ระหว่างคนที่ดี กับคนที่รัก เราผู้ซึ่งเลือกคนที่ดี เพราะคิดว่าซักวันเราจะรักเขาได้หมดหัวใจ และลืมอีกคนนึงไปได้ เราพยายามทำทุกอย่างให้ถูกต้องเสมอ ไม่เคยทำตามใจตัวเอง และทำในสิ่งที่คิดว่าถูกและควร เอาเหตุผลมาก่อนเสมอ และเชื่อว่าเวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง เราคบกันคนที่ดีได้ 3 ปีและตัดสินใจแต่งงาน ระหว่างทางก่อนแต่ง เรามีอะไรก็บอกให้เขารู้หมด ไม่ว่าจะเรื่องที่เราลืมแฟนเก่าไม่ได้ เขาก็รับฟังและอยู่ข้างเราเสมอ แต่พอหลังแต่งงานเราโฟกัสเรื่องการมีลูกเพราะปัจจัยหลายๆอย่างครอบครัวทั้งสองฝ่ายอยากให้มีด้วย และอายุของเราทั้งสองก็จะแตะเลข 3 กันแล้ว หลังจากมีตัวน้อยแล้วเราก็โฟกัสที่ลูก แต่ระหว่างนั้นเราเองก็ยังคงคิดถึงแฟนเก่าอยู่ตลอด แต่เราไม่กล้าจะบอกแฟนเหมือนเดิม เพราะเรากลัวทำเขาเสียใจ และให้เกียรติเขาในฐานะสามีด้วย เราเลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกไว้ข้างในตลอด จนตอนนี้ผ่านมาอีก 5 ปี รวมเป็น 8 ปี แล้วที่เรายังคงไม่ลืมแฟนเก่า ซึ่งเราโคตรไม่ชอบเลยที่เป็นแบบนี้ แต่ยิ่งนานวันเหมือนความรู้สึกมันถูกสะสม บางทีเราก็สับสนว่าเราทำถูกต้องมั้ย ที่เราทำอยู่เราคิดว่ามันดีแล้ว แต่จริงๆ การที่เราเลือกแบบนี้ และทำแบบนี้เป็นการทำร้ายพ่อของลูกหรือเปล่า เราทั้งสงสารตัวเองและสงสารเขา แถมชีวิตของการเป็นผู้ใหญ่และการเป็นแม่คนก็ไม่ง่ายเลย เครียดการทำงาน และยังต้องคอยห่วงคนในครอบครัว ห่วงความรู้สึกของทุกคน จนเรารู้สึกว่า บางทีเราเริ่มจะรับไม่ไหว แอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก นานวันเราเริ่มรู้สึกไม่อยากทำอะไร ยิ้มยากขึ้น ไม่อยากคุยกับใคร หงุดหงิดง่าย แต่ก็ต้องทำเป็นเข้มแข็งไม่เป็นอะไร เพราะคำว่าแม่ของลูก เรากลัวทำให้ลูกเสียใจ กลัวลูกขาดความอบอุ่น เพราะลูกคือทุกอย่างของเราจริงๆ แต่ตอนนี้เราเหนื่อยและเจ็บปวดเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไง หาทางออกไม่ได้เลยจริงๆ