เราไปเยี่ยมบ้านแม่ ตจว. บ้านนางอยู่ใกล้

นางก็อารมณ์มาอยู่ด้วย กินด้วยทุกมื้อ ไม่เคยช่วยออก มีแต่เราเลี้ยง มาทั้งลูกและสามี

เราก็ไม่ได้อะไรนะ ไม่ได้คิดมาก แรกๆเรา ซื้อของฝากทุกอย่าง แต่นางไม่เคยมีน้ำใจกลับอะไรเลย

เราเห็นแก่หลานมากินอยู่เลยไม่พูดอะไร

ล่าสุดมาทำธุระ กทม. ใช้เราไปนั่นนี่ ไม่มีเกรงใจ มาอยู่ให้เราหาให้กินเกมือนเดิม

เราเกรงใจมาบ้านเรา เดี๋ยวหาว่าไม่ดูแล แต่พอไป ตจว. ก็ไม่เคยต้อนรับเราบ้าง

ทั้งๆที่เค้าก็ไมได้มีหนี้มีสินอะไร มีเงินเก็บแต่ไม่ค่อยอยากใช้

เราไม่ได้ต้องการอะไร แต่รู้สึกว่าการให้ฝ่ายเดียวก็รู้สึกแย่อยู่นะ ควรทำตัวยังไง เงินอาจไม่ได้มากมายจนเดือดร้อน
แต่มันก็รู้สึกแย่ทางใจ