😢😢😢
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ สหมงคลฟิล์ม อินเตอร์เนชั่นแนล Sahamongkolfilm International ก่อนนะครับ สำหรับรอบสื่อดีๆ ที่เชิญมานะครับ กับหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ได้รับคัดเลือกให้เข้าชิงออสการ์ด้วย และพอดูตัวอย่างตอนแรกผมเข้าใจว่าจะเป็นดราม่าแนวๆ แย่งลูกคืนอะไรประมาณนั้น แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่คิดไว้เลยแม้แต่น้อย มันคือหนังที่บอกเล่าถึงดราม่าปัญหาต่างๆ ทางสังคมของญี่ปุ่นที่มีผลกระทบต่อคนที่เป็นพ่อแม่ของเด็กที่ก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆ ที่สะเทือนใจคนดูต่างหาก


😢😢😢
เรื่องราวของสองสามีภรรยาครอบครัว "คุริฮาระ" ที่ไม่สามารถมีลูกได้เอง และ "ฮิคาริ" เด็กหญิงอายุ 14 ที่พลาดตั้งท้องและคลอดออกมา แต่ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้ จนต้องยกลูกให้คนอื่นตามข้อตกลงของสถานส่งเคราะห์บุตร "Baby Batong" อันนำมาสู่เรื่องราวสายใยอันงดงามในครอบครัวใหม่ ท่ามกลางปัญหาสะเทือนจิตใจและความเศร้าในโชคชะตาอันเลวร้ายของ "ฮิคาริ"


😢😢😢
หนังมีความยาวเกือบ 140 นาทีเลยทีเดียว และถูกแบ่งเป็นหลายองก์มาก โดยในแต่ละองก์ก็จับรายละเอียดอัดแน่นเข้ามาจนเนื้อหามันหนักไปหมดทุกองก์ โดยองก์แรก หนังเล่าถึงเรื่องราวของครอบครัว "คุริฮาระ" ที่ไม่สามารถมีลูกได้เอง ซึ่งหนังเล่าตั้งแต่สาเหตุไปจนถึงเรื่องราวอีกหลายอย่างมากมายของสองสามีภรรยา เพื่อให้คนดูได้รับรู้ถึงความต้องการจะมีลูกที่มากล้นของคนคู่นี้ ซึ่งแค่องก์แรกก็ปาเข้าไปครึ่งชั่วโมงแล้ว ทั้งๆ ที่มันสามาถบอกเล่าเรื่องนี้ได้ด้วยเวลาเพียง 10-15 นาทีด้วยซ้ำ


😢😢😢
มาถึงองก์ที่สอง เป็นเรื่องของ "ฮิคาริ" บ้าง เรื่องราวของเด็กสาวคนนี้ก็ถูกใส่รายละเอียดเข้ามาตั้งแต่เริ่มมีความรัก ใส่ความโรแมนติค และความผิดพลาดในชีวิตเข้ามา เล่ามาจนถึงเรื่องปัญหาครอบครัว จนถึงปัญหาในโรงเรียน องค์ที่สองนี่ยาวกว่าองก์แรกอีก จับเข้ามาแบบหนักหน่วงแน่นปั้กจนบางช่วงกลายเป็นหนังยืดเยื้อจนน่าเบื่อไปเลย 


😢😢😢
องก์ที่สามเป็นส่วนของการปูทางไปสู่การทวงคืนลูกของ "ฮิคาริ" องก์ที่สี่เป็นที่มาที่ไปของ "Baby Batong" ซึ่งสองส่วนนี้พอเข้าใจในการใส่รายละเอียดเข้ามาได้ เพราะมันคือส่วนที่เกี่ยวข้องกับทั้งครอบครัว "คุริฮาระ" และ "ฮิคาริ" แต่องก์ที่ห้าที่เป็นส่วนที่ผมมองว่าไม่ต้องใส่เข้ามาเยอะขนาดนี้ก็ได้ มันคือเรื่องความชีช้ำกะหล่ำปลีของชีวิตของ "ฮิคาริ" ที่ต้องเผชิญกับเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอีก ซึ่งมันมีตัวละครเข้ามาเพิ่มความสัมพันธ์ให้หนังยาวไปอีก เพราะสุดท้ายแล้วตัวละครที่เข้ามาใหม่นี้ก็แทบจะไม่มีบทบาทอะไรสลักมากนัก


😢😢😢
แต่ความดีงามของรายละเอียดหนังที่ว่ามาทั้งหมด มันช่วยปูทางไปสู่องก์สุดท้ายที่หนังค่อยๆ เก็บรายละเอียดแต่ละองก์มาขมวดเป็นตอนจบที่เฉลยทุกอย่าง ถึงแม้หนังจะไม่ได้เฉลยแบบชัดเจน แต่ก็มีลูกล่อลูกชนพอที่จะทำให้คนดูประทับใจกับสิ่งที่หนังทำ ต้องชื่นชมผู้กำกับของเรื่องที่จับรายละเอียดทุกอย่างมาร้อยเรียงเป็นตอนจบท่สวยงามน่าปรทับใจได้เป็นอย่างดี


😢😢😢
สุดท้ายแล้วหนังเรื่องนี้ สำหรับผมเองถือว่าเป็นหนังสไตล์ญี่ปุ่นจ๋า ที่มักจะปูอะไรหลายๆ อย่างไว้ แล้วมาระเบิดทีเดียวตอนท้ายแบบให้เศร้าหรืออินตายกันไปข้างนึง เพียงแต่ว่าเรื่องนี้มันไม่ได้ระเบิดปะทุขนาดนั้น แต่ว่ากลับเอาราบบละเอียดที่อัดแน่นมาเรียงร้อยเป็นตอนจบให้คนดูประทับใจได้ ถือว่าสุดยอดครับแต่ลดรายละเอียดลงหน่อยก็ดี 555

ฝากเพจหนังเล็กๆ ไว้ด้วยนะครับ เผื่อเข้ามาคุยกัน >>> https://www.facebook.com/DooNangGunMai