คำเตือนส่วนตัว....อย่าอ่านคนเดียว
เรามีเรื่องเล่า(ที่ฟังเค้ามาอีกที)...สำหรับเราฟังครั้งแรกมันสั่นประสาทมาก
มันคงไม่ใช่เรื่องสนุกมากนัก สำหรับคนที่เช่าบ้านอยู่ แล้วภายในบ้านหรือห้องนอนของคุณมีเฟอร์นิเจอร์
พวกตู้ไม้ หรือ โต๊ะหัวเตียงที่เป็นไม้....ที่สำคัญมันสามารถเกิดเสียงดังได้หากถูกกระทบกับอะไรซักอย่างหรือมีใครเดิน
บ้านบางหลังถูกออกแบบด้วยโครงสร้างสองแบบในคราวเดียวกัน เช่นชั้นล่างเป็นปูน ชั้นสองจะสร้างเป็นไม้เพื่อให้ข้างบนเย็นสบาย
เวลานอน (ซึ่งบ้านในสมัยก่อน----ก็ไม่ก่อนมากหรอก เอาเป็นว่าตามต่างจังหวัดชอบสร้างแบบนี้ล่ะกัน) แต่บ้านที่เราจะเล่าให้เพื่อนๆ
ฟังต่อไปนี้เป็นบ้านเช่าที่สร้างจากไม้ทั้งหลัง...

เราขอเริ่มเล่าเลยนะคะ...เพื่อนๆหลายคนที่เป็นคนต่างจังหวัดแล้วสอบแข่งขันเข้ามาเรียนต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพคงเคย
มีประสบการณ์การหาที่อยู่อาศัยบางคนก็หาได้เร็วแต่กับบางคนไม่ง่ายเลยเพราะมีข้อจำกัด เช่น ราคา ทำเล ความสะดวกและง่าย
ในการเดินทาง เหมือนกับชายหนุ่มคนนี้ (พระเอกของเรื่องแล้วกัน) เดินทางจากราชบุรีเข้ามาหาเช่าบ้านเพื่อเรียนต่อ
ในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ก็อย่างที่เรารู้กันหอพักและอพาร์ทเม้นท์เนี่ยมันหายากซะเหลือเกิน หนุ่มคนนี้ก็เลยปรึกษากับทางบ้าน
ว่าจะเช่าบ้านอยู่แล้วกัน เผื่อเวลาที่บ้านมาเยี่ยมจะได้มีพื้นที่ให้อยู่อาศัยสะดวกหน่อย บ้านหลังนี้ผู้เช่าเก่าเป็นครอบครัวเล็กๆ ประมาณว่า มีพ่อ แม่ ลูกอะไรทำนองเนี้ยอาศัยอยู่ได้ประมาณ 3 สัปดาห์ ก็ย้ายออก....เราขอตั้งชื่อให้หนุ่มคนนี้ล่ะกัน เพราะจำชื่อไม่ได้
แล้ว..ลืม..งั้นชื่อ เหว่า  นายเหล่าตัดสินใจเช่าบ้านเป็นบ้านไม้ทั้งหลัง ราคาสมเหตุสมผลเนื้อที่กว้างขวางพอสมควรแหล่ะ (มั้ง) มี 2 ห้องนอน
ส่วนห้องน้ำอยู่ข้างล่าง (ข้อเสียตรงนี้ล่ะ เวลาปวดหนัก ปวดเบาก็ต้องละเมอลงมาปล่อยข้างล่าง) เดือนแรกทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี
เหว่าเริ่มเข้าเรียนเป็นน้องใหม่ของมหาวิทยาลัย ....เพื่อนๆรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าเรียนปีหนึ่งนะต้องกลับบ้านมืดแทบทุกวันอ่ะ ยิ่งถ้าเป็นช่วงรับน้องนะ
กิจกรรม เพี้ยบบบบ!! เหว่าก็กลับถึงบ้านประมาณทุ่มครึ่ง...สองทุ่ม เป็นแบบนี้ประมาณสัปดาห์หนึ่งก่อนเกิดเรื่อง วันนี้เป็นวันอังคารที่เหว่า
กลับถึงบ้านประมาณสองทุ่มครึ่ง มันคงเหนื่อยนะ..เพราะถึงบ้านก็ขึ้นไปบนห้องนอน เหว่าล้มตัวลงนอนบนเตียงไม้ หลับไปซักพัก กำลังเคลิ้ม
น้ำลายยืดเนี่ยแหล่ะ ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครเคาะฝาผนังไม้ เหว่าลืมตาขึ้นขณะนอนคว่ำ แต่ยังไม่ลุกนะ..เสียงมันเงียบ แล้วเหว่าก็หลับไปจนถึงเช้าเพราะความง่วง เช้าก็อาบน้ำแต่งตัวไปมหาวิทยาลัยตามปกติ ....เหว่ากลับบ้านช่วงเวลาเดิม (ซึ่งคงถือเป็นเวลาปกติไปแล้ว) คือ
2 - 3 ทุ่ม เราเดาว่าเหว่าคงนั่งทำการบ้านด้วยมั้ง..555 โอเคกลับเข้าเรื่อง เหว่าก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงดังเหมือนมีใครเอาไม้หรือเป็นเสียงเคาะอะไรซักหนึ่งอ่ะ เหมือนฝันอ่ะเพราะเมื่อได้ยินแล้วสะดุ้งตื่นขึ้นมาเสียงมันก็หยุดไปเฉยๆ เหมือนมันรู้ว่าว่าเหว่าตื่นอ่ะ แต่เหว่าหาเสียงอยู่หลายวันนะก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเสียงอะไร หรือมาจากไหนเพราะมันดังอยู่ใกล้ๆ แต่พอลืมตาตื่นกลับเงียบกริบซะนี่ เหว่าเริ่มสังเกตุว่ามันจะมีเสียงเคาะเป็นช่วงเวลาเีดียวกันทุกวันตลอดหลายวันที่ผ่านมาคือ ประมาณตี 3 นิดๆอ่ะ เลยมาประมาณ ตี 3:01 นาทีเดียวอ่ะ......วันนี้เป็นวันที่เหว่ากลับถึงบ้านเช่าดึกสุด..คนที่เล่าให้เราฟังเค้าไม่ได้บอกนะ ว่าเหว่าทำกิจกรรมอะไรหรือไปไหน ถึงได้กลับดึก  แต่เหว่าไม่ยอมนอนเพราะจะรอฟังเสียงที่ดังมาจากข้างตู้ไม้ว่ามันเป็นเสียงอะไรหรือใครมาพิเรนทร์ทำเสียงรบกวนคนนอน (คนเราถ้าหากพิสูจน์ไม่ได้หรือไม่เห็นด้วยตา จะไม่มีทางเชื่ออะไรทั้งสิ้นนะ เราก็เป็น) เหว่าก็ไปอาบน้ำแล้วนั่งอ่านการ์ตูนรอเวลาอยู่บนเตียง...นานจังวะ อ่านจนเริ่มง่วง หาว เอ้าหาวอีกที กำลังเคลิ้มเหมือนจะหลับในท่านั่งหลังพิงหัวเตียงแล้ว...ก็ได้ยินเสียง กึกกึกกึกกึกๆๆๆๆๆ ต๊อกต๊อกต๊อกต็อกต๊อก เสียงเหมือนอะไรกระทบกับไม้
เหว่าสะดุ้งลุกขึ้นทันที ลงมาจากเตียงเอาหูแนบหาเสียงดังนั้นจากตู้เสื้อผ้าบ้าง ย้ายมาที่ข้างฝาบ้านบนหัวเตียง ก้มดูใต้เตียง..เสียงมันเริ่มดัง..ดัง..แล้วก็ดังขึ้นเรื่อย แล้วมันก็หยุดไป บ้าาาาเอ้ย! เหว่าร้อง "ใครว๊ะ ใคร? ผีหร๋อ? ทำไมต้องมาแกล้งกัน เราไปทำอะไรให้" เหว่าหลับไปจนถึงเช้า วันนี้วันศุกร์แหล่ะ..เพราะเมื่อวานเหว่านอนดึกถ้าวันนี้ไปเรียนคงไม่ไหว..คงหลับแน่เพราะเมื่อคืนไม่ได้นอน 555 คนเล่าเค้าก็อารมณ์ดีแบบเรานี่ล่ะ เล่าต่อ เหว่ายังไม่ล้มเลิกจะจับผี เอ้ย..ขโมย หรืออะไรก็ตามที่รบกวนเวลานอนของเค้าตลอดหลายๆคืนที่ผ่านมา  วันนี้เหว่าเลย
ชวนเพื่อนมานอนด้วย...เหว่ากับเพื่อนกลับมาบ้าน (คงไปรับเพื่อน) เวลาตอนนั้นประมาณ สี่ทุ่มกว่าๆ มั้ง ละครใกล้จบอ่ะ..ถัดจากนี้
เหว่ากับเพื่อนคงกำลังจะดู Big Cinema ล่ะ เพราะจะรอจับผี ใกล้เวลาเข้ามาทุกที อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงไอ้เสียงปริศนามันกำลังจะดังขึ้น
เหว่าชวนเพื่อนให้เตรียมตัว...ทั้งสองคนยืนอยู่คนละมุม เหว่ายืนอยู่บนหัวเตียงข้างตู้ไม้...ส่วนเพื่อนยืนอยู่ใกล้ประตูห้องนอน (เพราะเผื่อผีมามันจะได้วิ่งออกไปก่อนมั้ง) จะตีสามแล้ว.....กึกกึกกึกกึกๆๆๆๆๆ ต๊อกต๊อกต๊อกต็อกต๊อก และแล้วเสียงก็ดัง..กึกกึกกึกกึกๆๆๆๆๆ ต๊อกต๊อกต๊อกต็อกต๊อก เสียงดังต่อกันมาก ทั้งคู่เดินวน ก้มดูใต้เตียง เปิดตู้เสื้อผ้า กึกกึกกึกกึกๆๆๆๆๆ ต๊อกต๊อกต๊อกต็อกต๊อก .....เหว่าหันมาจ้องโต๊ะไม้ที่วางอยู่ข้างหัวเตียง มันสั่นๆเป็นจังหวะ่.....เหว่าดึงแขนเพื่อนค่อยๆเดินเข้ามา ตาสี่คู่ยังจ้องโต๊ะไม้หัวเตียง เหว่าเอื้อมมือดึงฝาลิ้นชักเล็กๆ ออกมาค่อยๆ เสียงนั้นหายไปแล้ว...เหว่าจึงตัดสินใจดึงตู้ออกมาสุดแรง ทำให้ตู้ลิ้นชักของโต๊ะไม้หลุดกระเด็นออกมา พร้อมทั้งเห็นนนน...เห็น...เห็น..
ทั้งคู่ เหว่ากะเพื่อนจ้องไปที่ตู้ลิ้นชักที่กระเด็นออกมาพร้อมมองของอะไรบางอย่างที่อยู่ในนั้น..."พ่องตาย ไอ้เหว่า....นี่กลัวนาฬิกาปลุก โดเรม่อน" ค่ะไอ้ที่กระเด็นออกมาด้วย มันเป็นนาฬิกาปลุก น่าจะเป็นของเจ้าของบ้านคนเดิมเค้าไม่ได้เอาไปด้วย หรือคงตั้งใจเอาไว้ให้คนที่มาเช่าต่อใช้ปลุก ....ขอบคุณเพื่อนๆ ที่สละเวลาอ่านเรื่องของเรานะคะ... เราอยากให้ทุกคนมีความสุข อิอิ

นี่จึงเป็นสาเหตุที่เราเตือนว่า...อ ย่ า อ่ า น ค น เ ดี ย ว ....