หนูเป็นคนที่เห็นผีบ่อยค่ะและไม่ค่อยเข้าใจกับการเห็นผีของตัวเองเท่าไหร่
คือไม่ได้มะโนแบบหางตงหางตาหรือขนลุกอะไรพวกนี้นะคะเพราะทุกครั้งที่เจอนี้จังๆทุกครั้งเลยค่ะ
ขอเล่าก่อนว่าตอนเด็กๆเจอบ่อยมากเพราะตอนเด็กชอบทำบุญใส่บาตนั้งสมาธิว่าเพราะแต่มีหลายเห็ตการที่ทำให้ต้องเลิกทำสิ่งเหล่านั้นค่ะสมัยเด็กๆตัดยายมากยายชอบไปทำบุญเราก็ไปด้วยทุกที่แต่เวลาที่เราไหว้พระก่อนนอนนั้งสมาธิมักจะเกิดเรื่องแปลกๆกับเราอยู่เสมอครั้งแรกที่คิดว่าเจอจังๆคือตอนนอนกับยาย ตอนนั้นน่าจะ ป.3 เราไหว้พระแผ่เมตตาเสร็แล้วเห็นยายยังสวดไม่เสร็จเลยนอนลงก่อนจังหวะที่นอนลงเราเห็นยายประมาณ5-6คนได้อะเราสับสนมากเราเลยเรียกยาย "แม่" ยามตอบกลับมาว่า "ฮึ" แต่ยายที่ตอบคือคนที่นอนอยู่ข้างเราจังหวะที่เราหันตามเสียงยายที่อยู่ตรงนั้นหลายๆคนก็หายไปแต่เรามั่นใจมากว่ายายยังสวดไม่เสร็จเราก็อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้(ที่เรามองเห็นเพราะมีแสง สลัวจากระเบื้องที่เป็นแก้วใสๆที่ติดผนังไม่ได้เปิดไฟนะ)
หลังจากเกิดเรื่องก็เล่าให้ยายฟังยายบอกว่าไม่มีอะไรให้นอนมันดึกแล้ว)
และป.5ก็ได้แยกห้องมานอนคนเดียวตั้งแต่เกิดเรื่องทุครั้งที่แผ่เมตาก็จะนแนไม่หลับเหมือนมีอะไรมาทับแต่ลืมตาไม่ได้พอขยับตัวได้ทีไรก็จะพุ้งออกจากห้องตัวเองไปขอนอนกับแม่ทุกที เรานอนคนเดียวจะไม่ปิดไฟนอนก็ชอบได้ยินคนเรียกชื่อถามใครก็บอกไม่มีใครเรียกบางครั้งก็ได้ยินเสียงเพลงย้อนยุคแต่ไม่ใช่ดนตรีไทย เห็นเงาคน ทั้งที่อยู่มนบ้านตัวเอง ครั้งนึงเห็นเงาผู้หญิงสูงใส่ช
ดยาวๆยืนเฝ้าจนเกือบเช้า โตมาเริ่มลดลงตามไว จนคิดว่าไม่เจอแล้ว ก็ปากดีพูดออกมาตอนเข้า มหาลัยว่าไม่เจอหรอกครั้งนี้เป็ครั้งที่กลัวจนเกือบสติหลุดมันคือวันสำคันทางศาสนาแต่จำไม่ได้ว่าวันอะไรเราพักหอในชั้น5เป็นเตียงสองชั้นเรสเข้านอนปกติตอนั้นนอนปิดไฟแล้วนะเพรสะคนอื่นนอนไม่ได้ถ้าเปิดไฟ เราก็หลับไปตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกตอนแรกคิดว่าเป็นมือถือเราเลยหยิบขึ้นมาดูอะไม่ใช่เลยคิดว่าเป็นของห้องข้างๆจังหวะที่กำลังวางมือถือลง(นอนตะแคงหันหน้าไปทางโต๊ะเขียนหนังสือใครอยู่หอในคงรู้จักดีโต๊ะเขียนหนังสือสีเทาเป็นเหล็กๆและมีเก้าอี้ของมันครบชุด)เห็นคนนั้งหันหน้ามาทางเตียงเราอยู่ชั้นบนก็คิดว่านะจะเป็นเพื่อนที่พักด้วยกันนั้นเล่นมือถือเพราะมีแลงขึ้นหน้าเหมือนเวลาเล่นมือถือตอนมืดๆแตะอ้าวดูดีไม่ใช่เพื่อนเรานี้น้าเอาละวะดูดีๆมีแค่ท่อนบนไม่ได้ตัวขาดนะแต่เป็นลางๆอะจางๆใส่เสื้อ นศ. ทำหน้าเศร้าๆตอนนั้นจากที่งัวเงียๆตาสว่างเลยจ้าาาาาครุมโปรงหันหน้าเข้ากำแพงทันทีพยายามนอนให้หลับแต่ไม่หลับทุกอย่างเงียบมีแต่เสียชงพัดลมดูมือถือตีสี่ครึ่งสักพักได้ยินเสียงกึกๆเหือนคนขึ้นบันไดกึกแรกใจเริ่มเต้นแรงหลับตาปี๋บันไดขึ้นเตียงมีสี่ขั้นกึกสองเริ่มไม่ไหวจะถึงตัวกูแล้ววววววกึกสามตัดสินใจหันไปกะโดดลงเตียงจำได้ว่าเยียบบันได้แค่ขั้นเดียวแล้วโดดเลยยิบมือถือติดมือมาวิ่งออกจากห้องปิดประตูดังปั้งแรงมากตอนั้นคิดไรไม่ออกรีบโทรหาแฟนหลุดไปเลยบอกเจอผีๆๆๆๆเพื่อนวิ่งมาดูถามเป็นอะไรสักพักได้สติเลยพาเราเข้าห้องและเล่าให้เพื่อนฟังว่าเกิดอะไรขึ้นไม่ได้นอนทั้งสามคนถึงเช้าเราลาเรียนกลับบ้านไปนอนบ้านสองคืนยายให้พระมาหลังจากนั้นก็นอนหลับสบายและจนตอนนี้ก็เจอเรื่องที่อธิบายไม่ได้อยากอ่านอีกบอกได้นะคะมีเยอะแต่เราไม่เข้าใจตรงที่ว่าเราไม่ได้กลัวผีขนาดนั้นและไม่ได้บูชาอะไรเป็นพิเศษทำไมถึงปิดกั้นตัวเองจากผีได้เพราะเมื่อไหร่ที่เขาอยากให้เห็นหรือสัมผัสถึงเขาก็จะเกิดขึ้นทันทีจันตอนนี้ยอมรับชตากรรมเพราะถ้าเขาอยากให้เห็นหนูก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย555มีวิธีปิดกั้นเขาไหมคะเอามาแชร์กันบ้างนะคะ ทั้งหมดที่พูดมาเรื่องจริง100%ไม่จ้อจี้ มีที่สยองๆอีกเยอะ