สวัสดีค่ะ นี่คือเรื่องเล่าในการลดน้ำหนักกว่า 30 ปีที่ผ่านมานะคะ สาเหตุที่ตัดสินใจแบ่งปัน ปสก. ในครั้งนี้ เพราะตั้งใจว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ยาวหน่อยแต่อาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้สาวรุ่นตั้งแต่ 20 ไปจนถึง 50++ค่ะ
เราก็เป็นเหมือนสาว ๆ ทุกคนที่สนใจแต่ตัวเลขบนตาชั่ง เราสูง 167 หนัก 55-57 จุดเปลี่ยนคือ ตอนอายุ 17-18 ช่วงปิดเทอมใหญ่ แม่เราไปเยี่ยมคุณยายที่สิงค์โปร์ กลับมาพร้อมมันฝรั่งทอดถุงโตเท่าถุงข้าวสารขนาด 5 กิโล น้ำอัดลมแบบกระป๋อง เรานั่งกินนอนกินทั้งวัน. โอ้โหขนมจากเมืองนอกมันอร่อยมากมาย ไม่ได้มีคำว่าอ้วนอยู่ในหัวเลย ชิ้นเล็ก ๆ กินไปได้เรื่อย ยิ่งกับน้ำอัดลม หูยยยเริ่ด จนกระทั่งเปิดเทอม ใส่ชุดนักเรียนวันแรก อึม ทำไมกระโปรงมันแน่น ปลอบใจตัวเอง ไม่หรอก คงไม่ได้ใส่นาน มันไม่ได้ฟิตขนาดนั้น ขยับเอวให้มันสูงขึ้นอีกนิดละกันแต่มันก็อึดอัดมากกกกกก.....
ระหว่างรอรถเมล์เจอเพื่อนร่วมชั้นปีก่อน มันเมินไม่มอง เราเลยเป็นฝ่ายเดินเข้าไปทัก คำแรกที่เพื่อนพูดคือ เอ้ย เค้าจำตัวเองไม่ได้เลยตัวเองอ้วนขึ้นเยอะเลย อร้ายยยยยย ยังไม่ยอมรับความจริง วันนั้นทั้งวันทุกคนลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าไปทำอะไรมาอ้วนนนนนนนขึ้นมาก
ยังไม่เชื่อที่ทุกคนพูด บอกกับตัวเองฉันไม่ได้อ้วนขนาดนั้น เดี๋ยวเลิกเรียนจะไปชั่งน้ำหนัก สมัยก่อนเครื่องชั่งน้ำหนักจะทรงใหญ่ๆสูง ประมาณเวลานักมวยขึ้นชั่ง ความแม่นยำมีมาก ตั้งอยู่หน้าห้างเซนทรัลสีลม จำได้ไม่เคยลืม เราเดินไปแบบมั่นหน้ามั่นโหนกหยอดเหรียญ 1 บาท ตัวเลขบนตาชั่งดีดขึ้นมาที่ 62.7 บระเจ้าาาาาาากระเด้งตัวพุ่งออกจากตาชั่งเกือบไม่ทัน
โหยบ้าไปแล้ว อายุแค่ 17 หนักเกิน 60 มะได้ ๆๆ เราก็เริ่มลดน้ำหนักเลย แบบบ้าน ๆ โง่ ๆ เริ่มจากไปว่ายน้ำทุกเย็นวันละ 2 ชมสมัยก่อนเรียนรอบเช้า รร เข้า 7 โมง เลิก 1.30 หลัง รร เลิก ก็จะนั่งทำการบ้านหลังจากนั้นว่ายน้ำ 2 ชม จนถึง 6 โมง เดินกลับบ้าน ถึงบ้านกินแค่นมพร่องมันเนยและเข้านอนไม่เกิน 2 ทุ่ม ทำแบบนี้อยู่เดือนครึ่ง น้ำหนักก็ลดกลับไปที่ 56 นี่คือ ปสก ลดน้ำหนักครั้งแรก หลังจากนั้นก็กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ ว่ายน้ำบ้าง แต่ไม่ใช่ทุกวันและกินอาหารเย็น
อายุ 20 เริ่มทำงาน น้ำหนักก็ยังอยู่ที่ 56-57 มีอยู่ปีหนึ่งที่บริษัทมีจัดกิจกรรมเดินแบบ เราถูกคัดเลือกให้ไปเดินด้วย ไปฟิตติ้ง พี่ร้านเสื้อบอกว่า “น้องลดอีกนิดนึงนะคะ ไม่งั้นกางกางใส่แล้วมันจะปลิ้น“ (กางเกงเอวประมาณ 24-25 สะโพก 36 ) เราก็ “ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา “ อดข้าวเย็น 2 อาทิตย์ค่า พอไปลองอีกครั้ง หูยยยย ใส่สวยมาก เพอร์เฟค ผอมแห้ง หน้าตอบ ชั่งน้ำหนักวันงานเหลือ 53 ฮู้ววววววว ในชีวิตไม่เคยเห็นตัวเลขนี้เลย พร้อม metablism ที่กดไปที่ปุ่ม “พัง”
หลังจากงานนั้น น้ำหนักก็ดีดกลับมาที่ 57 ตอนนั้นมีแฟน เริ่มสังเกตว่าถ้าไม่กินมื้อเย็น ตอนเช้าน้ำหนักจะ 56 บวกกับ ปสกตอนลดน้ำหนักช่วงเดินแบบด้วย อย่ากระนั้นเลย งดมื้อเย็นไปเลย แต่ครั้งนี้เรากลับไม่เฉลียวใจว่าทำไมน้ำหนักมันไม่ลง มันแค่คงที่แม้ว่าเราจะงดมื้อเย็นทำแบบนี้มาตลอดเกือบ 4 ปี
เรื่องเล่าของการลดน้ำหนักกว่า 3 ทศวรรษ
เราก็เป็นเหมือนสาว ๆ ทุกคนที่สนใจแต่ตัวเลขบนตาชั่ง เราสูง 167 หนัก 55-57 จุดเปลี่ยนคือ ตอนอายุ 17-18 ช่วงปิดเทอมใหญ่ แม่เราไปเยี่ยมคุณยายที่สิงค์โปร์ กลับมาพร้อมมันฝรั่งทอดถุงโตเท่าถุงข้าวสารขนาด 5 กิโล น้ำอัดลมแบบกระป๋อง เรานั่งกินนอนกินทั้งวัน. โอ้โหขนมจากเมืองนอกมันอร่อยมากมาย ไม่ได้มีคำว่าอ้วนอยู่ในหัวเลย ชิ้นเล็ก ๆ กินไปได้เรื่อย ยิ่งกับน้ำอัดลม หูยยยเริ่ด จนกระทั่งเปิดเทอม ใส่ชุดนักเรียนวันแรก อึม ทำไมกระโปรงมันแน่น ปลอบใจตัวเอง ไม่หรอก คงไม่ได้ใส่นาน มันไม่ได้ฟิตขนาดนั้น ขยับเอวให้มันสูงขึ้นอีกนิดละกันแต่มันก็อึดอัดมากกกกกก.....
ระหว่างรอรถเมล์เจอเพื่อนร่วมชั้นปีก่อน มันเมินไม่มอง เราเลยเป็นฝ่ายเดินเข้าไปทัก คำแรกที่เพื่อนพูดคือ เอ้ย เค้าจำตัวเองไม่ได้เลยตัวเองอ้วนขึ้นเยอะเลย อร้ายยยยยย ยังไม่ยอมรับความจริง วันนั้นทั้งวันทุกคนลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าไปทำอะไรมาอ้วนนนนนนนขึ้นมาก
ยังไม่เชื่อที่ทุกคนพูด บอกกับตัวเองฉันไม่ได้อ้วนขนาดนั้น เดี๋ยวเลิกเรียนจะไปชั่งน้ำหนัก สมัยก่อนเครื่องชั่งน้ำหนักจะทรงใหญ่ๆสูง ประมาณเวลานักมวยขึ้นชั่ง ความแม่นยำมีมาก ตั้งอยู่หน้าห้างเซนทรัลสีลม จำได้ไม่เคยลืม เราเดินไปแบบมั่นหน้ามั่นโหนกหยอดเหรียญ 1 บาท ตัวเลขบนตาชั่งดีดขึ้นมาที่ 62.7 บระเจ้าาาาาาากระเด้งตัวพุ่งออกจากตาชั่งเกือบไม่ทัน
โหยบ้าไปแล้ว อายุแค่ 17 หนักเกิน 60 มะได้ ๆๆ เราก็เริ่มลดน้ำหนักเลย แบบบ้าน ๆ โง่ ๆ เริ่มจากไปว่ายน้ำทุกเย็นวันละ 2 ชมสมัยก่อนเรียนรอบเช้า รร เข้า 7 โมง เลิก 1.30 หลัง รร เลิก ก็จะนั่งทำการบ้านหลังจากนั้นว่ายน้ำ 2 ชม จนถึง 6 โมง เดินกลับบ้าน ถึงบ้านกินแค่นมพร่องมันเนยและเข้านอนไม่เกิน 2 ทุ่ม ทำแบบนี้อยู่เดือนครึ่ง น้ำหนักก็ลดกลับไปที่ 56 นี่คือ ปสก ลดน้ำหนักครั้งแรก หลังจากนั้นก็กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ ว่ายน้ำบ้าง แต่ไม่ใช่ทุกวันและกินอาหารเย็น
อายุ 20 เริ่มทำงาน น้ำหนักก็ยังอยู่ที่ 56-57 มีอยู่ปีหนึ่งที่บริษัทมีจัดกิจกรรมเดินแบบ เราถูกคัดเลือกให้ไปเดินด้วย ไปฟิตติ้ง พี่ร้านเสื้อบอกว่า “น้องลดอีกนิดนึงนะคะ ไม่งั้นกางกางใส่แล้วมันจะปลิ้น“ (กางเกงเอวประมาณ 24-25 สะโพก 36 ) เราก็ “ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา “ อดข้าวเย็น 2 อาทิตย์ค่า พอไปลองอีกครั้ง หูยยยย ใส่สวยมาก เพอร์เฟค ผอมแห้ง หน้าตอบ ชั่งน้ำหนักวันงานเหลือ 53 ฮู้ววววววว ในชีวิตไม่เคยเห็นตัวเลขนี้เลย พร้อม metablism ที่กดไปที่ปุ่ม “พัง”
หลังจากงานนั้น น้ำหนักก็ดีดกลับมาที่ 57 ตอนนั้นมีแฟน เริ่มสังเกตว่าถ้าไม่กินมื้อเย็น ตอนเช้าน้ำหนักจะ 56 บวกกับ ปสกตอนลดน้ำหนักช่วงเดินแบบด้วย อย่ากระนั้นเลย งดมื้อเย็นไปเลย แต่ครั้งนี้เรากลับไม่เฉลียวใจว่าทำไมน้ำหนักมันไม่ลง มันแค่คงที่แม้ว่าเราจะงดมื้อเย็นทำแบบนี้มาตลอดเกือบ 4 ปี