* บังเอิญหรือด้วยเหตุปัจจัย *

ย้อนวันวาน ถึงความหลัง ครั้งวัยใส
เริ่มงานใหม่ สุขสมใจ ปรารถนา
ทั้งเพื่อนพี่ บรรยากาศ ชวนตรึงตรา
จึงตั้งหน้า หมั่นเรียนรู้ ด้วยเต็มใจ

ทุกงานช่าง ฉันร่วมทำ อย่างเต็มที่
ไม่หลบลี้ เลี่ยงหนีหน้า หายไปไหน
รู้สึกดี ตอนเสร็จกิจ ปิดงานไป
ได้งานใหม่ มาฝึกฝน ลองวิชา

ครั้นเย็นย่ำ ชวนเที่ยวท่อง ชมแสงสี
เคล้านารี ร่ำสุรา เพลินหนักหนา
เพื่อนไปไหน ฉันก็พร้อม ลุยทุกครา
ยังแกร่งกล้า ไม่มีเพลี่ย เพลียโรยแรง

เป็นเช่นนี้ จวบสองปี จนใหลหลง
เจตจำนง เรียนจบตรี ดูเหือดแห้ง
เยือนถิ่นไหน เสาะแสวง แหล่งสำแดง
ดั่งแมลง ตัวน้อยน้อย ตามชนไฟ 

ดึกคืนหนึ่ง เจอะเจอเพื่อน คู่มวยเก่า
เดินจ้ำเอ้า ดูเร่งรีบ ชวนสงสัย
ท่าจะหลง ท่องราตรี ใช่อื่นไกล
จึงเข้าไป พูดแซวเล่น ตามสไตล์

"เพิ่งสอบเสร็จ เลยฉลอง สักคำรบ..."
เพื่อนใกล้จบ ปริญญา น่าใจหาย
ฉันตอนนี้ ทำอะไร มัวเมามาย
รู้สึกอาย ไม่คุยต่อ รีบบอกลา

จากคืนนั้น จึงตั้งเป้า เลิกเที่ยวเตร่
หยุดร่อนเร่ มาขยัน ใฝ่ศึกษา
จนเรียนจบ ได้รับใบ ปริญญา
ที่ใฝ่หา แต่ละเลย เสียเนินนาน

เพื่อนคงไม่ ได้รับรู้ ว่าช่วยฉัน
บังเอิญนั่น หรือจากเหตุ ปัจจัยสาน
จากคืนนั้น ไม่ได้ข่าว หรือพบพาน
ขอเล่าขาน บทกลอนนี้ ด้วยขอบคุณฯ     เสรีนนท์

---

---