กาพย์พัสตราภรณ์ ๑๖
๑ อารมณ์ .......... อันกราดเกรี้ยวก่อในเรือนกาย
ทั้งพิโรโธแล
.............
คิดถึง
๒ จมดิ่ง ............. สู่ห้วงมหรรณพ์อันระรึง
อันเร้ารึงใจฉุด ........... ใจฉัน
๓ หนีฤๅ ? ........... หนีใดเลยถมตรมใจหวั่น
สั่นมันสั่นด้วยกลัว ........ จากไกล
๔ จากไกล ........... จากสิ่งอันพึงอันอำไพ
ด้วยหวงห่วงเลยใหล ..... ใจหลง
๕ ยอมจม ............ สู่ห้วงอารมณ์โดยประจง
โปรดบีบคอฆ่าที .......... ข้าฯ นี้
๖ ข้าฯ หนี .......... ความจริงห่างไปไกลข้าฯ หนี
กลับฉิมพลีใน .............. กะลา
๗ กะโหลก .......... รับความจริงกว่าไหวมันหนา
สมองกว่าสั่งการ .......... วิญญาณ
๘ ผูกพัน ............. เธอฉันรักมั่นแสนไพศาล
กว้างใหญ่เช่นประมาณ ...... ธุลี
๙ มิอาจ .............. ปล่อยวางอดีตหลอนอดีตลี้
มันยังอาดูรเหลือ ........... ใจฉัน
๑๐ เวียนวน ......... ในห้วงอารมณ์วกวนหวั่น
จมดิ่งจมมหันต์ ...............
จนตาย ฯ
22320210515
______________
กระสวนกาพย์ พัสตราภรณ์ ๑๖
๐ ๐ ....... ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ............. ๐ x .
๐ ๐ ....... ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ x
๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ............ ๐ y .
หามี ...... บังคับสัมผัสในหนึ่งบท
เรียงร้อยตามอรรถรส ...... ต้องการ
เพียงหนึ่ง .... ร้อยสระ-สะกดสู่บทผ่าน
ขอมีเพียงเท่านี้ ...... ก็พอ ฯ
___________
จมดิ่งในห้วงอารมณ์
ทั้งพิโรโธแล ............. คิดถึง
๒ จมดิ่ง ............. สู่ห้วงมหรรณพ์อันระรึง
อันเร้ารึงใจฉุด ........... ใจฉัน
๓ หนีฤๅ ? ........... หนีใดเลยถมตรมใจหวั่น
สั่นมันสั่นด้วยกลัว ........ จากไกล
๔ จากไกล ........... จากสิ่งอันพึงอันอำไพ
ด้วยหวงห่วงเลยใหล ..... ใจหลง
๕ ยอมจม ............ สู่ห้วงอารมณ์โดยประจง
โปรดบีบคอฆ่าที .......... ข้าฯ นี้
๖ ข้าฯ หนี .......... ความจริงห่างไปไกลข้าฯ หนี
กลับฉิมพลีใน .............. กะลา
๗ กะโหลก .......... รับความจริงกว่าไหวมันหนา
สมองกว่าสั่งการ .......... วิญญาณ
๘ ผูกพัน ............. เธอฉันรักมั่นแสนไพศาล
กว้างใหญ่เช่นประมาณ ...... ธุลี
๙ มิอาจ .............. ปล่อยวางอดีตหลอนอดีตลี้
มันยังอาดูรเหลือ ........... ใจฉัน
๑๐ เวียนวน ......... ในห้วงอารมณ์วกวนหวั่น
จมดิ่งจมมหันต์ ............... จนตาย ฯ