สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลย
ต้องบอกว่าแม่เรา เป็นคนหัวรั้น ไม่ยอมคน อารมณ์แปรปรวน หัวค่อนข้างรุนแรง
ต้องบอกก่อนนะคะ พ่อเราเสียตั้งแต่เราไม่เกิด มีพ่อเลี้ยง

เริ่มเรื่อง ตอนป.4 ช่วงนั้นเป็นช่วงโควิต และทำให้เราได้อยู่กับแม่มากขึ้น เราไม่ค่อยได้เข้าไปเรียนซูม และมีอยู่ครั้งหนึ่งเรา ไม่ได้ตอบคำถามเช่อ
ป.5เรามีปากเสียงกับแม่หลายครั้ง เราลงไปนอนกับพื้นแล้วร้องไห้ แม่พูดแค่คำเดียวว่า ปัญญาอ่อน

ป.6 เราโดนแม่ว่าอยู่หลายครั้ง และหนักกว่าเดิม แม่เราเอาเราไปเปรียบเทียบเรากับคนอื่นตั้งแต่เด็ก
แม่ด่าและ ชี้หัวเราเอานิ้วมาจิ้มหัวเรา แล้วบอกว่า แล้วเก่งให้เหมือนเขาบ้าง เราพยายามกลั้นน้ำตา สุดท้ายเราก็ร้องไห้
และแม่ได้ใช้คำพูดบูลลี่เรา ขาลายบ้าง สิวบ้าง เราก็บอกแม่ว่ามันคือการบูลลี่ แม่ก็บอกว่าบูลลี่ยังไง เราก็อธิบาย แม่ก็บอก เนี่ยไม่ฟังแม่ อย่ามาเถียง
เราเป็นซึมเศร้าตั้งแต่ ปี.6

ม.1อาการเราเริ่มรุนแรงเรื่อยๆนิสัยเปลี่ยนไปจากที่แต่ก่อนเป็นคนร่าเริง เริ่มเก็บตัว อารมณ์รุนแรง บางครั้งก็แปรปรวน และยิ่งเป็นตอนอยู่กับครอบครัวบางครั้งเราก็เก็บตัว ถามคำตอบคำ และเราก็ทะเลาะกับแม่บ่อยขึ้นไปอีก จนเราเริ่มทำร้ายตัวเอง แต่เขาก็ยังด่าเหมือนเดิม เรามีพี่ซึ่ง พี่เราไม่เคยโดนด่าเลย ตอนเราไปงานวัด อยู่ดีๆแม่เขาก็มาด่าเรา ขึ้นเสียง เราก็พยายามนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไร ฟังที่แม่เขาด่าไปแต่สุดท้ายเขาก็ด่าจนถึงบ้าน ซึ่งพี่เราก็ทำผิดแต่ไม่โดนด่าขึ้นเสียงอะไรเลย และแม่ก็ไม่สนใจเรา และหันไปเดินกับพี่ พร้อมใช้น้ำเสียงคนละแบบที่พูดกับเรา แม่เขาถามว่าจะกินอะไรไหมและหันมาด่าพร้อมขึ้นเสียง เราบอกไม่กินเราพูดแค่นั้นและไม่ได้ทำสีหน้าอะไรเลยทำตัวปกติ แม่ก็บอกว่าถ้าทำนิสัยอย่างนี้จะไม่มีใครอยากอยู่ด้วย
ทั้งๆที่เราไม่ได้โกรธอะไรเขาเลยเราแค่ปฏิเสธไม่กินเฉยๆเพราะไม่มีอะไรน่ากิน แต่เขาก็ตอบว่า เราไม่หยุด เราก็ไม่ได้เถียงกับหรือพูดอะไรฟังเขาพูดไป และเขาก็บอกให้เราไปหาหมอ ซึ่งเขารู้อยู่แล้วว่าเราป่วย แล้วก็บอกอยู่ตลอดว่าเราป่วยไม่ปกติ แล้วบางทีเขาก็ขำ เวลาที่เราร้องไห้ เราแบบอยากตาย บางครั้งที่มีคนเยอะๆถ้าเราทำอะไรให้เขาไม่พอใจเขาก็จะหยิกเรา

ถ้าทุกคนมีอะไรจะถามถามมาได้เลยนะคะเดี๋ยวจะตอบ
เราอาจจะเล่าไม่ได้ละเอียดมากแต่นะคะ

**อันนี้คือรูปภาพจริงที่เราได้ทำการกรีดแขนตัวเอง**