เรื่อง GPS หลอน หลอก หลอน
เรื่องโดย นัฐพันธ์
...................................................................................................................................................................
สวัสดีครับ ผมชื่อจิณ ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมและเพื่อนเมื่อไม่นานมานี้ ผมขอเข้าเรื่องเลยละกันเพื่อไม่ให้เสียเวลา ผมกับเพื่อนอีกสามคน กำลังขับรถมุ่งหน้าไปที่บ้านของไอ้ต้นเพื่อนสนิทของพวกผม ที่หายหน้าหายตาไปนานตั้งแต่เรียนจบมัธยมปลายเมื่อสองปีก่อน บ้านของมันแต่ก่อนก็อยู่ในซอยเดียวกับพวกผม แต่พอพ่อกับแม่ของมันย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด ทำให้มันต้องย้ายตามไป พวกผมมีวีรกรรมกับมันเรื่องความอุตริ พิเรนทร์แบบเด็กผู้ชาย และจุดเริ่มต้นของเรื่องก็เกิดจากความคึกคะนองของพวกผมนั้นเอง
ทั้งทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์ ผมก็กรอกเสียงไปตามสาย ตามที่พวกผมนัดแนะแผนการเอาไว้ว่าจะเดินทางไปหาไอ้ต้นถึงบ้าน แต่การไปครั้งนี้ไม่ได้ไปแบบปกติทั่วไป แต่พวกผมจะไปแกล้งหลอกผีมัน แค่คิดก็สนุกแล้วสิครับท่านผู้อ่าน ไอ้ต้นนะมันเป็นคนกลัวผีมาก ขนาดขี้ขึ้นสมองเลยทีเดียว เมื่อพวกผมทราบที่อยู่แล้วพวกผมก็มุ่งหน้าไปหามันที่ต่างจังหวัด โดยอาศัยการตั้งGPSในการเดินทาง เราขับรถกันออกมาจากเริ่มต้น ในตอนเย็น เพื่อจะมุ่งหน้าไปที่บ้านไอ้ต้นในตอนกลางคืน ที่พวกผมเลือกเดินทางตอนเย็นก็เพราะเวลาไปถึงค่ำๆก็สามารถหลอกผีมันได้ นี่แหละเข้าทางพวกผมเลยทีเดียว GPS นำพวกผมมาตามทาง ตอนแรกก็เข้าเส้นทางหลักแต่พอตะวันตกดิน พระอาทิตย์ลับอัสดง GPSมันก็พารถของพวกผมมาถนนเส้นรอง ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรหรอก เพียงแต่เริ่มเอะใจที่มันพาพวกผมเข้ามาในเขตที่ห่างไกลชุมชน และผู้คนมากขึ้น ไอ้ก้องคนขับพยายามมองหาป้ายบอกทาง GPSยังคงมุ่งหน้าให้พวกผมมุ่งตรงไปยังเส้นทางข้างหน้าที่มืดสนิท ผมและเพื่อนๆต่างจ้องหน้ากันเมื่อGPSมาหยุดที่บ้านหลังหนึ่ง พวกผมนิ่งเงียบมองหน้ากันและกัน และเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้พวกผมตกใจสะดุ้งหันมามองที่โทรศัพท์ ไอ้ต้นโทรเข้ามาพอดี ผมทำใจดีสู้เสือ กดรับสาย ปลายสายพูดขึ้น
“พวกอยู่ไหนวะ”
“ก็GPSมันมาหยุดบ้านใครก็ไม่รู้” ผมใจสั่นๆตอบมันไป
“บ้านใครวะ เพราะตูยืนรอพวกเอ็งตั้งแต่เย็น ยังไม่เห็นหัวซักตัว” ไอ้ต้นน้ำเสียงสงสัย ผมเปิดสปีกเกอร์โฟนให้ได้ยิน
“ก็บ้านไม้เก่าๆ มืดๆ ข้างๆมีทุ่งนา ด้านหน้ามีคลองชลประทานไง” ไอ้ก้องพูดสภาพแววดล้อมที่มันเห็นอยู่ด้านหน้า เสียงของไอ้ต้นเงียบไปจนพวกผมต้องมองหน้ากัน
“ซวยแล้ว นั้นมันบ้านผียายสาย พวกรีบขับออกมาจากที่ของแกเลยนะเว้ย”เสียงของไอ้ต้นดูกังวน
พวกผมหันมองหน้ากันอีกหน ก่อนที่ภาพตรงหน้ารถจะปรากฏร่างของยายแก่ผมเผ้ารุงรัง สวมเสื้อผ้าสกปกยืนอยู่ด้านหน้ารถ แสงไฟจากหน้ารถสาดส่องเห็นร่างนั้นถนัดตา มันดูน่ากลัวจนพูดไม่ถูก พวกผมแหกปากร้องลั่นด้วยความกลัว ยายแก่ยิ้มปากกวางและวิ่งตามรถพวกผม ก่อนที่ไอ้ก้องจะตั้งสติถอยหลังขับรถออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างไว
พวกผมนั่งตัวสั่นมาในรถ จนมาถึงบ้านไอ้ต้น พอลงจากรถได้ก็กระโดดกอดกันผมเผ้าตั้งชี้เด่ด้วยความกลัว ปากสั่นไปหมด ไอ้ต้นยืนหัวเราะอยู่ พวกผมหันมองหน้ามัน “ไม่คิดเลยว่า คนแบบพวกเอ็งจะเจอผีหลอก” มันยืนหัวเราะร่า ผมพอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น
“มันคงเป็นแผนการชั่วๆของเอ็งซินะไอ้ต้นที่หลอกผีพวกข้า” ผมเดินเข้าไปหามัน
“ข้ารู้ว่าพวกเอ็งมาบ้านข้าก็คิดจะมาแกล้งหลอกผีข้า แหมๆไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่โว้ย” มันหัวเราะชอบใจ
พวกผมหน้าเสียที่เสียรู้มันจนได้ แทนที่จะมาหลอกผีมัน กลับโดนมันหลอกผีจนได้ ไม่ทันที่พวกผมจะเข้าไปในบ้านไอ้ต้น เสียงไลน์ดังขึ้น ทุกคนเปิดดูหน้าจอสี่เหลี่ยม ก่อนที่จะหันมามองหน้ากันและกันด้วยความตกใจ ไอ้ต้นยืนตัวสั่น ปากสั่น ผมชี้โด่ชี้เด่ด้วยความหวาดกลัวสุดชีวิต
ข้อความในไลน์ปรากฏทั้งภาพและการบรรยาย การตายของนักศึกษา ที่ขับรถตกคลองชลประทานเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาและร่างของพวกผมก็หันมามองหน้าไอ้ต้น พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจ พร้อมกับร่างที่เลือนหายไปช้าๆของพวกผม
จบ
เรื่อง GPS หลอน หลอก หลอน
เรื่องโดย นัฐพันธ์
...................................................................................................................................................................
ทั้งทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์ ผมก็กรอกเสียงไปตามสาย ตามที่พวกผมนัดแนะแผนการเอาไว้ว่าจะเดินทางไปหาไอ้ต้นถึงบ้าน แต่การไปครั้งนี้ไม่ได้ไปแบบปกติทั่วไป แต่พวกผมจะไปแกล้งหลอกผีมัน แค่คิดก็สนุกแล้วสิครับท่านผู้อ่าน ไอ้ต้นนะมันเป็นคนกลัวผีมาก ขนาดขี้ขึ้นสมองเลยทีเดียว เมื่อพวกผมทราบที่อยู่แล้วพวกผมก็มุ่งหน้าไปหามันที่ต่างจังหวัด โดยอาศัยการตั้งGPSในการเดินทาง เราขับรถกันออกมาจากเริ่มต้น ในตอนเย็น เพื่อจะมุ่งหน้าไปที่บ้านไอ้ต้นในตอนกลางคืน ที่พวกผมเลือกเดินทางตอนเย็นก็เพราะเวลาไปถึงค่ำๆก็สามารถหลอกผีมันได้ นี่แหละเข้าทางพวกผมเลยทีเดียว GPS นำพวกผมมาตามทาง ตอนแรกก็เข้าเส้นทางหลักแต่พอตะวันตกดิน พระอาทิตย์ลับอัสดง GPSมันก็พารถของพวกผมมาถนนเส้นรอง ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรหรอก เพียงแต่เริ่มเอะใจที่มันพาพวกผมเข้ามาในเขตที่ห่างไกลชุมชน และผู้คนมากขึ้น ไอ้ก้องคนขับพยายามมองหาป้ายบอกทาง GPSยังคงมุ่งหน้าให้พวกผมมุ่งตรงไปยังเส้นทางข้างหน้าที่มืดสนิท ผมและเพื่อนๆต่างจ้องหน้ากันเมื่อGPSมาหยุดที่บ้านหลังหนึ่ง พวกผมนิ่งเงียบมองหน้ากันและกัน และเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้พวกผมตกใจสะดุ้งหันมามองที่โทรศัพท์ ไอ้ต้นโทรเข้ามาพอดี ผมทำใจดีสู้เสือ กดรับสาย ปลายสายพูดขึ้น
“พวกอยู่ไหนวะ”
“ก็GPSมันมาหยุดบ้านใครก็ไม่รู้” ผมใจสั่นๆตอบมันไป
“บ้านใครวะ เพราะตูยืนรอพวกเอ็งตั้งแต่เย็น ยังไม่เห็นหัวซักตัว” ไอ้ต้นน้ำเสียงสงสัย ผมเปิดสปีกเกอร์โฟนให้ได้ยิน
“ก็บ้านไม้เก่าๆ มืดๆ ข้างๆมีทุ่งนา ด้านหน้ามีคลองชลประทานไง” ไอ้ก้องพูดสภาพแววดล้อมที่มันเห็นอยู่ด้านหน้า เสียงของไอ้ต้นเงียบไปจนพวกผมต้องมองหน้ากัน
“ซวยแล้ว นั้นมันบ้านผียายสาย พวกรีบขับออกมาจากที่ของแกเลยนะเว้ย”เสียงของไอ้ต้นดูกังวน
พวกผมหันมองหน้ากันอีกหน ก่อนที่ภาพตรงหน้ารถจะปรากฏร่างของยายแก่ผมเผ้ารุงรัง สวมเสื้อผ้าสกปกยืนอยู่ด้านหน้ารถ แสงไฟจากหน้ารถสาดส่องเห็นร่างนั้นถนัดตา มันดูน่ากลัวจนพูดไม่ถูก พวกผมแหกปากร้องลั่นด้วยความกลัว ยายแก่ยิ้มปากกวางและวิ่งตามรถพวกผม ก่อนที่ไอ้ก้องจะตั้งสติถอยหลังขับรถออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างไว
พวกผมนั่งตัวสั่นมาในรถ จนมาถึงบ้านไอ้ต้น พอลงจากรถได้ก็กระโดดกอดกันผมเผ้าตั้งชี้เด่ด้วยความกลัว ปากสั่นไปหมด ไอ้ต้นยืนหัวเราะอยู่ พวกผมหันมองหน้ามัน “ไม่คิดเลยว่า คนแบบพวกเอ็งจะเจอผีหลอก” มันยืนหัวเราะร่า ผมพอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น
“มันคงเป็นแผนการชั่วๆของเอ็งซินะไอ้ต้นที่หลอกผีพวกข้า” ผมเดินเข้าไปหามัน
“ข้ารู้ว่าพวกเอ็งมาบ้านข้าก็คิดจะมาแกล้งหลอกผีข้า แหมๆไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่โว้ย” มันหัวเราะชอบใจ
พวกผมหน้าเสียที่เสียรู้มันจนได้ แทนที่จะมาหลอกผีมัน กลับโดนมันหลอกผีจนได้ ไม่ทันที่พวกผมจะเข้าไปในบ้านไอ้ต้น เสียงไลน์ดังขึ้น ทุกคนเปิดดูหน้าจอสี่เหลี่ยม ก่อนที่จะหันมามองหน้ากันและกันด้วยความตกใจ ไอ้ต้นยืนตัวสั่น ปากสั่น ผมชี้โด่ชี้เด่ด้วยความหวาดกลัวสุดชีวิต
ข้อความในไลน์ปรากฏทั้งภาพและการบรรยาย การตายของนักศึกษา ที่ขับรถตกคลองชลประทานเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาและร่างของพวกผมก็หันมามองหน้าไอ้ต้น พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจ พร้อมกับร่างที่เลือนหายไปช้าๆของพวกผม
จบ