❍
ในช่วงต้นเดือน 6 มกราคม 1992
เรือคอนเทนเนอร์ Evergreen Ever Laurel
ได้เดินทางออกจากฮ่องกงไปยังรัฐวอชิงตัน
ในบรรดาสิ่งของหลายล้านชิ้น
ที่เรือ Evergreen Ever Laurel บรรทุกอยู่
คือ ของเล่นพลาสติกสำหรับเด็กที่ผลิตในจีน
ขายให้บริษัทของเล่นญี่ปุ่น The First Years Inc.

4 วันต่อมาในวันที่ 10 มกราคม 1992
เรือบรรทุกสินค้าได้เผชิญกับพายุรุนแรง
ในมหาสมุทรแปซิฟิกทางตอนเหนือ
คลื่นลมแรงจากพายุเฮอริเคนที่สูง 36 ฟุต
ได้เขย่าเรือระวางบรรทุก 28,900 ตัน
ให้เซไถลจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง
ภายใต้คลื่นลมแรงที่ฟาดงวงฟาดงา
ทำให้ตู้คอนเทนเนอร์ที่วางซ้อนกันสูงถึง 6 ชั้น
พังหลุดกลิ้งออกจากกันจากคานเหล็กที่ยึดไว้
และตกลงไปในท้องทะเล
ตู้คอนเทนเนอร์อย่างน้อย 1 ตู้ประตูพังออก
ทำให้กล่องกระดาษแข็งหลายโหล
ซึ่งบรรจุของเล่นประมาณ 28,800 ชิ้น
กลายเป็นเรือจิ๋วล่องลอยไปมาในมหาสมุทร



❍
ลังกระดาษแข็งสลายตัวอย่างรวดเร็วในน้ำเค็ม
และภายใต้ดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรง
ได้ปลดปล่อยห่อของเล่นเด็ก 2,400 โหล
จำนวนมากมายหลายพันชิ้นลงสู่ทะเล
แต่ละห่อมีสัตว์พลาสติกกลวง 4 ชนิด(ลอยน้ำได้)
ได้แก่  บีเวอร์สีแดง เต่าสีน้ำเงิน
กบสีเขียว และเป็ดสีเหลือง
บรรจุในถุงพลาสติกใส่ในลังกระดาษแข็ง

ภายในเวลาเพียง 1 วัน
น้ำทะเล/แสงแดดได้ทำลายเทปปากถุงพลาสติค
ทำการปลดปล่อยสัตว์พลาสติกเป็นอิสระ
การรั่วไหลครั้งนี้เกิดขึ้นที่
ประมาณ 44.7N, 178.1E
ประมาณ 500 ไมล์ทางใต้ของเกาะ Shemaya
ในหมู่เกาะ Aleutian ตะวันตกและ 1,000 ไมล์
ทางตะวันออกของเกาะฮอกไกโด
ทางตอนเหนือสุดของญี่ปุ่น

ข่าวเรือคอนเทนเนอร์สูญเสียของเล่น 28,800 ชิ้น
ดึงดูดความสนใจของ Curtis Ebbesmeyer 
นักสมุทรศาสตร์ของซีแอตเทิล สหรัฐ
และ James Ingraham ทั้งคู่ในขณะนั้น
ซึ่งกำลังทำงานกับแบบจำลองพื้นผิวมหาสมุทร
วิธีมาตรฐานในการติดตามกระแสน้ำ
ในมหาสมุทรว่าเดินทางไปในทิศทางใดบ้าง
ที่ผ่านมา คือ การปล่อยขวดดริฟต์
Drift Bottles ทีละ 500-1,000 ขวด
แล้วจัดทำแผนภูมิการเคลื่อนไหวของขวดพวกนี้
โดยปกติแล้วในการทดลองดังกล่าว
98% ของขวดที่ลอยน้ำจะหายไป
ดังนั้น นักวิจัยจึงคาดว่าจะกู้คืนได้
เพียง 10 หรือ 20 ขวดจากการปล่อยไปแต่ละครั้ง

แต่ครั้งนี้ ที่นี่มีชิ้นส่วนพลาสติกที่จดจำได้ง่าย
จำนวน 28,800 ชิ้นลอยอยู่ในมหาสมุทร
และทั้งหมดถูกปล่อยออกมาจากจุดเดียว
จึงเป็นโอกาสที่นักวิจัยทั้งสองท่านพลาดไม่ได้



❍
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นักวิจัยทั้งสองท่าน
ใช้สิ่งของที่ร่วงหล่นลงกลางมหาสมุทร
เป็นการทดลองทางสมุทรศาสตร์
3 ปีก่อนหน้านี้ ก็มีเรือบรรทุกสินค้า
ที่มุ่งหน้าไปทางตะวันออก
ถูกพายุทำลายลงราว  500 ไมล์
ทางใต้ของคาบสมุทรอะแลสกา
และตู้คอนเทนเนอร์หลายตู้ตกน้ำ
รวมถึงรองเท้า Nike จำนวน 80,000 คู่
เมื่อรองเท้าผ้าใบเริ่มลอยมาติดตาม
ชายฝั่งเกาะแวนคูเวอร์  ในอีก 5 เดือนต่อมา
นักวิจัยทั้งสองท่าน ได้ใช้ข้อมูลจาก
นักเดินตามชายหาด ที่พบรองเท้า Nike
แล้วสร้างเส้นทางลอยมาของรองเท้า
ประมาณ 200 ข้างขึ้นมาใหม่

เมื่อนักวิทยาศาสตร์ทั้งสองท่าน
ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการร่วงหล่นของเล่นลอยน้ำ
เป็ดยาง เต่ายาง บีเวอร์ยาง กบยาง
ในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนเหนือ
พวกท่านยังได้แจ้งเตือนให้เครือข่าย
เพื่อนร่วมชายหาดทั่วโลก
ให้จับตาดูของเล่นพลาสติกมันวาว
เผื่อมีใครพบว่าติดอยู่บนชายฝั่งที่ใดบ้าง



❍
10 เดือนหลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว
เป็ดยางตัวแรกเริ่มขึ้นบนชายฝั่งอะแลสกา
ห่างออกไป 2,000 ไมล์จากจุดที่ตกลงมา
ภายในเดือนสิงหาคม 1993
พบว่ามีเป็ดยางประมาณ 400 ตัว
ในแนวชายฝั่งยาว 850 กม.

ในอีกหลายปีข้างหน้า เรือจิ๋วลอยน้ำที่เป็นมิตร
เหล่านี้จะถูกค้นพบในสถานที่ต่าง ๆ ทั่วโลก
ตั้งแต่เกาะสก็อตแลนด์ไปจนถึง นิวฟันด์แลนด์
ออสเตรเลียตะวันออก ไปจนถึงทาโคมา
และตามชายฝั่งของฮาวาย และญี่ปุ่น

จากการศึกษาเส้นทางของเรือลอยน้ำเหล่านี้
Curtis Ebbesmeyer  กับ  James Ingraham 
ได้พัฒนาแบบจำลองของกระแสน้ำ
ในมหาสมุทรจากแบบจำลองเรือจิ๋วพวกนี้
ทำให้คาดการณ์ได้อย่างถูกต้องว่า
เป็ดสีเหลือง เต่าสีน้ำเงิน บีเวอร์แดง กบเขียว
พวกเหล่านี้จะถูกพัดเข้าฝั่งที่ไหนและเมื่อใด

แบบจำลองของ Curtis Ebbesmeyer  
กับ  James Ingraham 
สามารถทำนายได้อย่างถูกต้องว่า
เรือจิ๋วจะพัดพาขึ้นฝั่งที่รัฐวอชิงตันในปี 1996
และยังได้ตั้งทฤษฎีว่า
หลังจากปรากฏตัวครั้งแรกในอลาสก้า
กลุ่มเรือจิ๋วลอยน้ำเหล่านี้จะเดินทาง
ไปทางทิศตะวันตก ไปยังญี่ปุ่น กลับไปที่อลาสก้า
จากนั้นล่องไปทางเหนือ ผ่านช่องแคบแบริ่ง
และติดอยู่ในน้ำแข็งก้อนที่อาร์กติก
แล้วจะเคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ พร้อมกับ
ก้อนน้ำแข็งข้ามขั้วโลกโดยใช้เวลาราว  5-6 ปี
จนกว่าจะไปถึงแอตแลนติกเหนือ
เมื่อน้ำแข็งละลายเรือจิ๋วก็จะถูกปล่อยออกมา
และจากนั้นกระแสน้ำในมหาสมุทร
ก็พากลับไปยังชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐ
และไปยังชายฝั่งของสหราชอาณาจักร



❍
เกือบสามทศวรรษ(30 ปี) ต่อมา
เรือจิ๋วยังลอยน้ำยังคงวนเวียนอยู่ในมหาสมุทร
บางครั้งก็ถูกพัดพาขึ้นบนชายหาดที่ห่างไกล
ทำให้เรือจิ๋วเหล่านี้กลายเป็นของมีค่าในทันที
บางแห่งมีรายงานว่ามีราคาสูงมาก
ถึง 1,000 ดอลลาร์(30,000 บาท 30/1)

เป็ดยาง บีเวอร์ยาง
มีสภาพคล้ายถูกฟอกขาว แต่ยังคงสภาพเดิม
เต่ายาง และกบยาง ยังคงมีสีเดิม
อัตราการย่อยสลายพลาสติคที่ช้ามาก
พิสูจน์ให้เห็นว่ามลพิษจากพลาสติกนั้น
ไม่สามารถทำลายได้อย่างมีประสิทธิภาพ
และขยะพลาสติกทั้งหมด
ที่เราทิ้งลงในทะเลและมหาสมุทร
จะอยู่ได้อีกหลายศตวรรษข้างหน้า



❍
ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา 
Curtis Ebbesmeyer  กับ  James Ingraham 
ได้ติดตามการร่วงหล่นข้าวของในทะเล
ที่คล้ายคลึงกันแบบนี้หลายครั้ง
เช่น การร่วงหล่นของตัวเลโก้ Lego ในปี 1997
มีชิ้นส่วนเลโก้หลายล้านชิ้น
ตกลงไปในทะเลนอกคอร์นวอลล์
ชิ้นส่วนเลโก้เหล่านั้นลอยไปไกลถึง 62,000 ไมล์

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
Curtis Ebbesmeyer  กับ  James Ingraham 
คาดว่าจะมีโอกาสมากมายในการศึกษา
กระแสน้ำในมหาสมุทรในอนาคต
เพราะตู้คอนเทนเนอร์สูญหายในทะเลเป็นประจำ
จากการสำรวจโดย World Shipping Council
ในปี 2011 มีตู้คอนเทนเนอร์เฉลี่ย 675 ตู้/ปี
สูญหายในทะเลในระหว่างปี 2008-2010
ในปี 2014 มีตู้คอนเทนเนอร์เฉลี่ย 2,683 ตู้/ปี
สุญหายในทะเลในระหว่างปี 2011-2013

ปัจจุบันนักวิจัยทั้งคู่ได้รับทุนจาก NASA
แบบจำลองของ  Ebbesmeyer กับ Ingraham
เรียกว่า Ocean Surface Currents Simulation (OSCURS)
มีแอปพลิเคชันที่ใช้งานได้จริงมากมาย
นอกเหนือจากการคาดการณ์
การเคลื่อนที่ของ Flotsam ของที่ลอยอยู่ในทะเล
เช่น การช่วยเรือประมงนำทาง
และค้นหาบริเวณวังปลา(ที่ชุมนุม)ฝูงปลา

❍
เรียบเรียง/ที่มา


https://bit.ly/3fBQguo
https://bit.ly/3rI5Ab7
https://bit.ly/3sMAP6m
https://bit.ly/3sMAP6m
https://bit.ly/2Pxz1Q5
https://bit.ly/3ui0mEC
https://go.nasa.gov/31E7Jdm
https://bit.ly/3dzpRLb

---