ชายไม่ได้ พอเวลาวันหนุดเราก็อยากพักผ่อนนอนตื่นสายๆ แต่ก็ต้องตื่นเพราะเสียงเด็กมันดังจริงๆค่ะ รบกวน เคยบอกเค้าไปแล้วแต่ก็ดังเหมือนเดิม เห้อ มาอยู่บ้านเค้าก็ไม่เหมือนบ้านเราเลยนะคะ 
ปล.ทิ้งท้าย ขออภัยนะคะถ้าผิดพลาดตรงไหนไป หรือเราดูใจร้ายก็ขอโทษด้วยค่ะ แต่เราอึกอัดมาก สามีเราก็เคยพูดกับแม่เค้าว่าถ้าไปอยู่บ้านใหม่ขอไป 2 คนนะ คือหมายถึงเรากับสามี ค่ะ แม่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ตอนนี้เราสงสารแม่สามีค่ะส่วนตัวเค้าดูไม่สงสารตัวเองที่ต้องแบกรับเลี้ยงลูกหลานคนอื่น ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ