ขอเล่าความทุกข์ใจที่มีมันล้นหลามมาก ตัวเราเองเจอปัญหานี้ ตั้งแต่จนตอนนี้ โตมาครึ่วชีวิตแล้ว ปัญหาที่แก้ไม่ได้ คือ เรื่อง "แม่เราเอง"
เรามักจะโดนแม่เรา ด่าตลอด ด่าแทบ 24 ชม. เลยก็ว่า ตั้งแต่อยู่บ้าน ก็ด่า ก็ว่าเรา ไปทำงาน ได้เงินเดือนเท่าไหร่ เราก็ไม่บอกเต็มๆหรอก
ทนทำงานความอดทนก็ไม่มี ซึ่งเราทำมา 5-6 ปีละ บางครั้งกลับจากที่ทำงานมา นั่งพักในบ้าน แม่เราเดินเข้ามา ก็เริ่มล่ะ ด่าเรา ว่าเราไม่ทำงานทำการ
วันๆนั่งเล่นมือถือ ทั้งๆที่เราพึ่งกลับจากที่ทำงาน ไม่พอนะ บางทีเราต้องขนผ้าที่จะซักไปของส่วนตัวเรา ต้องขนไปซักบ้านน้าข้างๆ น้าเราที่เราเคารพนับถือ
เพราะอะไรล่ะ แม่เรา ด่าเราว่า ซักผ้า เปลืองน้ำ เปลืองไฟบ้านแก เดี๋ยวก็ทำเครื่องซักผ้าพักอีก ทั้งๆที่เราไม่ได้ใช้เลย อาทิตย์ละครั้งเองที่เราใช้ ส่วนแม่เราใช้ทุกวัน รับซักผ้าจ้าง คนแถวบ้าน แล้วเวลาที่เราไปไหน มาไหน กับเพื่อน กับที่ทำงาน มักจะด่าเราตามหลักตลอด ว่าเห็นแก่ตัว ไปกินคนเดียว ไม่นึกถึง พ่อแม่พี่น้อง ซึ่งสังคมคนทำงาน ใครจะอยากเอาคนในบ้านไปด้วยให้อึดอัด ค่ำนิดหน่อย โทรตาม อ้างว่า พ่อด่าบ้างอะไรบ้าง ทั้งๆที่พ่อ เราไม่เคยยุ่งเลย โตแล้ว ทำอะไรก็ตามใจ แล้วแต่ ไม่มาจุกจิก คำพูดแม่เรา แต่ละคำ คนโลกสวยคงทนฟังไม่ได้หรอก ด่าตั้งแต่ หัวถึงเท้า เท้าขึ้นหัว
ตอนนี้เรา เราย้ายมาอยู่ ตจว เพราะเรา หางานที่ไกลบ้านเพื่อจะแยกตัวออกมาใช้ชีวิต แต่ก็อย่างว่า มีภาระส่วนตัว หนี้สิน ออกมาแบบไม่ทันได้เตรียมตัว คิดว่า มาสู้มาหาเอาข้างหน้า อย่างน้อย มาอยู่เอง ความสบายใจ แลกกับค่าที่อยู่ที่กิน ไม่งั้นเราคงเป็นโรค ในตอนนั้น เราก็ย้ายมา แม่เราก็ไม่พ้นตามมาด่า เราอีก เห็นแก่ตัวกินคนเดียวไม่เคยส่งเสีย เรายังใช้จ่ายแทบไม่พอ กลายเป็นว่าเราเป็นคนอกตัญญู เห็นแก่ตัว ซึ่งเรากับน้องคุยกันตลอด ถามกันตลอด แม่เราไม่เคยรับรู้ เพราะทุกคนไม่เคย เล่า ซึ่ง ถ้าเล่าความจริง สิ่งที่ตามมา คือแม่เรา รับไม่ค่อยได้ จะกลายเป็นว่า ไปสอนแก อกตัญญูบ้าง สารพัดอย่าง สิ่งเดียวที่แกพอใจ คือ "เงิน" ทุกอย่างคือ "เงิน" ล้วนๆ แม่เราทะเลาะกับพ่อเรา ไม่คุยกัน เพราะแกนิสัยแบบนี้ ทุกอย่าง ลงกับคนในบ้าน ด่า พาล คนที่รองรับคือคนในบ้าน ต้องมาฟังแก จนพ่อเราบอกไม่มีอะไรจะคุย ไม่ต้องคุยกัน เราโคตรเหนื่อยกับเเม่เรามาก อึดอัดใจ เครียด จนตอนนี้ พยายามติดต่อหาจิตแพทย์ หลายครั้งละที่เราอยากตายไปให้พ้น ปัญหาส่วนตัว หนี้สินเยอะพอตัวแล้ว ยังจะโดนบั่นทอนติดลบอีก
ใครพอจะมีวิธีแนะนำบ้างคะ ???
เราโดนมองว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว
เรามักจะโดนแม่เรา ด่าตลอด ด่าแทบ 24 ชม. เลยก็ว่า ตั้งแต่อยู่บ้าน ก็ด่า ก็ว่าเรา ไปทำงาน ได้เงินเดือนเท่าไหร่ เราก็ไม่บอกเต็มๆหรอก
ทนทำงานความอดทนก็ไม่มี ซึ่งเราทำมา 5-6 ปีละ บางครั้งกลับจากที่ทำงานมา นั่งพักในบ้าน แม่เราเดินเข้ามา ก็เริ่มล่ะ ด่าเรา ว่าเราไม่ทำงานทำการ
วันๆนั่งเล่นมือถือ ทั้งๆที่เราพึ่งกลับจากที่ทำงาน ไม่พอนะ บางทีเราต้องขนผ้าที่จะซักไปของส่วนตัวเรา ต้องขนไปซักบ้านน้าข้างๆ น้าเราที่เราเคารพนับถือ
เพราะอะไรล่ะ แม่เรา ด่าเราว่า ซักผ้า เปลืองน้ำ เปลืองไฟบ้านแก เดี๋ยวก็ทำเครื่องซักผ้าพักอีก ทั้งๆที่เราไม่ได้ใช้เลย อาทิตย์ละครั้งเองที่เราใช้ ส่วนแม่เราใช้ทุกวัน รับซักผ้าจ้าง คนแถวบ้าน แล้วเวลาที่เราไปไหน มาไหน กับเพื่อน กับที่ทำงาน มักจะด่าเราตามหลักตลอด ว่าเห็นแก่ตัว ไปกินคนเดียว ไม่นึกถึง พ่อแม่พี่น้อง ซึ่งสังคมคนทำงาน ใครจะอยากเอาคนในบ้านไปด้วยให้อึดอัด ค่ำนิดหน่อย โทรตาม อ้างว่า พ่อด่าบ้างอะไรบ้าง ทั้งๆที่พ่อ เราไม่เคยยุ่งเลย โตแล้ว ทำอะไรก็ตามใจ แล้วแต่ ไม่มาจุกจิก คำพูดแม่เรา แต่ละคำ คนโลกสวยคงทนฟังไม่ได้หรอก ด่าตั้งแต่ หัวถึงเท้า เท้าขึ้นหัว
ตอนนี้เรา เราย้ายมาอยู่ ตจว เพราะเรา หางานที่ไกลบ้านเพื่อจะแยกตัวออกมาใช้ชีวิต แต่ก็อย่างว่า มีภาระส่วนตัว หนี้สิน ออกมาแบบไม่ทันได้เตรียมตัว คิดว่า มาสู้มาหาเอาข้างหน้า อย่างน้อย มาอยู่เอง ความสบายใจ แลกกับค่าที่อยู่ที่กิน ไม่งั้นเราคงเป็นโรค ในตอนนั้น เราก็ย้ายมา แม่เราก็ไม่พ้นตามมาด่า เราอีก เห็นแก่ตัวกินคนเดียวไม่เคยส่งเสีย เรายังใช้จ่ายแทบไม่พอ กลายเป็นว่าเราเป็นคนอกตัญญู เห็นแก่ตัว ซึ่งเรากับน้องคุยกันตลอด ถามกันตลอด แม่เราไม่เคยรับรู้ เพราะทุกคนไม่เคย เล่า ซึ่ง ถ้าเล่าความจริง สิ่งที่ตามมา คือแม่เรา รับไม่ค่อยได้ จะกลายเป็นว่า ไปสอนแก อกตัญญูบ้าง สารพัดอย่าง สิ่งเดียวที่แกพอใจ คือ "เงิน" ทุกอย่างคือ "เงิน" ล้วนๆ แม่เราทะเลาะกับพ่อเรา ไม่คุยกัน เพราะแกนิสัยแบบนี้ ทุกอย่าง ลงกับคนในบ้าน ด่า พาล คนที่รองรับคือคนในบ้าน ต้องมาฟังแก จนพ่อเราบอกไม่มีอะไรจะคุย ไม่ต้องคุยกัน เราโคตรเหนื่อยกับเเม่เรามาก อึดอัดใจ เครียด จนตอนนี้ พยายามติดต่อหาจิตแพทย์ หลายครั้งละที่เราอยากตายไปให้พ้น ปัญหาส่วนตัว หนี้สินเยอะพอตัวแล้ว ยังจะโดนบั่นทอนติดลบอีก
ใครพอจะมีวิธีแนะนำบ้างคะ ???