ตามหัวกระทู้ครับ เป็นนักศึกษาฝึกสอน ปัญหาที่เจอหลักๆคือนักเรียนไม่ใส่ใจ ให้เกียรติ เราสักเท่าไหร่เพราะมองเราเป็นแค่นักศึกษา ไม่ใช่ครู
กับสถานการณ์ที่ผมเจอตอนนี้ถือว่าหน่วงพอสมควร เช่น 1.เรื่องของการเชื่อฟังคำสั่ง งาน ที่บอก เหมือนเปาสากครับ แทบจะจับมือทำจับมือเขียน
ให้แม้กระทั่งลอกงานเพื่อนมาส่งเพื่อเอาคะแนนยังไม่ทำ 2.การใช้คำพูด ท่าทาง การกระทำ พฤติกรรม ต่อปากต่อคำ ไม่ได้ให้เกียรติซึ่งกันและกันเลย
เราใช้คำพูด ลูกจ๊ะ ลูกจ๋า พูดสุภาพเท่าไหร่ก็ไม่สนใจ ที่เห็นได้ชัดอีกอย่างหนึ่งคือ ส่วนมากนักเรียนพูดไม่มีหางเสียง (บางทีผมก็มองถึงสภาพองค์กรวัฒนธรรมนะครับว่า โรงเรียนนี้อาจจะไม่ได้เคร่งครัดในระเบียบวินัย มากพอหรืออย่างไร นักเรียนโดนปล่อยปะละเลยมาตั้งแต่ไหนเท่าไหน จึงทำให้นักเรียน
มีพฤติกรรมแบบนี้) 3. สภาพบริบทโรงเรียนโดยรวมถือว่าไม่โอเคเท่าไหร่ ทั้งต่อครูกับครูเองที่ว่าร้ายใส่ความกันไป ...ครั้งหนึ่งตอนผมเข้ามาฝึกใหม่ๆ โดนครูคนหนึ่งใช้ให้เราทำงานให้ ด้วยความที่ว่าผมเข้ามาใหม่ยังไม่รู้อะไรเป็นอะไร ผมก็นึกว่าเป็นงานส่วนรวมของโรงเรียน ผมก็ไปทำให้ วันแรกใช้ผมทำให้ถึง 4 ทุ่ม บอกว่าแปบเดียวๆ แม่ทำไม่เป็น (ที่จริงครูคนนี้เป็นคนขี้เกียจ ไม่อยากทำเอง ไม่อยากเรียนรู้) วันที่ 2 ใช้ต่ออีก ถึง สามทุ่ม งานไม่เสร็จ แต่ผมกลับเลยเพราะรู้สึกเหนื่อย >> มารู้ทีหลังว่างานที่แกให้ผมทำเป็นผลประโยชน์ของตัวแกคนเดียวล้วนๆทำเพื่อสอบบรรจุรอง ตั้งแต่นั้นมาผมก็ออกห่างแกมาตลอด
>> สภาพที่ผมหนักใจกับนักเรียนโรงเรียนนี้คือพฤติกรรมของเด็กนักเรียน ที่ไม่ฟังเลยในเวลาที่ผมสอน ไม่ได้ใส่ใจในคะแนนของตนเองว่าจะติดศูนย์หรือไม่เรื่องจิตอาสาไม่ต้องพูดถึงครับ ขยะอยู่ต่อหน้าผมบอกเก็บไปทิ้งหน่อย นักเรียนตอบกลับมาว่า หนูไม่ได้เป็นคนทิ้งทำไมต้องเก็บ สุดท้ายผมก็ต้องได้เก็บเอง
>> ผมเข้าใจนะครับว่าทุกๆสังคม ต้องมีปัญหาอยู่แล้ว ขึ้นอยู่ที่ว่าจะมากหรือน้อยแค่ไหน เราต้องทำตามเหมือนเขาทำหรอครับ ปล่อยปะละเลยพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของนักเรียนหรอครับ การจะแก้ปัญหาบางทีต้องเริ่มจากต้นเหตุ ไม่ใช่หรอครับ ฝากไว้เป็นประสบการณ์ครับ และฝากคำถามทิ้งท้ายครับผมต้องทนตามน้ำไปแบบนี้ใช่ไหมครับ
เป็นนักศึกษาฝึกสอน นักเรียนไม่สนใจ
กับสถานการณ์ที่ผมเจอตอนนี้ถือว่าหน่วงพอสมควร เช่น 1.เรื่องของการเชื่อฟังคำสั่ง งาน ที่บอก เหมือนเปาสากครับ แทบจะจับมือทำจับมือเขียน
ให้แม้กระทั่งลอกงานเพื่อนมาส่งเพื่อเอาคะแนนยังไม่ทำ 2.การใช้คำพูด ท่าทาง การกระทำ พฤติกรรม ต่อปากต่อคำ ไม่ได้ให้เกียรติซึ่งกันและกันเลย
เราใช้คำพูด ลูกจ๊ะ ลูกจ๋า พูดสุภาพเท่าไหร่ก็ไม่สนใจ ที่เห็นได้ชัดอีกอย่างหนึ่งคือ ส่วนมากนักเรียนพูดไม่มีหางเสียง (บางทีผมก็มองถึงสภาพองค์กรวัฒนธรรมนะครับว่า โรงเรียนนี้อาจจะไม่ได้เคร่งครัดในระเบียบวินัย มากพอหรืออย่างไร นักเรียนโดนปล่อยปะละเลยมาตั้งแต่ไหนเท่าไหน จึงทำให้นักเรียน
มีพฤติกรรมแบบนี้) 3. สภาพบริบทโรงเรียนโดยรวมถือว่าไม่โอเคเท่าไหร่ ทั้งต่อครูกับครูเองที่ว่าร้ายใส่ความกันไป ...ครั้งหนึ่งตอนผมเข้ามาฝึกใหม่ๆ โดนครูคนหนึ่งใช้ให้เราทำงานให้ ด้วยความที่ว่าผมเข้ามาใหม่ยังไม่รู้อะไรเป็นอะไร ผมก็นึกว่าเป็นงานส่วนรวมของโรงเรียน ผมก็ไปทำให้ วันแรกใช้ผมทำให้ถึง 4 ทุ่ม บอกว่าแปบเดียวๆ แม่ทำไม่เป็น (ที่จริงครูคนนี้เป็นคนขี้เกียจ ไม่อยากทำเอง ไม่อยากเรียนรู้) วันที่ 2 ใช้ต่ออีก ถึง สามทุ่ม งานไม่เสร็จ แต่ผมกลับเลยเพราะรู้สึกเหนื่อย >> มารู้ทีหลังว่างานที่แกให้ผมทำเป็นผลประโยชน์ของตัวแกคนเดียวล้วนๆทำเพื่อสอบบรรจุรอง ตั้งแต่นั้นมาผมก็ออกห่างแกมาตลอด
>> สภาพที่ผมหนักใจกับนักเรียนโรงเรียนนี้คือพฤติกรรมของเด็กนักเรียน ที่ไม่ฟังเลยในเวลาที่ผมสอน ไม่ได้ใส่ใจในคะแนนของตนเองว่าจะติดศูนย์หรือไม่เรื่องจิตอาสาไม่ต้องพูดถึงครับ ขยะอยู่ต่อหน้าผมบอกเก็บไปทิ้งหน่อย นักเรียนตอบกลับมาว่า หนูไม่ได้เป็นคนทิ้งทำไมต้องเก็บ สุดท้ายผมก็ต้องได้เก็บเอง
>> ผมเข้าใจนะครับว่าทุกๆสังคม ต้องมีปัญหาอยู่แล้ว ขึ้นอยู่ที่ว่าจะมากหรือน้อยแค่ไหน เราต้องทำตามเหมือนเขาทำหรอครับ ปล่อยปะละเลยพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของนักเรียนหรอครับ การจะแก้ปัญหาบางทีต้องเริ่มจากต้นเหตุ ไม่ใช่หรอครับ ฝากไว้เป็นประสบการณ์ครับ และฝากคำถามทิ้งท้ายครับผมต้องทนตามน้ำไปแบบนี้ใช่ไหมครับ