คือตามชื่อกระทู้เลยค่ะคือเรารักแฟนมากๆจนบางทีเรารู้สึกว่ามันมากไปจนเราไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง เรายอมทำให้เขาทุกอยากที่เราทำได้ แต่เขาไม่ค่อยเห็นคุณค่าที่เราทำเลย เขาพร้อมที่จะไปจากเราเสมอทั้งที่เราทำให้เขาทุกอย่าง เรารู้ตัวว่าเราทำมากเกินไป เราอยากเลิกเป็นแบบนี้ แต่เพราะเรารักเขาเลยทำให้เราไม่สามารถเลิกทำแบบนี้ได้ เราอยากให้เขารักเราบ้างเหมือนที่เรารักเขา บางทีเราก็อยากเลิกกับเขามากๆแต่เราก็เลิกไม่ได้เพราะรักเรา ทุกครั้งที่เขาผิดเขาจะอยู่เฉยๆไม่สนใจที่จะง้อและพร้อมจะไปจากเราเสมอ แต่เรามักร้องไห้ฟูมฟายไปขอให้เขากลับมาเสมอ เราไม่รู้ว่าเขายังรักเราไหม เรากำลังลดคุณค่าของตัวเองเพื่อเขา และทุกครั้งที่เราทะเลาะกันจะมีแค่เราคนเดียวนอนร้องไห้เสียใจไม่หลับไม่นอนกินข้าวไม่ได้ ทั้งที่เขารู้ว่าเราจะเป็นแบบนั้นแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเราเลย เราควรออกจากความรู้สึกนี้ยังไงดี