อันราชวงศ์โจวตะวันออกนั้น ภายหลังจากจักรพรรดิโจวผิงอ๋องย้ายราชธานีมาตั้งที่ลั่วอี้แล้ว ก็เสื่อมอำนาจบารมีลงเป็นลำดับ เนื่องจากดินแดนที่จักรพรรดิปกครองนั้นเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนสาอากรที่เก็บได้จากหัวเมืองที่ขึ้นตรงก็เบาบาง เหล่าสามนตราชก็เริ่มแข่งกันสะสมอำนาจ ทำสงครามแย่งชิงความเป็นใหญ่กันจนไม่เห็นพระเศียรของจักรพรรดิโจวอีกต่อไป ยิ่งเมื่อจักรพรรดิโจวหวนอ๋องทรงยกกองทัพ 18 หัวเมืองไปโดนเจิ้งจวงกงลูบคม พ่ายแพ้ย่อยยับกลับมาก็ยิ่งทำให้พระเกียรติยศของราชสำนักตกต่ำลงอย่างหนัก
ครั้นตกถึงรัชกาลจักรพรรดิโจวฮุ่ยอ๋อง เมื่อพระองค์ครองราชสมบัติได้ 2 ปี ก็เกิดกบฏขึ้นนำโดย หวางจื่อทุย ซึ่งเป็นพระเจ้าอา กับพวกขุนนางใหญ่ในเมืองหลวง ทำการขับไล่จักรพรรดิโจวฮุ่ยอ๋องออกไปจากพระนคร
(ภาพจักรพรรดิโจวฮุ่ยอ๋อง)
ฝ่ายเจิ้งลี่กง (กงจื่อถู) เจ้าเมืองเจิ้งทราบว่า เมืองหลวงเกิดจราจลก็คิดว่าหากส่งกองทัพไปช่วยจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องให้ได้ราชสมบัติคืนจักเป็นความชอบอันใหญ่หลวง ว่าแล้วเจิ้งลี่กงก็ส่งทหารไปรับจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องให้มาประทับที่เมืองเจิ้งเป็นการชั่วคราวเป็นเวลา 2 ปี ก่อนที่กองทัพเจิ้งจะยกทัพไปตีเมืองหลวงและสถาปนาจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องกลับไปครองเมืองตามเดิม
อันจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องนี้เดิมทีมีมเหสีเอกชื่อว่า นางเจียงฮองเฮา มีราชบุตรคนโตที่เกิดจากนางเจียงเฮาชื่อว่า ไท่จื่อเจิ้ง ภายหลังพอนางเจียงเฮาตาย พระองค์ก็แต่งตั้งให้นางฮุยเฟย ขึ้นดำรงตำแหน่งฮองเฮาแทน เรียกกันภายหลังว่า พระนางเฉินฮุยฮองเฮา หรือ พระนางฮุยเฮา โดยพระนางฮุยเฮามีโอรสให้จักรพรรดิหนึ่งองค์ ชื่อว่า จีไต้ (ภายหลังเรียกกันว่า ไท่ซูไต้ อันคำว่าไท่ซู แปลว่าพระเจ้าอา”
จักรพรรดิฮุ่ยอ๋องนั้นทรงหลงใหลพระนางฮุยฮองเฮามาก ก็คิดจะแต่งตั้งให้ไท่ซูไต้ได้ขึ้นเป็นไท่จื่อ (รัชทายาท) แทน ไท่จื่อเจิ้ง เพียงแต่ถูกพวกขุนนางคัดค้านว่า ไท่จื่อเจิ้ง เป็นโอรสองค์โต ซ้ำไม่มีความผิด จะปลดออกไม่ได้
ด้านไท่จื่อเจิ้งนั้นทราบว่าพระบิดาไม่ทรงโปรด ก็เกรงว่าหากอยู่ช้านานไปตำแหน่งไท่จื่อแลชีวิตก็จะรักษาไว้ไม่ได้ จึงส่งจดหมายไปหาฉีหวนกงผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน ขอให้ฉีหวนกงให้ความช่วยเหลือแก่เขา
ฝ่ายฉีหวนกงได้หนังสือของไท่จื่อเจิ้งมาแล้วก็ปรึกษาเหล่าขุนนางว่าควรทำประการใด กงซุนซิงเผิงจึงกล่าวว่า “อันธรรมเนียมบ้านเมืองที่มีมาช้านานนั้น บิดาตายสมบัติทั้งปวงก็ตกแก่บุตรคนโต บัดนี้ไท่จื่อเจิ้งขอความช่วยเหลือมา พวกเราความยกทัพไปแสดงตนเพื่อสนับสนุนพระองค์ ภายภาคหน้าเมื่อได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิ ไท่จื่อเจิ้งก็คงสำนึกบุญคุณของนายท่านไม่รู้ลืม”
ฉีหวนกงได้ฟังก็เห็นด้วย จึงส่งกงซุนซิงเผิงให้เดินทางไปเฝ้าไท่จื่อเจิ้ง อัญเชิญพระองค์เสด็จออกมานอกเมือง แล้วฉีหวนกงก็เรียกเจ้าแคว้นใหญ่ทั้ง 8 ได้แก่ เจ้าแคว้นซ่ง เจ้าแคว้นหลู่ เจ้าแคว้นเหวย เจ้าแคว้นเจิ้ง เจ้าแคว้นเฉา เจ้าแคว้นสวี และ เจ้าแคว้นเฉิน มาเข้าเฝ้าไท่จื่อเจิ้ง ร่วมกันถือน้ำสาบานจะสนับสนุนให้พระองค์ขึ้นเป็นจักรพรรดิต่อไปในภายภาคหน้า แล้วส่งหนังสือดังกล่าวไปถวายจักรพรรดิฮุ่ยอ๋อง
จักรพรรดิโจวเซียงอ๋อง ราชันย์ผู้ต้องไปหาคนพึ่งตลอดชีวิต
ครั้นตกถึงรัชกาลจักรพรรดิโจวฮุ่ยอ๋อง เมื่อพระองค์ครองราชสมบัติได้ 2 ปี ก็เกิดกบฏขึ้นนำโดย หวางจื่อทุย ซึ่งเป็นพระเจ้าอา กับพวกขุนนางใหญ่ในเมืองหลวง ทำการขับไล่จักรพรรดิโจวฮุ่ยอ๋องออกไปจากพระนคร
(ภาพจักรพรรดิโจวฮุ่ยอ๋อง)
ฝ่ายเจิ้งลี่กง (กงจื่อถู) เจ้าเมืองเจิ้งทราบว่า เมืองหลวงเกิดจราจลก็คิดว่าหากส่งกองทัพไปช่วยจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องให้ได้ราชสมบัติคืนจักเป็นความชอบอันใหญ่หลวง ว่าแล้วเจิ้งลี่กงก็ส่งทหารไปรับจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องให้มาประทับที่เมืองเจิ้งเป็นการชั่วคราวเป็นเวลา 2 ปี ก่อนที่กองทัพเจิ้งจะยกทัพไปตีเมืองหลวงและสถาปนาจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องกลับไปครองเมืองตามเดิม
อันจักรพรรดิฮุ่ยอ๋องนี้เดิมทีมีมเหสีเอกชื่อว่า นางเจียงฮองเฮา มีราชบุตรคนโตที่เกิดจากนางเจียงเฮาชื่อว่า ไท่จื่อเจิ้ง ภายหลังพอนางเจียงเฮาตาย พระองค์ก็แต่งตั้งให้นางฮุยเฟย ขึ้นดำรงตำแหน่งฮองเฮาแทน เรียกกันภายหลังว่า พระนางเฉินฮุยฮองเฮา หรือ พระนางฮุยเฮา โดยพระนางฮุยเฮามีโอรสให้จักรพรรดิหนึ่งองค์ ชื่อว่า จีไต้ (ภายหลังเรียกกันว่า ไท่ซูไต้ อันคำว่าไท่ซู แปลว่าพระเจ้าอา”
จักรพรรดิฮุ่ยอ๋องนั้นทรงหลงใหลพระนางฮุยฮองเฮามาก ก็คิดจะแต่งตั้งให้ไท่ซูไต้ได้ขึ้นเป็นไท่จื่อ (รัชทายาท) แทน ไท่จื่อเจิ้ง เพียงแต่ถูกพวกขุนนางคัดค้านว่า ไท่จื่อเจิ้ง เป็นโอรสองค์โต ซ้ำไม่มีความผิด จะปลดออกไม่ได้
ด้านไท่จื่อเจิ้งนั้นทราบว่าพระบิดาไม่ทรงโปรด ก็เกรงว่าหากอยู่ช้านานไปตำแหน่งไท่จื่อแลชีวิตก็จะรักษาไว้ไม่ได้ จึงส่งจดหมายไปหาฉีหวนกงผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน ขอให้ฉีหวนกงให้ความช่วยเหลือแก่เขา
ฝ่ายฉีหวนกงได้หนังสือของไท่จื่อเจิ้งมาแล้วก็ปรึกษาเหล่าขุนนางว่าควรทำประการใด กงซุนซิงเผิงจึงกล่าวว่า “อันธรรมเนียมบ้านเมืองที่มีมาช้านานนั้น บิดาตายสมบัติทั้งปวงก็ตกแก่บุตรคนโต บัดนี้ไท่จื่อเจิ้งขอความช่วยเหลือมา พวกเราความยกทัพไปแสดงตนเพื่อสนับสนุนพระองค์ ภายภาคหน้าเมื่อได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิ ไท่จื่อเจิ้งก็คงสำนึกบุญคุณของนายท่านไม่รู้ลืม”
ฉีหวนกงได้ฟังก็เห็นด้วย จึงส่งกงซุนซิงเผิงให้เดินทางไปเฝ้าไท่จื่อเจิ้ง อัญเชิญพระองค์เสด็จออกมานอกเมือง แล้วฉีหวนกงก็เรียกเจ้าแคว้นใหญ่ทั้ง 8 ได้แก่ เจ้าแคว้นซ่ง เจ้าแคว้นหลู่ เจ้าแคว้นเหวย เจ้าแคว้นเจิ้ง เจ้าแคว้นเฉา เจ้าแคว้นสวี และ เจ้าแคว้นเฉิน มาเข้าเฝ้าไท่จื่อเจิ้ง ร่วมกันถือน้ำสาบานจะสนับสนุนให้พระองค์ขึ้นเป็นจักรพรรดิต่อไปในภายภาคหน้า แล้วส่งหนังสือดังกล่าวไปถวายจักรพรรดิฮุ่ยอ๋อง