ชีวิตคุณพ่อลูก2 คนโตอายุ6ขวบคนเล็ก1ขวบ ออกจากงานประจำมาทำฟรีแลนซ์เพื่อเลี้ยงลูกทั้ง2คน ส่วนแฟนทำงานประจำ ชีวิตตั้งแต่เช้าถึงเย็นเป็นอะไรที่เหนื่อยมาก เช้าจัดการกับพี่คนโต กินข้าวอาบน้ำแต่งตัวเตรียมกระเป๋าไปโรงเรียนตามด้วยคนเล็กล้างหน้าเปลี่ยนแพมเพิสป้อนนมเตรียมนมและน้ำใส่กระเป๋าเพื่อที่จะไปส่งพี่คนโต กลับมาบ้านป้อนข้าวกินนมกล่อมหลับ และเวลาในการทำงานผมจึงจะได้เริ่มในการทำงาน ต้องใช้เวลาหลับนี่แหละครับในการทำงาน อาชีพของผมคือ ออกแบบตกแต่งภายใน ทำงานตั้งแต่หาลูกค้า คุยงาน เข้าดูพื้นที่ ออกแบบ จนคุมงานก่อสร้าง ผมจะต้องปรับวิธีการทำงานทั้งหมดเพื่อที่จะได้มีเวลาดูแลลูกไปด้วย การทำงานออกแบบของผมจะมีเวลาทำงานเต็มที่แค่ช่วง เสาร์-อาทิตย์เท่านั้น งานออกแบบใช้ความคิดมีเวลาเท่านี้ไม่พอหรอกครับ ผมต้องแบ่งเวลาที่ดูแลลูกมานั้งคิดงานออกแบบในหัวหาข้อมูล พอถึงวันเสาร์-อาทิตย์ก็ลุยเลย ความเหนื่อยแบบนี้ผมผ่านมาหมดแล้วสบาย แต่ผมมีเรื่องไม่เข้าใจคือ พอผมมีปัญหาเรื่องเวลาการทำงานที่ทำไม่ทันบ้าง แฟนผมดูเหมือนจะไม่ค่อยให้ความสำคัญกับสิ่งนี้ เลยทำให้หลังจากนั้นมาผมก็จะเก็บความรู้ที่ไม่ดีไว้ แบกรับปัญหาไว้คนเดียว ยอมเหนื่อย อดทน ทั้งที่อยากระบายความสึกนั้นแชร์ให้แฟนได้รับรู้บ้าง เราเหนื่อยขนาดไหน แล่ววันนั้นที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ก็มาถึง วันที่ผมมีปัญหาเก็บไว้คนเดียวอยู่แล้ว ก็มีคำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยินออกมา ว่าทำไมไม่ยอมหางานไม่ทำงานทำการเลย ทั้งที่ช่วงนี้มีผลกับโควิกและระบบการหาลูกค้าที่ยากขึ้น ผมก็ไม่รู้จะทำตัวเองยังให้เข้มแข็งพอ บางทีก็เหนื่อยรู้สึกท้อ อยากให้เค้าเข้าใจเราบ้างในยามที่เราเหนื่อยเราท้อ...ผมจะจัดการกับความรู้สึกตั้วเองแบบไหนให้ดีขึ้น