สวัสดีค่ะ

ส่วนตัวเราไม่เคยฝึกการนั่งสมาธิมาก่อนเลยค่ะ เพราะกลัวเห็นอะไรที่ไม่อยากเห็น

จนมาเจออาจารย์ท่านนึง เขาก็แนะนำให้เราลองนั่งสมาธิ อาทิตย์นี้เราเลยได้ลองนั่งดูค่ะ

วันจันทร์ เรานั่งได้ 15 นาที ก็เริ่มเห็นแสงสีม่วง

วันอังคาร เรานั่งได้ 20 นาที เราเห็นแสงสีม่วง และก็รู้สึกตัวชาเหมือนตัวพองขึ้น

วันพุธ เรานั่งได้ 20 นาที ก็ไม่ได้สนใจกับแสงสีแล้ว แต่ตัวก็ยังคงชาและพองขึ้น

วันพฤหัสฯ รอบที่ 1 เรานั่งได้ 30 นาที แต่ต้องลืมตา เพราะร่างกายเราเหมือนหายไป นิ้วหัวแม่มือที่ประกบกันก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว เสียงรอบข้างเริ่มเงียบลง และเหมือนค่อยๆหยุดหายใจ จนเราต้องลืมตา

รอบที่ 2 เราลองนั่งใหม่ นั่งได้ 20 นาที ก็เป็นอาการแบบเดิม ทั้งที่พยายามฝืนที่จะไม่สนใจลมหายใจ แต่ก็ไม่ไหวค่ะ ต้องลืมตา

เรารบกวนถามผู้รู้หน่อยนะคะ

1. เราเพิ่งหัดนั่งสมาธิมาได้แค่ 4 วัน แต่เกิดอาการแบบนี้ขึ้นมา ซึ่งเรารู้สึกว่ามันเกิดขึ้นไวมากเกินไป จากประสบการณ์ท่านอื่นๆ ที่รู้จักและอ่านตามคอมเมนต์ เขาจะต้องใช้ระยะเวลาในการฝึกนั่งค่อนข้างนานหลักเดือน-ปี ถึงจะมาในจุดที่ร่างกายเริ่มหยุดหายใจได้ เราอยากรู้ว่าสิ่งที่เราเจอมันแปลกหรือเปล่าคะ หรือก็มีคนเป็นแบบนี้เหมือนเรา

2. เราจะทำยังไงถึงจะผ่านจุดสภาวะที่หยุดหายใจไปได้ค่ะ ปกติจะท่องพุทโธ เอาจิตไปที่ปลายจมูก และพอเริ่มหยุดหายใจก็ย้ายมาที่อก แต่ก็ต้องลืมตาเพราะเหมือนจะขาดอากาศจริงๆค่ะ

รบกวนท่านผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ