✌🏻เราเป็นผญคนนึงที่เป็นโรควิตกกังวลตั้งแต่เด็ก ชอบย้ำคิดย้ำทำ ปัญหาของเราคือ เราชอบคิดถึงช่วงเวลาที่เลวร้ายของตัวเอง ตอนเด็กเคยโดนบูลลี่เรื่องหน้าตา เคยโดนเพื่อนรังแกเพราะเป็นคนไม่สู้คน  พอโตขึ้นก็เลยมีเพื่อนน้อย ส่วนใหญ่คนที่คิดว่าไว้ใจได้ก็เป็นคนหักหลังเราเอง เราเสียใจมาก เวลาคบเพื่อนเราให้ใจตลอด  

   พอมีแฟน แฟนเก่าแฟนก็มาหาเรื่อง มาด่า เอาเพื่อนมาด่า โพสต์แหวะ ด่าเราบ้าง บอกว่าเราเป็นโรคประสาทต้องหาหมอ เราเป็นคนไม่มีเพื่อนคบ เราก็ไม่รู้เพราะอะไรเขาต้องมาด่าเรา แต่เรามั่นใจได้ว่าเราไม่เคยแย่งแฟนใคร หรือยุ่งกับแฟนคนอื่น เพราะเราไม่อยากมีปัญหา พอเจอปัญหาเยอะๆ ทำให้เราเป็นคนไม่มีสติ ในหัวมีแต่คำถามมากมายว่าทำไมชีวิตเราต้องเจออะไรแบบนี้ จะทำไงต่อ เราเม่อบ่อยมาก จนเราขับรถชนเสาไฟฟ้า  

   ทุกวันนี้เรากลายเป็นโรคซึมเศร้า ทางครอบครัว กับคนรอบข้าง ก็ไม่เข้าใจ บอกให้สวดมนต์บ้าง นั่งสมาธิบ้าง บอกว่าคนอื่นที่เจอหนักกว่าเราเขาก็ไม่เห็นเป็นอะไร เราต้องไปพบแพทย์เอง พอได้ยามาทาน เขาก็บอกให้เลิกกิน มันเป็นแค่แป้ง กินทำไม ไม่ช่วยอะไรหรอก ทำให้เราท้อกับชีวิตมาก บางทีเเค่คิดว่าทำไมชีวิตต้องเจออะไรแบบนี้

   เราคิดฝังใจมาตลอด ว่าถ้าวันนั้นเราสู้คน คนอื่นจะไม่รังแกเราใช่ไหม ทำไมเราต้องเป็นคนไม่มีสติ ทำไม่เก่งกว่านี้ ไม่เข้มแข็ง ถ้าวันนั้นเราสู้ ทุกวันนี้เราก็คงจะไม่รู้สึกแย่แบบนี้ใช่ไหม 

   คิดถึงความเจ็บปวดที่ผ่านมาตลอด บางคืนก็ฝันร้าย บางวันก็สะดุ้งตื่น ไม่รู้จะทำยังไงต่อ บอกตัวเองให้เดินหน้าอย่างมองกลับหลัง ไม่งั้นขีวิตจะไปต่อไม่ได้ แต่ในบางครั้งก็กลับมาคิดอยู่ดี 🖤