« ยังคงพรากจากกัน »

- ใครกันที่คร่ำครวญอยู่กลางพงไพร
- ฉันไม่อยากได้ยินเจตจำนนแห่งสวรรค์
- ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อเสาะหาทุกสิ่งเกี่ยวกับเธอ
- แสงจันทร์สาดส่อง ยังคงอาวรณ์โลก 
- ที่อยู่ในสายตาของเธอ
- ความคิดถึงเบ่งบานในห้วงเวลาอันแสนสั้น
- นอกจากคำสาบาน
- มีถ้อยคำอีกมากมาย
- ที่ยังไม่ได้บอกกับเธอ 
- เธอคือช่วงเวลาที่ฉันไม่อาจลบเลือน
- และยังเป็นความบ้าคลั่งอย่างสิ้นหวังของฉัน
- ได้ยินไหม เสียงกู่ร้องของฉัน 
- ที่ก้าวผ่านความโศกเศร้า
- ยงคงไร้เรี่ยวแรง 
- ฉันเฝ้าฝันถึงแววตาอันอ่อนโยนของเธอไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง
- ค่ำคืนอันแสนยาวนาน
- ใครกันที่กำลังทอดถอนใจ
- ยังคงคิดถึงและโหยหาฤดูกาลทั้งสี่ที่มีเธอ
- ทัศนียภาพทั้งหลายล้านไม่อาจเทียบกับเธอได้เลย
- หนทางก้าวผ่านภูผาและชลธี
- จับมือกันทลายชะตากรรมแห่งโชคชะตา
- รักเพียงเธอ จากอนาคตหวนคืนสู่อดีต
- เธอคือช่วงเวลาที่ฉันไม่อาจลบเลือน
- และยังเป็นความบ้าคลั่งอย่างสิ้นหวังของฉัน
- ได้ยินไหม เสียงกู่ร้องของฉัน
- ที่ก้าวผ่านความโศกเศร้า
- ทะยานสู่อ้อมกอดของเธอ
- เธอเป็นผู้หวีผมยาวให้ฉันในห้วงแห่งความฝัน
- และเป็นความปรารถนาเดียวที่ฉันเฝ้าอธิฐาน
- สักวันหนึ่งเธอจะเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่
- มองดูวันเวลาอันแสนยาวนานเหล่านั้น
- เพื่อเฝ้ามองหัวใจที่แหลกสลาย

" ยังคงพรากจากกัน "

(ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ)