เข้าเรื่องเลยเนอะ แม่เราเป็นคนเจ้าอารมณ์ ขี้โมโห ปากร้ายแต่ใจดี โกรธง่ายหายเร็ว เท่าที่เราเห็นนะ แต่ไม่รู้ในใจท่านคิดอะไร อาจจะรักเรา เลยด่าก็เป็นได้

เกริ่นเลยเราโดนด่ามาตลอดตั้งแต่ประถมแล้ว หลังจากเราย้ายมาอยู่กับแม่ คำหยาบคายต่างๆ นานาๆ คำสรรพนามพ่อขุนรามคำแหง สัตว์เอย ตัวเงินตัวทองก็ตามมาติดๆ จนเวลาล่วงเลยมาจนเราโตแล้วนะ แต่ก็ยังโดนด่าเหมือนเดิม ระแวงไปหมดว่าจะทำอะไรผิด ทำนี้ ทำนั้นจะผิดไหม เพราะกลัวโดนด่า จนไม่กล้าจะทำอะไร

เราเคยคิดนะว่าท่านรักเราบ้างไหม? ลองช่างน้ำหนักดู เราจึงได้คำตอบว่าเราโชคดีที่มีท่าน ส่งเสียเราเรียนจนจบ มีกิจการที่บ้าน เราไม่ต้องมีภาระใดๆทั้งสิ้น เราโชคดีกว่าใครหลาย ๆ คนมากจริงๆ (ไม่ได้ตั้งใจจะเปรียบเทียบนะ) แต่ปัญหาคือเรื่องการด่าของแม่ นานไปเราก็ไม่ไหว มันไม่ไหวจริงๆ น้อยใจ และเสียใจ เครียด ปนๆกันไป

จนถึงตอนนี้เรามาช่วยงานที่ร้าน ตอนแรกเราไม่คิดว่าจะทำต่อแล้วเราไม่ชอบสภาพแวดล้อม เพื่อนร่วมงาน สังคมที่หันหน้าอีกใบเข้าหากัน เราชอบอยู่บ้าน ทำงานที่บ้านมากกว่า แต่ก็กลับมาช่วยเพราะแม่เราอยู่คนเดียว พี่ก็ไปทำงานตจว. เลยกลับมาดีกว่า

พอกลับมาแล้วก็ปัญหาแบบเก่า โดนด่าจนคนข้างร้านชินกันไปแล้วว่าแม่เราเป็นแบบนี้นะ แต่เราพยายามทำใจให้ชินแล้ว แต่เราทำไม่ได้เลยจริงๆ ความพยายามก็คือความพยายาม ไม่ใช่ความสำเร็จเลยสำหรับเรา บางทีก็ได้แต่คิดเถียงกับตัวเองในใจว่าอยากออกจากกรอบนี้ ออกไปทำอย่างอื่น ออกเถอะไม่ไหวละ ทนฟังไม่ไหวละ แล้วอีกด้านนึงก็บอก แล้วใครจะช่วยแม่ แล้วแม่จะอยู่กับใคร เนี่ยแหละ

เหมือนวันนี้ก็โดนด่ามาเหมือนกัน ทำงานผิด “เรียนมาทำไม ไม่ได้ช่วยเลยจริงๆโง่รึป่าว โง่จริงๆ โง่ โง่ โง่ โง่” เราก็ถามตัวเองในใจ หรือมึ_โง่จริงๆ 5555 (ขอโทษนะใช้คำหยาบ อยากให้เข้าถึงอารมณ์ เราก็พูดคำหยาบแต่เลือกว่าต้องใช้กับใครก็เท่านั้น แต่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากพูดหรอก อิอิ)

อ่อ เราเคยโทรไปกรมสุขภาพจิตเรื่องนี้แล้วนะ เขาก็บอกให้เราคุยกับแม่ตรงๆ เราก็คุยนะว่าแม่เคยด่าเราแบบนี้ แบบนั้น ตอนแม่อารมณ์ดี หรือปรกติ แม่ก็จะขำๆ แล้วมันก็ผ่านไป แล้วก็วนมาลูปเดิม เฮออ

เลยเป็นที่มาข้อกระทู้ อยากระบายด้วย อยากขอความเห็น อะไรก็ได้ เราควรจะทำอย่างไรดี

ขอบคุณนะ