ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีทางเป็นไปแบบนั้น แต่ก็เคยคิดเล่นๆค่ะ ว่าถ้ากลับไปนั่งคุยกับเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ คงอยากจะบอกว่า
'ใช้ชีวิตให้เต็มที่เถอะ ความสุขและความสนุกในวัยของเธอมันหอมหวานที่สุดแล้ว'

พอโตมาท่ามกลางสังคม สภาพแวดล้อมและรายล้อมไปด้วยเรื่องราวต่างๆในชีวิตแล้วมันเหนื่อยจังเลยเนอะ ไหวบ้างไม่ไหวบ้าง เข้าใจแหละว่ามันเป็นธรรมดาของชีวิต แต่ก็แอบคิดถึงตัวเองตอนเด็กๆไม่ได้เลย อยากกลับไปกอด อยากกลับไปบอกว่าขอบคุณที่เธอโตขึ้นมานะ หลังจากนี้จะดูแลและนำพาเธอไปเจอสิ่งดีๆให้ได้เลย : )