ขอเล่าก่อนครับว่าตอนนี้ผมยังเรียนอยู่ และเคยเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าครับเรื่องมันเกิดตอนผมป่วยเป็นโรคซึมเศร้าครับ
ตอนแรกเลยที่ผมรู้สึกว่าความคิดตัวเองไม่ปกติและพยายามโทรติดต่อไปหาพ่อผม กลายเป็นผมโดนพ่อด่าแทน
เลยมีญาติมาคุยให้ครับเรื่องหาหมอ ผมเลยได้ไปหาหมอบอกมาว่ามาจากอาการในไวเด็กบวกกับความเครียดเรื่องที่ รร. ผมครับ
(ขยายเพิ่มนิดนึงนะครับ ผมเครียดเพราะผมรู้สึกว่าที่นี้ไม่เหมาะกับผมครับ สังคมในนี้ดูไม่ใส่ใจทั้งนักเรียน และ อาจารย์เลยครับ อาจารย์ก็ไม่สอนนักเรียนก็ไม่เรียน ผมเลยเคลียดเรื่องอนาคตและการเรียนของตัวเองครับ รวมถึงเรื่องสังคมในห้องด้วยครับ อาจจะด้วยการที่ผมเคยอยู่กันมาเป็นครอบครัว แล้วย้ายมาเจออะไรอย่างงี้เลยปรับตัวไม่ทันมั้งครับ)

  หลังจากหาหมอผมก็ดีขึ้นมาหน่อยครับ แต่อาการมันเหมือนเปลียนไป ผมเริ่มรู้สึกผิดแปลกจากคนอื่นครับเช่นเวลาไปสาย
ผมจะเริ่มคิดถึงมุมมองที่คนอื่นคิดกับเรา เอาง่ายๆคือคิดมากครับชอบมองคนรอบข้างในแง่ร้ายเกินไปเลยกลัวการเข้าสังคม
ผมเลยขาดเรียนบ่อยแบบขาดครึ่งเทอมเลย พ่อผมเขาเลยเครียดมั่งครับที่ผมขาดเรียน เลยเกิดการทะเลาะกันบ่อยมากๆ
จนมีรอบนึงเขาทำร้ายร่างกายผมครับพร้อมด่าให้ไปตาย เกือบเอากรรนไกลมาแทงหน้าผมด้วยยังดีที่แม่ห้ามไว้ทัน
หลังจากนั้นเวลามีเรื่องอะไรที่เกียวกับผมพ่อผมก็มักจะใช้อารมณ์เป้นส่วนใหญ พูดแต่คำพูดที่คนเป็นพ่อไม่ควรพูดออกมา
จนผมเริ่มสงใสว่าเขาป่วยรึป้าวครับ

  อาการพ่อผมคือเวลามีเรื่องอะไรนิดนึงที่ไปทำให้เขาหงุดหงิดมากๆก็จะตะโกนเสียงดังด่าโวยวาย ขนาดแค่น้องผมงอแงไม่ไปเรียน
ก็ยังโมโหตะโกนด่าเลยครับ (น้องผมอยู่อนุบาล 3) แล้วก็เวลาเป็นเรื่องผมหลังๆเขาจะทำร้ายร่างกายอย่างเดียวเลย
เรื่องบางเรื่องเขาก็มีส่วนผิดแต่เขามองแค่ความผิดของคนที่เขาด่าไม่ได้มองภาพรวม พ่อผมเป็นอย่างงี้มานานแล้วนะครับ
แต่เรื่องใช้ความรุนแรงพึงมาหนักช่วงหลังๆ

  อยากรู้ครับว่าเขาไม่ปกติใช่ใหมหรือผมเองที่มองเขาแย่ เรื่องการทะเลาะกันผมมองว่าบางส่วนผมอาจจะผิดเองนะครับอย่างการไม่ไปเรียน
หากผมผิดอะไรอยางไงก็ขอคำแนะนำหน่อยครับ

  ปล. ตอนนี้ผมดีขึ้นแล้วนะครับ แต่พ่อผมเขาชอบทำอะไรที่มากระทบจิตใจผมทำให้บางวันมันกลับมาเครียดหนักมากๆ เลยมาตั้งกระทู้ถามครับ

  ปล.2 รู้ไปผมก็อาจจะแก้ใขอะไรพ่อผมไม่ได้แต่อย่างน้อยผมก็อาจจะเข้าใจเขามากขึ้นครับ