หนึ่งในร่างที่คุ้นเคยมากที่สุดของภูมิทัศน์ชนบททั่วสหราชอาณาจักรเช่นเดียวกับอีกหลายๆประเทศทั่วโลกคือ " หุ่นไล่กา " (scarecrow) ทหารรักษาการณ์เงียบ ๆ ที่มีรูปร่างที่น่ากลัวเหล่านี้ในชนบทถูกคาดหวังว่าจะไล่ศัตรูของพืชเช่น นก แต่ Colin Garratt ช่างภาพชาวอังกฤษพบว่า พวกมันน่ากลัวพอที่จะทำให้มนุษย์หวาดกลัวด้วย

“ เมื่ออยู่ท่ามกลางหุ่นไล่กาเราจะรู้สึกไม่สบายใจเหมือนถูกเฝ้าดู ” Colin Garratt กล่าว “ บางหุ่นมีความสมจริงและน่ากลัวจนดูเหมือนมีชีวิต”
“ พวกมันไม่ได้มาจากโลกแห่งความสวยงามของงานหัตถกรรมแห่งงานฝีมือ แต่เป็นผู้สืบเชื้อสายโดยตรงของอสุรกายโบราณ ที่คอยหลอกหลอนอยู่ตามภูมิประเทศมาหลายศตวรรษ ” เขากล่าวเสริม

ในขณะที่หุ่นไล่กาถูกใช้งานมานานหลายศตวรรษ ต้นกำเนิดและพัฒนาการของพวกมันถูกบดบังด้วยปริศนา นักประวัติศาสตร์เชื่อว่าในช่วงยุคกลางหุ่นไล่กาในสหราชอาณาจักรเป็นเด็กหนุ่มที่เรียกว่า “scarecrow” ได้รับมอบหมายให้กำจัดนกออกจากพืชผล แต่เมื่อภัยพิบัติครั้งใหญ่ปี 1348 ได้กวาดล้างประชากรไปเกือบครึ่งหนึ่งในสหราชอาณาจักร  เจ้าของที่ดินไม่สามารถหาเด็กหนุ่มได้มากพอที่จะจ้างคอยไล่นกได้  พวกเขาจึงยัดฟางลงในกระสอบ และวางหัวผักกาดหรือน้ำเต้าไว้ด้านบนเป็นใบหน้า  จากนั้นทำเป็นรูปหุ่นไล่กายืนพิงเสาไว้
 
โดย  Garratt ตั้งข้อสังเกตว่า “ หุ่นไล่กามีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมา แม้ว่าจะแต่งตัวดีกว่าในปัจจุบันก็ตาม ซึ่งในสมัยก่อนคนเร่ร่อนและคนจรจัดจะถอดเสื้อผ้าของหุ่นที่สภาพดีนำไปสวมใส่ "

“ ความหลากหลายของหุ่นไล่กานั้นไม่มีที่สิ้นสุด และทุกตัวจะมีลักษณะของมัน ” 
“ บางหุ่นยืนเฉยๆ บางหุ่นก็เคลื่อนไหวไปมาตามแรงกระเพื่อมของลม  บางหุ่นก็ฝังลงไปในดินเหมือนต้นไม้ ในขณะที่อีกหลายหุ่นยืนกางขาโบกธงอยู่กลางทุ่ง "
" ลักษณะสำคัญอย่างหนึ่งของวิวัฒนาการของหุ่นไล่กาคือการใช้ภาชนะพลาสติกร่วมกับวัสดุสมัยใหม่อื่น ๆ เช่น หน้ากากและหม้อทำอาหาร ผู้ที่สร้างหุ่นไล่กาบางคนเชื่อว่า ใบหน้าที่มีการแสดงออกเป็นปัจจัยสำคัญในการยับยั้งผู้ล่า ส่วนหุ่นอื่น ๆ จะอยู่ในลักษณะที่มีรูปแบบนามธรรมมากกว่า ”

“ ในช่วงเริ่มต้นปี หุ่นไล่กาที่ตั้งอยู่จะเป็นประธานในการหว่านเมล็ดพืชและข้าวสาลี  แต่ในพายุฤดูหนาว ฝนที่ตกอย่างต่อเนื่อง และลูกเห็บที่พัดกระหน่ำทำให้หุ่นไล่กาจำนวนมากปลิวไปอยู่ในตำแหน่งแปลก ๆ เหมือนคนเมา หรือสูญเสียการควบคุม  การทำให้พืชสุกมีความหมายอย่างชัดเจนว่างานของหุ่นไล่กาเสร็จสิ้นแล้ว  ซึ่งจะมีเพียงไม่กี่หุ่นเท่านั้นที่อยู่มาจนงานสำเร็จลุล่วง  เพราะเครื่องจักรในการเก็บเกี่ยวจะทำให้เกิดความเสียหายร้ายแรงต่อพวกมัน ” 

บางครั้งผู้คนที่เดินผ่านไปมาจะเข้ามาเล่นกับหุ่นไล่กา บางคนก็ทำลายมัน บางคนใช้พวกมันเป็นที่ซ่อนศพ หรือของขวัญที่ขโมยมาโดยซ่อนไว้ในกระเป๋าเสื้อโค้ตของพวกมัน แต่หุ่นไล่กาที่หน้าตาดีมักจะถูกขโมยไป

“ มันเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นมากที่ได้เห็นหุ่นไล่กาตัวใหม่ๆ ” Garratt กล่าว “ อยากรู้ว่า มันจะมีหน้าไหม จะชั่วร้าย,มีความสุข -เศร้า, ก้าวร้าว, ดุร้ายหรือโง่เขลา หรือเป็นมิตร ”
โดยนิทรรศการรูปถ่ายหุ่นไล่กาของ Garratt ถูกจัดแสดงที่ Geddes Gallery ในลอนดอนเมื่อวันที่ 25 - 30 มีนาคม 2016  โดยมีการใช้คำว่า "หุ่นไล่กา" เป็นครั้งแรกในนวนิยายภาษาอังกฤษคือในปี 1719 ใน Robinson Crusoe ซึ่งเขียนโดย Daniel Defoe  และหุ่นไล่กาที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ ตัวละครในThe Wizard of Oz ที่กำลังค้นหาสมอง
หุ่นไล่กามีมานานกว่าที่คิด หุ่นไล่กาตัวแรกที่รู้จักกันในประวัติศาสตร์สร้างขึ้นเมื่อ 3,000 ปีก่อน  และชาวอียิปต์ทำหุ่นไล่กาขึ้นเป็นครั้งแรกเพื่อปกป้องทุ่งข้าวสาลีของตนโดยเฉพาะริมแม่น้ำไนล์ นอกจากนั้น หุ่นไล่กายังพบในวัฒนธรรมของชาวอเมริกันพื้นเมืองในบางส่วนของ Virginia และ Carolinas ก่อนที่ชายผิวขาวจะมาถึง 

โดยชายวัยผู้ใหญ่จะนั่งบนชานบ้าน และตะโกนใส่นกหรือสัตว์พื้นดินที่เข้ามาใกล้พืชผล  ต่อมามีชนเผ่าพื้นเมืองบางคนค้นพบว่า การแช่เมล็ดข้าวโพดในส่วนผสมของสมุนไพรที่เป็นพิษนั้นสามารถยับยั้งนกได้เช่นกัน  และในภาคตะวันตกเฉียงใต้ เด็ก ๆ ชาวอเมริกันพื้นเมืองบางคนมีการแข่งขันเพื่อดูว่าใครสามารถสร้างหุ่นไล่กาที่น่ากลัวที่สุดได้ และชนเผ่า Zuni ใช้เสาต้นซีดาร์ที่พันด้วยสายไฟและหนังสัตว์เพื่อกันนกออกไป
 
หุ่นไล่กายังมาถึงอเมริกาเหนือเมื่อกลุ่มผู้อพยพออกจากยุโรป โดยผู้ตั้งถิ่นฐานชาวเยอรมันใน Pennsylvania ได้นำ bootzamon หรือ " โบกี้แมน " (bogeyman) ใช้ยืนเฝ้าทุ่ง บางครั้งก็มีการเพิ่มหุ่นหญิงคู่ที่ปลายด้านตรงข้ามของสนามหรือสวนผลไม้
 
ในช่วงรุ่งเรืองของเกษตรกรรมของอเมริกา หุ่นไล่กากลายเป็นที่นิยม แต่หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง เกษตรกรตระหนักว่าพวกเขาสามารถทำสิ่งต่างๆได้มากขึ้นโดยการฉีดพ่นพืชด้วยสารกำจัดศัตรูพืชเช่น ดีดีที สิ่งนี้ดำเนินต่อไปจนถึงปี 1960 จนพบว่าสารกำจัดศัตรูพืชไม่ดีต่อคน  ปัจจุบันแม้ว่าจะไม่ค่อยเห็นหุ่นไล่กาเฝ้าทุ่งมากมายนัก  แต่ก็เป็นที่นิยมอย่างมากในฐานะของประดับตกแต่งในฤดูใบไม้ร่วง  ซึ่งในชนบทของหลายประเทศก็ยังมีการใช้หุ่นไล่กา