วัดพุทธปทีปเป็นวัดไทยแห่งแรกในยุโรปที่อังกฤษที่สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 2509    ความโดดเด่นของวัดก็คือพระอุโบสถที่วิจิตรงดงามด้วยศิลปะไทย  และภายในมีภาพจิตกรรมฝาผนังโดยอารจารย์เฉลิมชัยและศิลปินท่านอื่นด้วย  พระอุโบสถหลังนี้สร้างขึ้นในภายหลังๆ จากที่มีการสร้างวัดแล้ว  คือสร้างช่วงปี2520 ตีคร่าวๆ พระอุโบสถก็มีอายุประมาณ 45 ปีกว่าๆ    

เมื่อไม่กี่ปีมานี้มีการพบว่าโครงสร้างของหลังคาของพระอุโบสถชำรุดโดยเฉพาะขื่อตรงส่วนที่เป็นไม้  ซึ่งภายในเนื้อไม้นั้นเสื่อมคุณภาพกำลังจะผุกร่อน    แม้ข้างนอกจะดูสวยงามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  นั่นเป็นเพราะว่าถูกสีทาเอาไว้จึงทำให้ดูสวยงาม   การซ่อมแซม/ปฏิสังขรณ์และรวมไปถึงการปฏิรูปโครงสร้างใหม่เพื่อให้คงอยู่เป็นที่เคารพสักการะต่อไปอย่างยาวนานเป็นโครงการที่ใช้เงินจำนวนมาก   แต่ทางวัดก็ตระหนักดีว่าต้อง "เดินหน้า" เพื่อการดำรงอยู่ต่อไป   เฉกเช่นการดำรงอยู่ของโบสถ์ หรือมหาวิหารในประเทศอังกฤษที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเกือบจะพันปี    โบสถ์และมหาวิหารเหล่านี้ล้วนต่างผ่านการ ซ่อมแซม/ปฏิสังขรณ์และปฏิรูปมาแล้วทั้งสิ้น

มหาวิหารวินเชสเตอร์ถูกสร้างขึ้นในเมืองวินเชสเตอร์  ซึ่งถือว่าเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของอังกฤษ  มหาวิหารขนาดใหญ่นี้มีอายุ 923 ปี  ผ่านการซ่อมแซม และปฏิรูปโครงสร้างมาแล้วหลายครั้ง   เช่นเปลี่ยนโครงบางส่วนที่เป็นไม้เป็นหินและต่อมาเป็นเหล็กตามยุคตามสมัย   มหาวิหารวินเชสเตอร์จึงดำรงอยู่เป็หนึ่งในศูนย์กลางของศรัทธาและสักการะมาตราบเท่าทุกวันนี้

อย่างไรก็แล้วแต่......สุดท้ายแล้ว  สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็จะยังคงสึกกร่อนไปตามกาลเวลา  ตามคำตรัสของพระพุทธองค์ที่มีมาในพระไตรปิฏกว่า กาโล ฆสติ ภูตานิ สพฺพาเนว สหตฺตนา "กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสิ่ง แม้แต่ตัวมัน"   นั่นก็คือ   ทุกอย่างจะกลับคืนสู่ "สุญญตา" (nothingness) ความว่างเปล่า   ที่ไม่มีแม้แต่ "กาลเวลา" (หลังจากที่มันกลืนสรรพสิ่งหมดแล้ว  ตัวมันเอง(เวลา) ก็จะอันตรธานหรือกินตัวมันเองไป  ด้วยประการฉะนี้แลฯ