ขอเเนะนำตัวก่อนนะฮะว่า จขกท.อยู่ม.ปลาย เเละเราเเน่ใจว่าเราไม่ได้คิดไปเอง
คือมันเริ่มมาตั้งเเต่ขึ้นมา.4 ในช่วงเเรกเพื่อนใหม่ๆ ก็พูดคุยกันดีนี่เเหละฮะ เเต่พอเวลาผ่านไปเราก็เหมือนกับ...ค่อยๆถูกลืม
โดยเพื่อนที่มาจากชั้นม.ต้นเหมือนกันก็ไปมีเพื่อนใหม่หมดเลย พอมีงานกลุ่มอะไรเขาก็จับกันเเค่กลุ่มของเขา ซึ่งเขาไม่ผิดอะไรหรอกเพราะไม่ค่อยสนิทกันอยู่เเล้วเเต่ปัญหามันมีตั้งเเต่ตอนนี้ไปฮะ
คือ เวลามีงานกลุ่มเนี่ย เราก็จับกับเพื่อนจากม.ต้นไม่ได้เพราะเขามีกลุ่มของเขาเเล้ว พอไปถามคนอื่นในห้อง เขาก็บอกมีกลุ่มอยู่เเล้ว พอถามในเเชทกลุ่ม ก็ไม่มีใครตอบเลย พอถึงเวลาส่งงานกลุ่มก็ไม่มีงานอีกโดนว่าอีก (จำนวนคนในห้องถูกหารลงตัวกับจำนวนสมาชิกกลุ่ม)
บางทีเเค่ถามว่ามีกลุ่มครบยังบางคน(ยํ้าว่าบางคน)ก็ทำท่าหงุดหงิดใส่ มีครั้งหนึงที่ทั้งห้องมีกลุ่มครบคนเเล้วเเต่เหลือเราคนเดียว(ทั้งที่จำนวนคนมันหารลงตัว!) ตัวอย่างเหมือนกับ 8 หาร 2 เหลือเศษ 1 😭
เเล้วไม่ใช่เกิดขึ้นครั้งเดียวเเต่หลายครั้งมาก ตั้งเเต่เทอมหนึ่งล่อยันเทอมสอง มีครั้งหนึ่งต้องขอครูทำเดี่ยวเลย
เเล้วนี่พึ่งเปิดเทอมมา ครูให้เเบ่งเวรทำความสะอาดห้องเเลป เพื่อนเขาใส่ชื่อคนหนึ่งซํ้ากันเเล้วก็เถียงกัน พอเราบอกว่ายังเหลือเรานะ เขาก็เกี่ยงกัน สุดท้ายใบรายชื่อที่ส่งครูไปไม่มีชื่อเราเป็นเวรสักวัน
เรารู้ตัวว่าลักษณะนิสัยตัวเองอาจจะมีส่วนเพราะเราเป็นคนเงียบๆ เเต่ก็ไม่ใช่ถึงขนาด introvert เรายังมีการคุยเล่นมีการเข้าสังคมบ้างอ่ะ 🥲 (ส่วนตัวเป็นคนไม่พูดคำหยาบด้วย)
เเต่เเบบ😭 รู้ตัวเเหละว่าไม่มีเพื่อนคบ เพราะตอนม.ต้น ก็ไม่ค่อยสนิทกับใครเเต่พอเป็นงานกลุ่มก็มีกลุ่มช่วยเหลือกันดีอ่ะ
ขึ้นมา.ปลายมา นอกจากจะไม่มีใครคบเเล้ว ยังถูกเมินถูกลืมด้วย ขอเเค่ชวนเข้ากลุ่มหน่อย รับเราเข้ากลุ่มหน่อยก็พอเเล้วเเต่นี่ไม่มีเลย เหมือนเป็นอากาศ ลืมว่าเราก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของห้อง ไร้ตัวตนเเบบสมบูรณ์เเบบ
ถ้าถามว่าเหงาไหมก็เหงาเเหละเเต่ก็ชินเเล้วเพราะไม่มีเพื่อนคบเเต่ม.ต้น เเต่ที่ทำให้รู้สึกเเย่คือเวลาเป็นงานกลุ่มเเล้วไม่มีกลุ่มก็จะถูกครูด่าอีก
จขกท.รู้นิสัยของตัวเองดีว่าเป็นคนยังไง จะไม่มีใครคบก็รู้ตัว เเต่อย่างน้อยพอเป็นงานกลุ่มก็น่าจะคิดถึงหัวกันหน่อย ใช่ว่า จขกท.ไม่ช่วยทำงานเป็นคนเหลวเเหลกหรืออะไร มีงานอะไรก็สั่งมาทำได้หมด เเต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนถึงไม่อยากรับเราขนาดนั้น🥲 (ปล.ไม่ต้องเเนะนำให้ไปคุยกับพื่อนๆนะฮะ เพราะเคยทำเเล้วเขามองเราเเปลกๆ เเถมไม่ได้คำตอบด้วย)
เเละใช่ฮะ ที่พิมพ์มายืดยาวเพราะต้องการระบายความในใจเฉยๆ 🥲
ถูกลืมว่ามีตัวตน ขนาดตัวเองยังสงสัยเลยว่าจะไร้ตัวตนขนาดนี้ได้ไง
คือมันเริ่มมาตั้งเเต่ขึ้นมา.4 ในช่วงเเรกเพื่อนใหม่ๆ ก็พูดคุยกันดีนี่เเหละฮะ เเต่พอเวลาผ่านไปเราก็เหมือนกับ...ค่อยๆถูกลืม
โดยเพื่อนที่มาจากชั้นม.ต้นเหมือนกันก็ไปมีเพื่อนใหม่หมดเลย พอมีงานกลุ่มอะไรเขาก็จับกันเเค่กลุ่มของเขา ซึ่งเขาไม่ผิดอะไรหรอกเพราะไม่ค่อยสนิทกันอยู่เเล้วเเต่ปัญหามันมีตั้งเเต่ตอนนี้ไปฮะ
คือ เวลามีงานกลุ่มเนี่ย เราก็จับกับเพื่อนจากม.ต้นไม่ได้เพราะเขามีกลุ่มของเขาเเล้ว พอไปถามคนอื่นในห้อง เขาก็บอกมีกลุ่มอยู่เเล้ว พอถามในเเชทกลุ่ม ก็ไม่มีใครตอบเลย พอถึงเวลาส่งงานกลุ่มก็ไม่มีงานอีกโดนว่าอีก (จำนวนคนในห้องถูกหารลงตัวกับจำนวนสมาชิกกลุ่ม)
บางทีเเค่ถามว่ามีกลุ่มครบยังบางคน(ยํ้าว่าบางคน)ก็ทำท่าหงุดหงิดใส่ มีครั้งหนึงที่ทั้งห้องมีกลุ่มครบคนเเล้วเเต่เหลือเราคนเดียว(ทั้งที่จำนวนคนมันหารลงตัว!) ตัวอย่างเหมือนกับ 8 หาร 2 เหลือเศษ 1 😭
เเล้วไม่ใช่เกิดขึ้นครั้งเดียวเเต่หลายครั้งมาก ตั้งเเต่เทอมหนึ่งล่อยันเทอมสอง มีครั้งหนึ่งต้องขอครูทำเดี่ยวเลย
เเล้วนี่พึ่งเปิดเทอมมา ครูให้เเบ่งเวรทำความสะอาดห้องเเลป เพื่อนเขาใส่ชื่อคนหนึ่งซํ้ากันเเล้วก็เถียงกัน พอเราบอกว่ายังเหลือเรานะ เขาก็เกี่ยงกัน สุดท้ายใบรายชื่อที่ส่งครูไปไม่มีชื่อเราเป็นเวรสักวัน
เรารู้ตัวว่าลักษณะนิสัยตัวเองอาจจะมีส่วนเพราะเราเป็นคนเงียบๆ เเต่ก็ไม่ใช่ถึงขนาด introvert เรายังมีการคุยเล่นมีการเข้าสังคมบ้างอ่ะ 🥲 (ส่วนตัวเป็นคนไม่พูดคำหยาบด้วย)
เเต่เเบบ😭 รู้ตัวเเหละว่าไม่มีเพื่อนคบ เพราะตอนม.ต้น ก็ไม่ค่อยสนิทกับใครเเต่พอเป็นงานกลุ่มก็มีกลุ่มช่วยเหลือกันดีอ่ะ
ขึ้นมา.ปลายมา นอกจากจะไม่มีใครคบเเล้ว ยังถูกเมินถูกลืมด้วย ขอเเค่ชวนเข้ากลุ่มหน่อย รับเราเข้ากลุ่มหน่อยก็พอเเล้วเเต่นี่ไม่มีเลย เหมือนเป็นอากาศ ลืมว่าเราก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของห้อง ไร้ตัวตนเเบบสมบูรณ์เเบบ
ถ้าถามว่าเหงาไหมก็เหงาเเหละเเต่ก็ชินเเล้วเพราะไม่มีเพื่อนคบเเต่ม.ต้น เเต่ที่ทำให้รู้สึกเเย่คือเวลาเป็นงานกลุ่มเเล้วไม่มีกลุ่มก็จะถูกครูด่าอีก
จขกท.รู้นิสัยของตัวเองดีว่าเป็นคนยังไง จะไม่มีใครคบก็รู้ตัว เเต่อย่างน้อยพอเป็นงานกลุ่มก็น่าจะคิดถึงหัวกันหน่อย ใช่ว่า จขกท.ไม่ช่วยทำงานเป็นคนเหลวเเหลกหรืออะไร มีงานอะไรก็สั่งมาทำได้หมด เเต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนถึงไม่อยากรับเราขนาดนั้น🥲 (ปล.ไม่ต้องเเนะนำให้ไปคุยกับพื่อนๆนะฮะ เพราะเคยทำเเล้วเขามองเราเเปลกๆ เเถมไม่ได้คำตอบด้วย)
เเละใช่ฮะ ที่พิมพ์มายืดยาวเพราะต้องการระบายความในใจเฉยๆ 🥲