แม่พูดคำหยาบกับเราเกินไปมันเป็นเรื่องปกติมั้ยคะ

หนูอายุ17นะคะ เรื่องมันเกิดจากที่ว่าปกติเเล้วเเม่ไม่ใช่คนพูดคำหยาบมากขนาดนี้ หรือปกติเเม่ก็จะพูดเเค่กับเพื่อนของเขา ตามที่สังเกตุเพราะหนูไม่ได้อยู่กับเเม่ตลอดเวลา เพราะก่อนหน้านี้หนูอยู่กับยาย ก็จะสนิทกับยายเป็นพิเศษก็เรียกยายว่าเเม่เลยค่ะ เเต่กับเเม่เเท้ๆไม่สนิทเเละก็ไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ ทะเลาะกันบ่อยมาก เเต่ก็มีบางเรื่องที่ทำให้หนูต้องย้ายมาอยู่กับเเม่เเต่เจอหน้ากันตลอด เเละหนูมีน้อง2คน อายุห่างกันมากค่ะ หนูกับน้อง ตอนนี้หนูมาอยู่กับเเม่ได้ 3 ปี 4 เดือน ในช่วงปีเเรกก็ไม่มีอะไรนะคะไม่ได้พูดคำหยาบบ่อย เเต่พอมาปีที่ 2-3 ก็เริ่มพูดหนักขึ้น ตอนเเรกหนูก็คิดว่าแม่พูดเพื่อที่จะให้หนูรู้สึกเหมือนคุยกับเพื่อน เพื่อที่จะได้สนิทกัน ในปีเเรกที่มาอยู่กับเเม่หนูมีเพื่อนนะคะเเต่แม่ไม่ให้ออกไปไหนกับเพื่อนเลย เเต่ถ้าให้เพื่อนมานอนบ้านได้เเต่ก็เเค่ไม่นาน 2-3 คืน เเต่พอย้ายบ้านมาอยู่บ้านหลังนี้ได้ 2 ปีเหมือนหนูเริ่มโตขึ้น หนูเลยเลือกที่จะมีเพื่อนเเค่ที่โรงเรียน ไม่เคยพาเพื่อนมาบ้าน ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะจะได้ตัดปัญหาเวลาที่เเม่บ่นออกไป แต่ก็ไม่เป็นผลค่ะ เเม่ก็หาเรื่องอื่นมาบ่นได้อยู่ดี โดยปกติหนูเป็นคนไม่พูด ไม่พูดเลยจะพูดก็เเค่ตอนที่อยากรู้อะไรสักอย่างเป็นคนพูดน้อย เงียบ โลกส่วนตัวสูงนั่นเเหละค่ะ เพราะตอนเด็กเคยพูดมากเเบบมากๆเเล้วแม่ก็พูดขึ้นมาว่า ไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าเป็นใบ้หรอก หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยพูดอีกเลยค่ะ เเต่ก็รู้สึกเฉยๆไปเพราะคิดว่าเราคงพูดมากจริงๆเเม่ถึงพูด เเต่ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมาเเม่ก็เอาเรื่องเล็กๆน้อยมาทะเลาะกับหนูเเบบงงๆ บางทีทะเลาะกับพ่อก็ว่าลงที่หนูกับน้อง บางทีก็พูดเเซะหนู ทั้งที่หนูเองก็คิดไม่ออกว่าไปทำอะไรมาอีก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เเต่เรื่อวคำหยาบคือเเม่พูดหนักมาก หนักแบบที่ขนาดหนูเองที่อายุ17ยังไม่เคยพูดกับเพื่อนแบบนี้ เกิดจากที่เเม่เป็นวัยทองหรอคะ หรือเเม่หงุดหงิดจากน้องเพราะน้อง2คนมีอายุ 5 ขวบ กับ 2ขวบครึ่ง ก็ในช่วงวัยดื้อละคะ บางทีแม่ก็พูดเเซะขึ้นมาเรื่องหนู เเต่เขาจะพูดกับน้องอายุ 2 ขวบ ที่ยังไม่ได้รู้เรื่องขนาดนั้นเเละก็พูดเสียงดังให้หนูได้ยิน เวลาที่หนูตื่นสายแม่ก็จะพูดกับน้องขึ้นมาว่า จะมาปลุกกูทำไมให้กูได้นอนตื่นสายบ้างเถอะ อะไรประมาณนี้เเต่นี้ก็ยังไม่ได้หยาบเกินไปแต่บางครั้งที่น้องดื้อ เเม่ก็จะตะโกนด่าน้องว่า อี ยิ้ม(แบบพูดเน้นพูดดัง), เป็น ยิ้มอะไรกันหมดก็ไม่รู้, ทำไมไม่ตายๆกันไปให้หมด, เป็นภาระกูจริง, ถ้าไม่ชอบกูก็ออกไปอยู่คนเดียวกันนู้น  มันรู้สึกไม่ชินที่เเม่พูดคำหยาบ ทุกครั้งที่เขาพูดหรือบ่นหนูก็จะพยายามเงียบตลอดเพื่อไม่ให้ทะเลาะกันไปกว่านี้ เพราะถ้าหนูพูดเเล้วก็จะไม่มีใครยอมใครกันเเน่ๆ เงียบเเละเก็บอารมณ์เพราะไม่อยากทะเลาะ ปกติเเม่ก็เป็นคนเสียงดังอยู่ยิ่งเวลาทะเลาะกันก็ยิ่งเสียงดังเพิ่มไปอีก หนูอายข้างบ้านมาก หรือบางครั้งเราไปเดินเที่ยวกันทั้งครอบครัว เเละอยู่ๆแม่ก็ทะเลาะกับพ่อ เพราะเรื่องเล็กๆน้อย เเม่ก็จะพูดด่าพ่อเเบบดังๆ เเล้วคนข้างๆก็หันมามอง เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อยมากเเละมันทำให้หนูไม่อยากไปไหนมาไหนกับเเม่อีก หรือเเม้เเต่รวมโต๊ะอาหารเดียวกัน หนูก็จะรีบกินรีบเสร็จเพราะไม่อยากเจอหน้าเเม่ กลัวทะเลาะกันขึ้นมาอีก หนูอยากกลับไปอยู่กับยายเเต่ไม่รู้จะหาทางด้วยวิธีไหน ยังไงแม่ก็ไม่ยอมเเน่ๆ หนูรู้ว่าเขาเป็นเเม่เเละหนูก็รู้สึกผิดที่หนูรู้สึกอึกอัดเวลาเจอแม่ รู้สึกไม่อยากอยู่กับเเม่ 

ที่หนูพิมมามันเหมือนระบายมันอาจจะไม่ค่อยเข้าเรื่องหัวข้อสักเท่าไหร่ เเต่เเม่บ้านใครเป็นเเบบนี้บ้านค่ะ หรือ หนูควรปรับเปรี่ยนตัวเองยังไงให้เข้ากับเเม่ได้ เพราะตอนหนูอยู่กับยาย ยายบอกว่า หนูจะอยู่กับเเม่ไม่ได้ คืออยู่บ้านเดียวกันไม่ค่อยได้ มันก็เรื่องจริงค่ะ รู้สึกเหมือนยายเป็นหมอดูเลย555555 ยายรู้ยายเห็น เพราะเเม่หนูก็เข้ากับยายไม่ได้เหมือนกัน ทะเลาะกับยายเหมือนกัน เรื่องมันเพราะที่เเม่หนูเป็นคนเเบบนี้อยู่เเล้วหรือเป็นเพราะหนูทำอะไรไม่ถูกใจเเม่หรือเปล่าคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่