คือเราเป็นคนที่เวลาร้องไห้จะร้องไห้นานมากจะร้องไห้ไม่หยุดแล้วชอบทำร้ายตัวเองโดยการจิกแขนตัวเองข่วนแขนตัวเองเพื่อเป็นการระบายค่ะ คือเราไม่ได้ตั้งใจจะเรียกร้องความสนใจนะคะแต่เราต้องการระบาย ตอนนี้การทำแบบนี้การเป็นการระบายที่ทำให้เราไม่มีความสุขเลยค่ะแต่เราทำเพราะสมองเรามันคิดแล้วร่างกายมันทำไปเองโดยไม่รู้ตัวค่ะตอนทำรู้สึกโล่งแต่พอมาคิดทีหลังก็รู้สึกแย่มากๆค่ะ เริ่มเป็นอย่างงี้ตั้งแต่ป.5จนตอนนี้จะม.3แล้ว
เวลาร้องไห้เวลาเครียดเราชอบจิกแขนชอบข่วนแขนตัวเองตลอดแต่ก่อนเคยกรีดแขนตัวเองด้วยค่ะแต่มุกวันนี้ไม่กรีดแล้วมีแค่จิกแขนกับข่วน ไม่กล้าบอกพ่อกะแม่ด้วยค่ะเพราะกลัวเขาจะว่าว่าเราเรียกร้องความสนใจกลัวว่าเขาจะไม่สนใจกลัวเขาจะไม่เชื่อกลัวไปหมดเลยค่ะ;-; พวกเขาอัคติกับเรื่องพวกนี้ เราพยายามหาข้อมูลดูแล้วก็ลองมาบัมบัดเองแต่เราก็บำบัดเองไม่ได้สักทีค่ะพอเครียดก็กลับมาทำแบบเดิมอีก แบบนี้เราควรทำยังไงดีคะ