EP. 1   เราเป็นคนต่างจังหวัด ไปเรียนมหาลัยอีกหนึงจังหวัด มีเพื่อนที่มาจากจังหวัดเดียวกัน 1 คน เรียนสาขาเดียวกัน สนิทกันตั้งแต่รับน้อง จนเรียนยาวมาด้วยกันจนถึงฝึกสอน และเลือกที่จะไปฝึกสอนที่โรงเรีนนเดียวกัน เพราะมันอยู่ใกล้โรงเรียน หอพักเราก็อยู่หลังมหาลัย เดินไปตั้งแต่เรียน ไม่มีรถทั้งคู่ มหาลัยเราให้เลือกโรงเรียนที่จะไปฝึกสอน ได้แค่สาขาละ 2 คนต่อ 1 โรงเรียน เพราะทางมหาลัยต้องการให้นักศึกษากระจายตัวหลากหลาย ไม่ต้องการให้มากระจุกรวมแค่โรงเรียนใดโรงเรียนหนึ่ง เราเลือกโรงเรียนที่ใกล้เพราะ เราไม่มีรถ เดินได้ ไม่ลำบากการเดินทาง ไม่เสียค่ารถ และหากมีกิจกรรมที่ทางมหาลัยเรียกตัวให้ไปทำ จะได้ไปได้ง่ายๆ เพราะเราอยู่หอหลังมหาลัยอยู่แล้ว ซึ่งตอนอยู่ ปี 4 ต้องไปสังเกตการณ์การสอนของครูพี่เลี้ยงที่โรงเรียน เทอมละ 10 วัน 1 วันต่อ 1 สัปดาห์ เพราะวันอื่นๆ เราก็ต้องเรียน มีรุ่นพี่หลายรุ่น หลายคนเคยเตือนแล้ว ว่าอย่าไปโรงเรียนนี้ เพราะงานเยอะมาก ใช้งานหนัก เปลืองเงิน เวลาส่วนตัวจะน้อยมากๆ และที่สำคัญครูในโรงเรียนนินทา ว่าร้ายเก่ง รุ่นพี่เจอมากับตัวกันทุกคน แต่เราเองก็คิดในแง่ดี ว่างานหนักก็ดีจะได้ทำงานเป็น ไม่มีทางเลือกแล้ว เพราะเพื่อนๆ ชิงเลือกโรงเรียนกันไปหมดแล้ว เราเลือกแล้ว เราก็ต้องอยู่ ตอนแรกเราคิดว่า รุ่นพี่น่าจะทำตัวไม่ดีเอง ครูในโรงเรียนถึงทำแบบนั้น เราเลยคิดว่า เราคงไม้เป็นแบบนั้น ไม่ทำแบบนั้นหรอก เรากับเพื่อนจึงไปโรงเรียนนั้น ก่อนไปเราก็หลอกถามรุ่นพี่มาแล้วว่าครูพี่เลี้ยงเขาชื่ออะไร เราก็จำมา และคิดว่าจะไม่เอาครูคนนี้ สรุปวันแรก วันมอบตัวไปโรงเรียน มีครู 2 คนซึ่งหนึ่งในนั้นคือครูคนนี้ที่รุ่นพี่บอกมา นางสอน ป 1 อีกคนสอน ป 2 เราโดนไปอยู่กับนาง คือต้องไปอยู่กับเด็ก ป 1 วันแรกที่ไปรีบทักไปหารุ่นพี่เลยว่า หนูได้อยู่กับครูคนนี้ หนูจะรอดไหมพี่ หนูจะตายก่อนไหม พี่เขาตอบมาว่า ไปทำไม กูบอกแล้วให้ไปที่อื่น และทิ้งท้ายมาว่า รอดแหละ ต้องรอด วันแรกที่ไปโดนเลยจ่ะ ใช้ให้เราตรวจงานเด็กนักเรียน ช่วยตักอาหารกลางวันให้นักเรียน คอยเดินรับส่งนักเรียนเพราะตึกประจำชั้นกับห้องที่เด็กต้องมาเรียน อยู่คนละตึกกัน ต้องคอยเดินรับส่ง ตามตารางเรียนทุกวัน ทุกครั้งที่ไป ทำแบบนี้ทั้ง 2 เทอม นางไม่เคยตรวจงานเด็กเลย โยนให้เราตรวจตั้งแต่วันแรกที่ไป จนถึงวันสุดท้าย ตรวจถึงแค่ไหน กลับไปอีกรอบก็ยังอยู่เท่าเดิม เราเลยงงว่า เขาไม่ตรวจงานนักเรียนเลยหรอ และหน้าที่เราแค่สังเกตการณ์ ไม่ควรต้องทำอะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ ซึ่งมหาลัยก็ต้องให้ทำเล่มรายงานส่งทุกเทอม เวลาจะให้นางเซ็นอะไรคือช้ามาก ต้องส่งล่วงหน้า เพราะนางขี้ลืม ส่งล่วงหน้ากี่ครั้ง ก็ได้เลททุกครั้ง และวันสุดท้ายของเทอม 2 นางให้เราเข้าอีเมลล์นาง รุ่นพี่เราที่เคยมาฝึกสอนที่นี่ส่งแผนการสอนทั้งหมด 2 เทอม 120 ชั่วโมงให้นาง นางให้เราเปลี่ยนจากชื่อพี่คนนั้น เป็นชื่อนางทั้งหมด และให้ปริ้นทั้งหมด วันนั้นวันเดียว คือเราเบยงงว่า แผนการสอนนี่ไม่ต้องทำเองหรอ คุณไปเอาของคนอื่นมาเปลี่ยนชื่อ ทั้งๆที่เป็นของนักศึกษาฝึกสอนรุ่นเก่า คุณทำแบบนี้ได้ยังไง นี่หรอ จรรยาบรรณของคนเป็นครู
EP. 2   วันฝึกสอนวันแรก นางแบ่งตารางให้ นางสอน 18 ชั่วโมงทั้งสัปดาห์ นางยกให้เรา 13 และนางเหลือแค่ 5 แต่ครูคนอื่นเขาแบ่งกันคนละครึ่ง เท่ากันแฟร์ๆ ช่วงแรกๆ เราก็ไม่คิดอะไร อยู่ไป ในสายชั้นก็ปกติดี เรามีเพื่อน 1 คนที่อยู่สายชั้นเดียวกัน แต่นางอยู่คนละสาขากับเรา นางสวย รวย หน้าตาดี ต่างกับเรา ไม่สวย ไม่รวย ไม่มีอะไรเลย และเราไม่ได้มีโต๊ะอยู่ที่ห้องพักครูรวม เราต้องมาอยู่ห้องแยก เพราะโต๊ะครูพี่เลี้ยง อยู่ห้องนี้ ไม่ได้ไปรวมที่สายชั้น แต่นางทิ้งให้เราอยู่ห้องนี้คนเดียว นางไปนั่งอยู่ห้องพักครูสายชั้นตลอด ซึ่งมันไม่มีที่สำหรับเรา แต่เพื่อนอีกคนที่อยู่คนละสาขานางมีโต๊ะ นั่งโต๊ะครูพี่เลี้ยงนาง เพราะครูพี่เลี้ยงนางจะไปนั่งอีกห้องนึง แน่นอนว่า ความสนิท ความคุ้นเคยเราไม่มีแน่ๆ กับครูในสายชั้น จนมาถึงวันเกิดของครูในสายชั้น เขาพากันไปเลี้ยงที่ร้านอาหาร ทุกคนไปหมด ยกเว้นครูในสายชั้น 2 คน ครูในสายชั้นที่เหลือเขาไม่ชวนครู 2 คนนั้น และที่สำคัญ กำชับพวกเราว่า ถ้าถ่ายรูปให้ส่งในไลน์ส่วนตัว อย่าส่งในไลน์สายชั้น ซึ่งต้องบอกว่า ไลน์สายชั้น ครูที่จะเกษียณในสายชั้น เป็นคนดึงเราเข้าไป ไม่ใช่ครูพี่เลี้ยง ทั้งๆ ที่อยู่มาเป็นเดือนแล้ว เราก็ทำหน้าที่ปกติ เหมือที่เพื่อนคนอื่นทำ แต่เราเหนื่อยตรงที่ ต้องคอยรับส่งเด็กนักเรียนทุกวัน ตักข้าวทุกวัน และชั่วโมงก่อนกินข้าว ครูพี่เลี้ยงเคยพูดกับเราว่า ถ้าเราสอน เขาจะไปตักข้าวแทน แต่ถ้าเขาสอน เราต้องไปตักข้าว เวลาเขาสอน เราไปตักข้าวตลอดทุกวัน แต่วันไหนที่เราสอน เขาไม่เคยไปตักข้าวเลย มันย้อยแย้ง บางครั้งเราสอนอยู่ นางเข้ามายึดห้องแทนเรา และบอกให้เราไปตักข้าว คือเราสอนอยู่ ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง และตอนเราสอน นางมานั่งเฝ้า นั่งดูตลอดทุกวัน ทุกชั่วโมง มันทำให้เราอึดอัด กดดันมากๆ กลัวทำผิด พอเราทพอะไรผิด นางก็แหกหน้าเราต่อหน้าเด็กนักเรียนเลย คือควรคุยกันหลังไมค์ก็ได้ เรากำลังสอนอยู่ มาแหกเราขณะสอน ทำให้เราไปไม่เป็น และนางให้เราไปอธิบายให้ฟังทุกวัน ว่าวันนี้จะสอนอะไรบ้าง ออกเสียงยังไง อ่านแบบนี้ถูกไหม ทุกวัน เหมือนเราต้องทำตามที่เขาสั่ง เขาให้เราสอนเหมือนที่เขาสอน โดยที่มันไม่ใช่สไตล์ของเรา เหมือนเราโดนกดดัน โดนบังคับให้ทำตามทุกอย่าง และนางรวย นางมีเงิน นางคบกับครูคนอื่นในสายชั้นได้เพราะนางมีเงิน ชอบซื้อของมาให้ครูคนอื่น เห็นแก่เงิน เห็นแก่ของฝาก เห็นแก่ของกิน ห้องพักครูด้านหลังเป็นครัว มีทุกอย่าง เหมือนบ้านหลังนึงเลย และครูในสายชั้น กินทั้งวัน กินตลอดเวลา ส่วนเรานั่งอยู่ห้องคนเดียว ตรวจงานคนเดียวเหมือนเดิม นางไม่ตรวจเหมือนเดิม กินอะไรก็ไม่ได้กิน คุยอะไรก็ไม่ได้คุย ไม่ได้สนิทกับครูคนอื่นเหมือนที่เพื่อนอีกคนขอเราเป็น เพื่อนเราคนนั้นก็รวย อยากกินอะไร ก็สั่งฟู๊ดแพนด้าให้มาส่ง แถมสั่งเผื่อครูคนอื่น เพราะนางรวย นางรู้ว่าต้องเข้าสังคมนี้ยังไง นางฉลาด ซึ่งต่างจากเรามาก เราไม่ได้มีเงินแบบนั้น เราทำแบบนั้นไม่ได้ เรายังไม่มีรายได้ ยังขอครอบครัวอยู่เลย แค่บริหารเงินตัวเองในแต่ละวันให้พอก็ยากแล้ว เราไปโรงเรียน 7 โมงทุกวัน ถ้าวันไหนเป็นเวร ต้องไป 6.30 ส่วนครูพี่เลี้ยงเรา มาโรงเรียน 7.45 บางวัน เข้าแถวแล้วก็พึ่งมา วันไหนนางเป็นเวร นางจะมาไวแค่วันเดียว และก็อ้างว่า ต้องดูแลครอบครัว เลยมาสาย นางมีสามี มีลูกชายโตระดับมัธยมแล้วนะ พ่อแม่สามีก็มี อยากรู้ว่า จะยุ่งอะไรนักหนา หน้านี่เต็มตลอด แต่งตัวเวอร์ตลอด หรือมัวเอาเวลาไปแต่งตัว นางมาสายและไม่เคยมาดูแลห้องที่เราอยู่เลย เราต้องทำความสะอาดเองทุกวัน เช้าเย็น