คือเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ มีปัญหาครอบครัว สังคม การเรียน แต่กินยาพบแพทย์ปกติค่ะ เป็นได้สามปีแล้ว แต่ช่วงนี้รู้สึกแปลกๆกับอาการตัวเองค่ะ มันมีอาการที่แปลกไป ก็เลยไปค้นหาอาการ แล้วมันก็ตรงในบางส่วน เราพยามเล่าให้หมอฟังแล้วแต่หมอก็ให้กลับมากินยาตามเคย TT (เราเขียนกระทู้ไม่ค่อยเก่ง ต้องขออภัยด้วยนะคะ)
 
คือเราสังเกตตัวเองมาสักพักแล้ว เวลาคุยกับแม่แล้วแม่บ่นแล้วก็ถามคำถามที่มันน่าอึดอัด หรือเป็นคำถามที่กดดัน น้ำเสียงเราจะเปลี่ยน แล้วมันจะไม่รู้สึกตัวอะค่ะ แล้วเราเริ่มที่จะพูดประชดประชันแม่ ทั้งที่เมื่อก่อนเราจะเงียบ เวลาเค้าว่าอะไรมาเราจะไม่โต้ตอบแล้วก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
แต่อาการที่เป็นตอนนี้มันต่างออกไปค่ะ คิดอะไรได้ก็พูดออกมา แต่ไม่ทั้งหมด ยังคุมตัวเองได้ในบางส่วน แต่แปลกตรงที่เราจำคำพูดที่เราประชดเค้าออกไปไม่ได้ เราจำแทบไม่ได้ว่าเค้าถามอะไร แล้วก็มีความคิดที่จะทำร้ายตัวเอง มีเสียงในหัวสั่งให้ทำนู่นทำนี่ แต่ไม่ได้ทำตามค่ะ แต่เหมือนเราคุมตัวเองได้แค่ร่างกายเท่านั้น เราก็เลยคุมมันไม่ให้ขยับไปทำสิ่งที่ในหัวบอก แต่ความคิด จิตใจไปหมดแล้ว บางเรื่องจำวันเวลาไม่ได้ด้วยค่ะว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน แล้วก่อนหน้านั้นเราทำอะไรอยู่ทำไมถึงมานอนบนเตียงได้ แล้วก็ในหัวชอบมีการตำหนิ ด่าตัวเอง ในหลายๆเรื่องเลย คือในแง่ลบไปหมด ตอนทำร้ายตัวเองก็ไม่รู้ตัวค่ะ ไม่รู้สึกเจ็บ แล้วก็ไม่อยากทำด้วย แต่ตอนทำภาพมันตัด รู้สึกเจ็บอีกทีก็คือเรากลับมา เหมือนมันดับไปสักพักนึง แต่จำได้หมดเลยค่ะว่าตอนทำในหัวมันไม่พอใจมากๆ เหมือนคนคลั่ง รู้สึกยังไม่สะใจ อะไรประมาณนี้เลยค่ะ

ที่สงสัยคืออาการก่อนหน้าที่คนจะเป็นโรคนี้เป็นยังไง? ใครพอรู้มาตอบหน่อยค่ะ TT
 
อาการที่เข้าข่ายก็จะมีตอนประถม-มัธยมด้วยค่ะ เราก็เป็นคนไม่มีเพื่อน เพราะเราเป็นเด็กสมาธิสั้นเลยต้องกินยา แล้วก็เหมือนทุกคนมองเราไม่ปกติเลยตั้งแต่นั้นค่ะ โดนหนักสุดก็คงม.ต้น อันนี้เราเลิกกินยาไปแล้ว แต่พอมีเพื่อนรู้ว่าเราทำร้ายตัวเองก็เอาไปบอกคนอื่นในห้อง ทำให้การหาเพื่อนของเราไม่เป็นผลสำเร็จเลยค่ะ TT แล้วโดนเพื่อนแกล้งบ่อย มาหาเรื่องก็มีค่ะ เข้ามาต่อย มาเดินชนให้เราล้ม พอม.ปลายก็โดนเพื่อนแบนอีกค่ะ อันนี้มาจากเค้าหมั่นไส้เราก็เลยเอาเรื่องเราไปโกหกว่าเรานินทาเพื่อนลับหลัง แล้วคนนั้นเลยมาประจานเราในกลุ่มห้องที่ไม่มีครู ก็นั่นแหละค่ะ โดนเพื่อนแบนทั้งห้องเลย ด้วยความที่เราโดนแบบนี้เลยตัดสินใจดรอปเรียนค่ะ เราก็เคยคิดว่าเราคงจะอาภัพเรื่องเพื่อนรึเปล่า แต่ก็ไม่เป็นปัญหามากนัก เราก็ชินกับการอยู่คนเดียวค่ะ แต่เหมือนมันฝังอยู่ในใจจนแยกไม่ออกว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหนเลยค่ะ แต่คือคนเป็นโรคนี้จำเป็นว่าต้องเป็นเรื่องที่โดนล่วงละเมิดทางเพศหรือโดนทำร้ายร่างกายอย่างเดียวมั้ยคะ?
 
แต่มันก็ยังไม่เข้าข่ายอาการมากสักเท่าไหร่เลยทำให้เรามาตั้งกระทู้ถามแล้วก็อยากรู้ประสบการณ์ของคนที่เป็นหรือคนรอบข้างเป็น ว่าเราเข้าข่ายไหม หรือเป็นโรคอื่น ไม่ใช่โรคนี้