"รักวัวให้ผู้รักลูกให้ตี" ความเชื่อนี้ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนนิยามนะครับ แต่สำหรับผมแล้ว ผมก็เคยผ่านการโดนแม่ตี โดนครูตีมาก่อนเหมือนกัน โดนเฉพาะสมัยผมเรียน ก็โดนตีบ่อย บางทีก็โดนตีทั้งห้อง เพราะเพื่อนบางคนในห้องไปทำอะไรผิดมา โดนตีแบบไม่มีเหตุผล สมัยประถมผมเคยโดนครูคณิตศาตร์ใช้สันไม้บรรทัดพลาสติกใสยาวๆ ฟาดเข้าที่กลางจนหักครึ่ง เหตุเพราะว่าผมทำโจทย์ผิดเท่านั้นเอง
คือผมมาสำรวจพฤิตกรรมตอนโตผม ผมรู้สึกว่าเป็นคนขี้โมโหหัวร้อน ชอบระบายด้วยการทำลายข้าวของ แต่พอย้อนดูสังเกตนิสัยตัวเอง วิเคราะห์ตัวเองดูอาจจะได้ซึมซับความรุนแรงพวกนี้มาตอนเด็ก แต่พออายุมากขึ้นผ่านประสบการณ์ต่างๆ มากขึ้น ผมก็จะพยายามละลายพฤิตกรรมตัวเองให้อย่าเป็นคนฉุน คือ ต้องบอกเลยว่ามาปรับตอนโต มันก็เหมือนไม้แก่ที่ตัดยาก แต่ก็พยายามตั้งสติครับ เดี๋ยวนี้ก็พอใจเย็นลงได้มากขึ้น นิ่งขึ้นพอสมควร
ผมเลยไม่แปลกใจเลยครับ ว่า เด็กที่โตมาจากการซึมซับความรุนแรงแต่เด็ก มันมีโอกาสก้าวร้าวสูง คดีในหลายๆคดี พอสืบๆ ดูมาจากครอบครัวหรือผู้ดูแลใช้ความรุนแรงจนกัดกินจิตใจเด็กเข้าสู่ด้ามมืดที่มีผลตอนโต
ผมรู้สึกว่าเคยเห็นบทความแว่บๆ นะว่าอย่างหลายประเทศในยุโรป หรือ อเมริกา จะมีกฏหมายคุ้มครองเด็ก ถ้าศาลวิเคราะห์ตัดสินว่าทำเกินกว่าเหตุ ก็จะมองว่าเป็นคดีอาชญากรรมเหมือนกัน ประมาณนั้น ครูตีเด็กรุนแรง หรือผู้ปกครองทำรุนแรง ตำรวจและหน่วยงานคุ้มครองเด็กจะเข้ามาสืบสวนตรวจสอบ 
ถ้าพ่อแม่หรือผู้ปกครองทำเองก็จะเสียสิทธิ์การเลี้ยงดูให้หน่วยงาน และอาจโดนตำเนินคดีด้วย ประมาณนั้นครับ
อันนี้ข้อมูลไม่ชัวร์ ประมาณว่าได้ยินมา เขาว่ามานะครับ 
แต่จะให้ชัวร์ให้คนไทยที่อาศัยอยู่ประเทศฝั่งตะวันตก มีครอบครัว อยู่ที่โน่นมาแชร์ดีกว่าครับ....