ตอนที่รู้ตัวว่าท้องเราดีใจมากและเห่อมากค่ะ อยากเจอหน้าลูกเร็วๆ
ความจริงกำหนดคลอดเราวันที่ 1 เมษา 64 เรากะจะคลอดเองเพราะหมอบอกว่าท้องแรกอาจคลอดเร็วกว่าปกติ
เราก็รอจนเข้าเดือนมีนา วันเกิดเราวันที่ 20 พอดี แล้วลูกไม่มีทีท่าว่าอยากจะออกมา เราเลยตัดสินใจผ่าค่ะ
ผ่าในวันเกิดเราพอดี คิดไว้ว่าลูกเกิดวันเดียวกับเราน่าจะดี พอผ่าคลอดเสร็จ เจ็บมาก ไม่เคยเจ็บแบบนี้มาก่อนในชีวิต

เราเริ่มมีอาการคิดถึงบ้านเพราะต้องนอนโรงพยาบาลถึง 4วัน 3คืน เริ่มรู้สึกว่าคิดถึงสามีมากโหยหาเลย ทั้งๆที่สามีนอนเฝ้าตลอด
เริ่มรู้สึกว่าเจ็บแผลมากไม่น่าคิดผ่าเลย น่าจะคลอดเองมากกว่าจะได้เจ็บน้อยกว่านี้ พอเข้าวันที่2 เราเริ่มอยากร้องไห้
เพราะคิดว่าไม่น่ามีลูกเลย อยากกลับบ้านไปนอน อยากให้อะไรๆเหมือนเดิมแต่ก่อน ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่ท้อง

พอกลับบ้านมาเราอาการเริ่มหนัก อยากร้องไห้ตลอดเวลา บอกสามีแล้วว่ารู้สึกยังไง สามีเป็นกำลังใจให้ดีตลอด
แต่ในหัวเอาแต่คิดว่าไม่น่าเลย ไม่น่ามีเลย อยากย้อนเวลากลับไปมากๆ บางทีก็คิดว่าลูกเราน่ารักมากจะสู้เพื่อลูก
อยากหายจากอาการนี้มากๆ เพราะมันทรมานมาก เรานอนไม่หลับ ไม่หิวข้าวแต่ต้องจำใจกิน

เวลาสามีต้องไปทำงานเรานอนหลับพร้อมลูกเราจะนอนได้แค่ 10-20 นาทีเท่านั้น แล้วเราจะตื่นมาผวา รู้สึกหดหู่
เหมือนคนอกหักตลอดเวลา จิตใจโหยหาแต่สามี แต่ต้องจำใจเลี้ยงลูก บางครั้งก็ฮึดสู้แต่ได้แค่ครึ่งวันก็กลับมาหดหู่ใหม่

อยากถามคนที่เคยเป็นซึมเศร้าหลังคลอด ใช้เวลานานไหมคะถึงจะหาย แล้วทำยังไงกันบ้างคะ เพราะเรารักลูกเรานะ
เราอยากหายจากอาการนี้มากๆค่ะ ตอนนี้ลูกเราได้ 1อาทิตย์แล้ว