ผมนั่งสมาธิวันละ 1 ชั่วโมง มาได้ 3-4 ปี  บางวันนั่งแล้วสงบ บางวันนั่งแล้วฟุ้งซ่าน
แต่โดยรวมๆแล้ว  รู้สึกว่าเวลานั่ง จิตสงบขึ้น ปล่อยวางได้มากขึ้นเรื่อยๆ
 
ใช้วิธีการนั่งสมาธิแบบ หายใจเข้ากำหนดว่า พุทธ หายใจออกกำหนดว่า โธ
ประมาณ 5-10 นาทีแรก ช่วงแรกๆที่เริ่มทำสมาธิ จิตจะกำหนด หายใจเข้า พุทธ หายใจออก โธ
ความคิดฟุ้งซ่านๆจะค่อยๆ ห่างไปเรื่อยๆ จิตแนบอยู่กับการกำหนด พุทธ โธ ตามลมหายใจ เข้า ออก
 
พอจิตสงบขึ้นเรื่อยๆ สักพักความคิดฟุ้งซ่านหายไป คำกำหนด พุทธ โธ ก็หายไปด้วย  
แต่เหลือการรับรู้ถึงสัมผัสที่ปลายจมูก รับรู้อยู่ตลอดถึงลมหายใจที่ เข้า ออก รับรู้แบบไม่มีความคิด  
ลมหายใจจะเบา ละเอียด รู้สึกว่าจิตเบา สบาย ช่วงนี้รู้สึกว่ากินเวลาประมาณ 20-30 นาที
 
ช่วง 20-30 นาทีสุดท้ายของการนั่ง ในวันที่ความคิดฟุ้งซ่านไม่กำเริบมาซะก่อน
ลมหายใจจะเบาลง เบามากๆ แทบจะไม่หายใจ จะรู้สึกว่าร่างกายทั้งตัวชาๆ หนักๆ แข็งๆ
คล้ายร่างกายกลายเป็นหุ่นไม้  เหมือนจิตแยกออกมาจากร่างกายเล็กน้อย แล้วดูรู้ลมหายใจอยู่เฉยๆ  รู้สึกสงบมาก
พอผมนั่งได้ถึงจุดนี้ก็จะหมดเวลา 1 ชั่วโมง พอดี
 
ส่วนปัญหาที่ต้องการถามทุกท่านก็คือ ช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมานี้
สังเกตุว่า พอนั่งสมาธิจนถึงจุดที่ร่างกายชาแข็งคล้ายหุ่นไม้แล้ว จะมีบางช่วง แว๊บๆ
เวลาที่จิตสงบมากๆ จะเห็นเป็นภาพสายน้ำ คล้ายๆ สายน้ำที่ไหลออกมาจากก๊อกน้ำประปา
ลักษณะเป็นสาย ใสๆ แวววาว เป็นประกาย ดูใสเย็น สวยงามมาก
สายน้ำนี้จะไหวพริ้วเล็กน้อย ตามจัหวะการหายใจ เข้า ออก
จะเห็นอยู่แค่แว๊บเดียว ประมาณ 5-10 วินาที แล้วหายไป
ตลอดการนั่งสมาธิ 1 ชั่วโมง จะเห็นภาพสายน้ำแบบนี้อยู่ 0-2 ครั้ง แล้วแต่วัน บางวันก็ไม่เห็นเลย
เวลาเห็นก็จะเห็นเพียงชั่วครู่เดียวทุกครั้ง แต่รู้สึกว่าขณะที่เห็นภาพนี้ จิตจะสงบ เยือกเย็นมากๆ
เหมือนเข้าสมาธิได้ลึกมาก ความรู้สึกสัมผัสร่างกายเหมือนจะหายไปหมด แต่ยังมีลมหายใจที่เบา ละเอียด เกือบไม่หายใจ
ส่วนใหญ่จะเห็นเป็นภาพสายน้ำดังที่กล่าว แต่บางวันก็จะเห็นเป็นวงน้ำ คล้ายวงน้ำในขัน
มีลักษณะใส แวววาว มีคลื่นพริ้วเล็กน้อยตามจังหวะการหายใจ และเห็นเพียงชั่วครู่เดียวเช่นกัน
 
จึงอยากถามทุกท่านว่า ภาพสายน้ำ/วงน้ำที่เห็นนี้ ใช่ภาพนิมิตที่ควรนำมากำหนดในการทำสมาธิต่อหรือไม่
และถ้าใช่ภาพนิมิตแล้ว ทำอย่างไรจึงจะทำให้ภาพนิมิตนี้คงตัวอยู่ได้นานขึ้น
 
ขอบพระคุณมากครับ