สวัสดีค่ะพอดีเราอยากมาเล่าเรื่อง เกี่ยวกับครอบครัวของเรา เราทุกข์ใจเราทุกข์ใจมากทุกข์ใจมาโดยตลอดตั้งแต่วันที่รู้ว่าแม่ป่วยเป็นป่วยเป็นมะเร็งหมอบอกว่าแม่เป็นมะเร็งลำไส้ระยะสุดท้าย ระยะสุดท้ายซึ่งอาจมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานตอนนั้นเองเราอยู่ม.5 ชีวิตเรามืดมนมากความรู้สึกตอนนั้นคือ รู้สึกเสียใจ กับโชคชะตาที่ได้รับว่าทำไมแม่เราต้องมาป่วยแบบนี้ จากเด็กที่ติดแม่ เราขี้อ้อนมากขนาดโตแล้วยังนอนกับแม่ถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นหมอบอกแม่ว่าจะอยู่ได้ไม่เกิน 6 เดือนแต่ไม่มีใครในครอบครัวบอกเราแม้แต่สักคน เพราะเขากลัวว่าเราจะทำใจไม่ได้ แม่เตรียมทุกสิ่งไว้ให้เรา เพื่อเตรียมพร้อมกับวันที่เราไม่มีแม่ ครอบครัวเรามีอยู่ 5 คน พ่อ แม่ ยาย พี่สาวและก็เรา แม่ต้องเข้าผ่าตัดใหญ่ถึง 2 ครั้ง ครั้งแรก อยู่ได้ 1 ปีกว่าๆ มะเร็งก็เริ่มเพิ่มขึ้นทำให้แม่แน่นท้องและขับถ่ายไม่ได้ ครั้งที่ 2 หมอบอกว่าแม่ผ่าตัดครั้งนี้จะสามารถอยู่ได้นานเลย เราและครอบครัวก็ดีใจมากแม่จึงตัดสินใจเข้าผ่าตัด แต่ผลสุดท้ายมันกับเล่นตลกกับเรา หลังจากผ่าตัด ถึงเวลาเอ็กซ์เรย์ก็พบว่า ยังมีเซลล์มะเร็งอยู่ ถ้ามันลามเพิ่มก็ต้องผ่าตัดทิ้งให้หมด ตลอดระยะเวลาที่เราเห็นเเม่เจ็บ แม่ทรมาน แม่กินข้าวไม่ได้ แน่นท้อง เราโคตรอยากจะเข้าไปช่วยให้แม่หายเจ็บแต่มันก็ทไปไม่ได้ ทุกวันนี้แม่ใส่ถุงที่หน้าท้องเอาไว้ช่วยในการขับถ่าย หมอบอกว่าคงต้องใช้ไปตลอดชีวิตทุกวันนี้รักษาเพื่อประคับประคองเท่านั้น หากวันไหนแม่ไม่ไหวก็ต้องปล่อย ทุกวันนี้แม่ไปทำงานได้ปกติ กิน นอน ได้ แต่ก็มีบางครั้งที่อ่อนเพลีย เกลือแร่ต่ำ หมอก็บอกว่าเป็นปกติของโรคพวกนี้ ในส่วนลึกเรา เป็นคนที่เห็นแม่ทุกการรักษาตั้งแต่ผ่าตัด คีโมบำบัด แม่ทรมานมาก แต่แม่ก็สู้เพื่อเราเพื่อครอบครัว เราอยากให้แม่มีความหวัง เราอยากประสบความสำเร็จให้แม่ได้ภูมิใจ แม่ป่วยตั้งแต่ปลายปี 60 จนตอนนี้ จะ 4ปีแล้ว แม่เก่งมากๆเลย แต่หมอก็บอกเราว่าให้เราเตรียมใจไว้เสมอ อีกอย่างหนึ่งเรากลุ้มใจเรื่องพ่อมาก พ่อเป็นคนที่ค่อนข้างมีความคิดเป็นของตัวเอง ขนาดตอนนี้แม่ป่วยพ่อที่ไปเฝ้าดูแลทุกขั้นตอน ยังไม่เชื่อว่าแม่ป่วย ยังเชื่อว่าแม่เเข็งแรง สบายดี เรากลัววันหนึ่งหากแม่ไม่อยู่กับเราแล้วจริงๆ พ่อของเราจะเป็นอย่างไร เราเป็นห่วงมาก ตัวเราเองด้วย เรายังไม่พร้อมกับการสูญเสีย ถึงแม้จะเข้าใจว่า คนเรา เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา ตอนนี้สภาพจิตใจเราค่อนข้างแย่ เพราะระแวกที่อาศัยอยู่คือที่บ้าน มีข่าวคนป่วยเป็นมะเร็งเสียชีวิตกันเยอะมาก เราไม่อยากให้แม่ได้ยินข่าวแบบนั้น เรากลัวแม่หมดหวัง ทุกคนช่วยให้กำลังใจเราหน่อยนะ เราเป็นเด็กคนหนึ่งที่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นตัวเราเองได้ดีขนาดนี้ไหมหากไม่มีครอบครัวคอยอบรมเลี้ยงดู เราภูมิใจมาก เราไม่รู้ว่าชาติหน้าเราจะได้เกิดมาเป็นลูกแม่ไหมเรายังใช้ชีวิตที่มีอยู่กับแม่ยังไม่คุ้มเลยถึงแม้ว่าทุกช่วงเวลาเราอยู่กับแม่เล่นกับแม่  มีใครพอจะให้คำแนะนำเกี่ยวกับโรคนี้ได้บ้างคะ ตอนนี้รักษาทุกอย่างแล้วจริงๆ