ถุงมือเรื่องสั้น เรื่องที่ 2 ประจำสัปดาห์นี้ เป็นแนวไสยศาสตร์ลึกลับครับ ^^

หนุ่มนักเขียนคนหนึ่ง หลงรักสาวคนหนึ่งเข้า แต่ความที่ตัวเองปล่อยตัวให้อ้วนเกินไป นั่งเก้าอี้ก็หักเป็นที่อับอายขายหน้า เลยเริ่มต้นจะลดความอ้วน แต่ก็เป็นไปได้ช้า และส่วนตัวชอบ "เล่นของ" วันหนึ่งนึกครึ้มอยากได้น้ำมันพรายมาดีดใส่สาว จะสั่งซื้อทางเน็ตก็ไม่ไว้ใจ ก็เลยไปหาอาจารย์คนหนึ่งซึ่งตนรู้จักดี ไปขอน้ำมันพรายมา ก็ได้มาสมใจ และวางแผนการดีดน้ำมันพรายใส่สาวผู้ที่ตนหลงรักต่อไป...

เขาจะสมหวังหรือแห้วประการใด ติดตามดูไปด้วยกันครับ ^^

‘นาวิน’ นักเขียนไส้แห้ง ผู้ที่แม้รายได้จากงานเขียนจะน้อย แต่ขนาดตัวของเขาไม่น้อยเลย และในวันนี้น้ำหนักที่มากของเขาก็ได้สร้างปัญหาให้กับเขาจนได้ เก้าอี้ไม้ตัวโปรดที่เขานั่งประจำทุกวันเกิดขาหัก ทำให้ตัวของเขาถลาล้มกลิ้งลงกับพื้นไม่เป็นท่า 

เขารีบลุกขึ้นยืนในทันที เพราะรู้สึกเขินอายต่อสาว ๆ ตรงหน้า ที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ให้กับความโชคร้ายของเขา เขาแทบอยากจะเอาหน้ามุดแทรกแผ่นดินหนีเลยทีเดียว หนึ่งในสาว ๆ เหล่านั้นมี ‘พลอย’ สาวออฟฟิศหุ่นกระทัดรัด หน้าตาน่ารักสดใสรวมอยู่ด้วย

สถานที่เกิดเหตุคือร้านกาแฟที่นาวิน มักแวะไปช่วงเช้าก่อนไปทำงานที่ห้องสมุดประชาชน ลูกค้าส่วนใหญ่ของที่นี่ คือหนุ่มสาวออฟฟิศในละแวก

“เป็นอะไรไหมคะ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” พลอยเดินเข้ามาถามนาวินใกล้ ๆ

“ไม่เป็นอะไรครับ ผมไม่เจ็บเลย ขอบคุณครับ” นาวินรู้สึกเจ็บที่ก้นเล็กน้อย แต่เพราะเขาไม่อยากให้ผู้หญิงแปลกหน้าน้ำใจงามคนนี้ต้องกังวล เขาจึงไม่บอกความจริง

“โชคดีที่ไม่เป็นอะไรนะคะ งั้นพลอยขอตัวไปทำงานก่อนค่ะ” เมื่อรู้ว่าหนุ่มรูปร่างท้วมที่น่าสงสารไม่บาดเจ็บ หญิงสาวจึงเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนเพื่อที่จะไปทำงานที่ออฟฟิศต่อ

นาวินเดินออกจากร้านกาแฟ หลังจากกลุ่มหญิงสาวออกไปได้สักพัก เขาก็ต้องรีบไปทำงานของเขาเหมือนกัน นาวินเป็นบรรณารักษ์ที่ห้องสมุดประชาชนนี้ได้ 10 กว่าปีแล้วหลังจากที่เขาเรียนจบด้านนี้มาโดยตรง ตอนเรียนจบใหม่ ๆ เขายังไม่อ้วน รูปร่างสมส่วน แต่ด้วยงานที่เขาทำซึ่งไม่ต้องใช้แรงงานมาก และอายุที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้น้ำหนักของเขาเพิ่มขึ้นมา 30 กิโลกรัมเลยทีเดียว

นาวินมักใช้เวลาว่างเขียนนิยายเกี่ยวกับเรื่องไสยศาสตร์ เขาคิดว่าไสยศาสตร์มีจริง ถึงแม้ว่ายังไม่เคยเห็นกับตาเลยก็ตาม นิยายของเขามักจะมีฉากเกี่ยวกับคนเล่นของ เช่นการเสกหนังควายเข้าท้อง เสกควายธนู เสกเส้นผมและใบมีด สารพัดสิ่งที่จะเสก โดยการนำสิ่งของตามร่างกายอย่างเส้นผม เล็บมือ ไปทำคุณไสย หรือการทำและใช้น้ำมันพราย กุมารทอง นอกจากนั้นก็จะพูดถึงยาสั่ง ซึ่งก็คือ ยาที่ถูกผสมมากับอาหารหรือน้ำดื่ม หากใครกินเข้าไปแล้ว มีแต่ตายลูกเดียว และเขายังเคยเขียนเกี่ยวกับตุ๊กตาวูดู ซึ่งคนที่ตกเป็นเหยื่อเมื่อเอาของแหลมทิ่มที่ตุ๊กตา ก็จะเจ็บตามร่างกายในตำแหน่งที่ตุ๊กตาถูกทิ่ม

วันนี้นาวินไม่ค่อยมีสมาธิในการทำงาน เขาคิดถึงแต่ผู้หญิงที่ชื่อพลอย เธอคงจะเพิ่งมาทำงานที่บริษัทนี้ เพราะกลุ่มเพื่อนของเธอทั้งหมดล้วนแต่เป็นคนที่เขาคุ้นหน้าทั้งนั้น เพราะเจอกันตอนเช้าที่ร้านกาแฟบ่อย ๆ เขาแปลกใจว่าทำไม เธอถึงเป็นห่วงเขาถึงขนาดเข้ามาถามไถ่อาการบาดเจ็บของเขาใกล้ ๆ เพราะเพื่อนของเธอนั้น ดูไม่ค่อยเป็นมิตรกับเขานัก

“พลอยอย่าเข้าไปคุยกับนายอ้วนที่ทำเก้าอี้หักในร้านกาแฟอีกนะ พี่ขอเตือนด้วยความหวังดี” แมรี่ รุ่นพี่ที่ทำงานเอ่ยขึ้นในตอนบ่ายแก่ ๆ หลังจากเคลียร์งานที่กองพะเนินตั้งแต่เช้าเสร็จ

“ทำไมเหรอคะพี่แมรี่ ดูเค้าก็ท่าทางสุภาพดีนะคะ” พลอยละสายตาจากคอมพิวเตอร์ หันมามองรุ่นพี่ด้วยความสงสัย

“นายอ้วนคนนี้ชอบทำตัวแปลก ๆ นะ เห็นชอบพูดคนเดียวบ่อย ๆ คนดี ๆ เค้าคงไม่พูดคนเดียวหรอก เดี๋ยวคลุ้มคลั่งขึ้นมา จะมาทำร้ายเราได้นะ” แมรี่บอกเหตุผล ซึ่งก็ทำให้พลอยนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ นึกถึงเมื่อเช้าที่ตัวเองเข้าใกล้กับนายคนนั้น ถ้าเกิดเขาคลุ้มคลั่งขึ้นมาจริง ๆ เธออาจถูกจับเอามีดจี้คอเป็นตัวประกันก็เป็นได้ นึกแล้วก็รู้สึกกลัวและโชคดีที่ไม่เป็นอย่างที่คิด

    เช้าวันต่อมา นาวินคิดว่าอยากจะทำความรู้จักกับพลอยให้มากขึ้น เขารู้สึกพิเศษกับเธอแบบที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับใครมานานมากแล้ว เขาคิดว่าอยากจะเลี้ยงกาแฟเธอสักแก้ว เพื่อตอบแทนที่เธอเป็นห่วงเขาเมื่อวาน เขานั่งรอเธอที่โต๊ะตัวเดิมซึ่งอยู่ที่หน้าประตูร้าน ไม่นานนัก เธอก็เดินเข้ามา มาคนเดียวซะด้วย

    “สวัสดีครับคุณพลอย” เขายืนขึ้นพร้อมกับยิ้มและทักทายเธอด้วยหัวใจที่พองโต

    เมื่อพลอยเห็นนาวิน เธอนึกถึงคำเตือนของรุ่นพี่ทันที เธอจึงรีบหลบหน้าเขา และไม่ตอบทักกลับ รีบเดินไปสั่งกาแฟแทน

    “ขอคาบูชิโน่ร้อนแก้วนึงค่ะ” พลอยพูดกับพนักงานขาย

    นาวินรู้สึกแปลกใจที่หญิงสาวแสนใจดีเมื่อวาน ทำเมินใส่เขาในวันนี้ พลันนึกขึ้นได้ว่าพวกเพื่อน ๆ ของเธอคงจะบอกเธอเรื่องเกี่ยวกับเขา

    ตกเย็นนาวินมักนั่งที่ม้าหินหน้าบ้านและพูดคุยกับกุมารทองที่เขาห้อยคออยู่ ซึ่งก็คือรูปปั้นขนาดเล็กรูปเด็กผู้ชายไว้ผมแกละ นุ่งโจงกระเบน ไม่ใส่เสื้อ เลี่ยมใส่กรอบไว้

    “สงสัยเค้าจะไม่ชอบพ่อแล้วล่ะลูกรัก พวกเพื่อน ๆ เค้าคงจะบอกเค้าว่าพ่อบ้า ชอบพูดคนเดียว พ่อไม่ได้พูดคนเดียวซะหน่อย พ่อพูดกับลูกของพ่อต่างหาก และอีกอย่าง พ่อทั้งอ้วนทั้งจน ผู้หญิงที่ไหนจะมารักคนอย่างพ่อได้เนอะ จริงมั้ย”

    และในคืนนั้นเอง นาวินก็ได้ฝันถึงกุมารทอง ในฝันนั้นกุมารทองเป็นเด็ก มีชีวิตมีรูปร่างหน้าตา และการแต่งตัว คล้ายกับรูปปั้นที่เขาห้อยคออยู่

    “พ่อจ๋า พ่อลดความอ้วนสิจ๊ะ พ่อจะได้หุ่นดี สุขภาพแข็งแรงและหล่อขึ้นด้วยไงล่ะจ๊ะ” เด็กน้อยหน้าตาน่ารักพูดจบ นาวินก็ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้น เป็นเช้าวันใหม่พอดี

    นาวินลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว และออกจากบ้านตรงไปที่ร้านกาแฟเหมือนเช่นทุกวัน แต่วันนี้เขาสั่งกาแฟไม่เหมือนเดิม

    “น้องครับกาแฟดำร้อนแก้วนึง” พนักงานขายทำหน้างง ๆ เพราะปกติเขาจะสั่งเหมือนเดิมทุกวัน คือมอคค่าร้อน ซึ่งจะมี กาแฟ วิป ครีม นม ช็อกโกแลต และเขาจะใส่น้ำตาล 2 ซอง ส่วนกาแฟดำที่เขาดื่มวันนี้ ไม่มีทั้งวิปครีม นม และน้ำตาล

    “พ่อต้องทำได้สิ เนอะลูก” เขาพูดออกมาเสียงเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ จิบกาแฟดำ อาหารลดน้ำหนักมื้อแรกของเขา

    ไม่นานนักพลอยและเพื่อน ๆ ก็เดินเข้ามาในร้าน เขารู้สึกดีใจที่ได้เห็นเธอ เขาแอบมองเธอเป็นระยะโดยที่ไม่ทำให้เธอและเพื่อน ๆ รู้ว่าเขาแอบมองอยู่

    สามเดือนผ่านไป นาวินสามารถลดน้ำหนักได้ถึง 20 กิโลกรัม โดยนาวินลดอาหารและออกกำลังกายในตอนเย็น เขาตั้งใจไว้ว่าเขาจะต้องลดอีก 10 กิโลกรัม เพื่อให้ได้หุ่นเดิมเหมือนเมื่อตอนหนุ่ม ๆ กลับคืนมา ถึงแม้ว่าตอนนี้รูปร่างของเขายังไม่เท่าหุ่นเดิม แต่ก็ดูดีขึ้นมาก หน้าตาเด็กลง ร่างกายฟิตกระชับ สุขภาพก็ดีขึ้นด้วย แต่ความสัมพันธ์ของเขากับคนที่เขาแอบชอบ ยังคงเหมือนวันแรกที่เขาเริ่มลดน้ำหนัก ทุกวันเขายังคงแอบมองเธอในตอนเช้าที่ร้านกาแฟ

    แต่แล้วในช่วงพักเที่ยง หลังจากที่เขาทานอาหารเสร็จ เขาจะใช้เวลาเล็กน้อยในการดูเฟซบุ๊ก อยู่ ๆ ก็มีโฆษณาชิ้นหนึ่งบอกว่า ขายน้ำมันพราย โดยบรรยายสรรพคุณว่า ถ้านำไปดีดใส่ใคร ก็จะทำให้คนที่ถูกดีดใส่ทั้งรักและหลงผู้ที่ดีด

    นาวินจึงนึกถึงอาจารย์ต้น คนที่เคยให้กุมารทองแก่เขามา เขาคิดว่าอาจารย์น่าจะมีน้ำมันพรายด้วยเหมือนกัน เขาอยากจะนำน้ำมันพรายไปดีดใส่คนที่เขาแอบชอบ แต่คงไม่ใช่จากที่ขายในเฟซบุ๊ก เพราะไม่รู้ว่าของปลอมหรือเปล่า

    “อาจารย์ต้นครับ ผมอยากจะขอน้ำมันพรายหน่อยครับ” นาวินเอ่ย เมื่อเขาได้กลับมาเจออาจารย์ต้นอีกเป็นครั้งที่สอง

    “เอ็งผอมลงเยอะเลยนี่ เดี๋ยวนี้หล่อแล้ว ไม่ต้องใช้หรอกน้ำมันพรายน่ะ” อาจารย์ต้นกล่าวพร้อมกับยิ้มมุมปาก

    “คือ ผมอยากลองใช้ดูครับ” นาวินบอกเหตุผลสั้น ๆ

    “อะ ก็ได้ นี่นะ นำไปหยดใส่ผู้หญิงคนที่เอ็งชอบ แต่น้ำมันพรายตัวนี้ออกฤทธิ์ช้าหน่อยนะ เอ็งจะต้องใจเย็น ๆ“

     นาวินรับขวดน้ำมันพรายแล้วรีบเดินทาง กลับบ้าน ในหัวของเขาครุ่นคิดแต่วิธีที่จะนำไปหยดใส่พลอย ผู้หญิงที่เขาแอบชอบในวันพรุ่งนี้

    เช้านี้นาวินคิดว่าเขาจะต้องเข้าไปทักเธอ และหยดน้ำมันพรายใส่เธอตอนที่เธอเผลอ เขาสั่งกาแฟดำ แล้วไปนั่งที่โต๊ะตัวเดิม ไม่นานพลอยก็เดินเข้ามา เป็นโชคของเขา เพราะเธอมาคนเดียว

    “สวัสดีครับ” เขารวบรวมความกล้า และยิ้มกล่าวทักเธอ

    “สวัสดีค่ะ” เธอยิ้มแล้วกล่าวทักตอบ

    “วันนี้ผมขอเลี้ยงกาแฟคุณพลอยนะครับ”

    “ไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจ”

เขาไม่ฟังคำปฏิเสธจากเธอ เดินไปสั่งคาปูชิโน่ร้อนกับพนักงาน และนำมาให้เธอ

“นั่งด้วยกันไหมครับ” จากการครุ่นคิดมาทั้งคืนสำหรับวิธีที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอ เขารอฟังคำตอบด้วยความตื่นเต้น

“ขอบคุณมากค่ะ” พลอยยิ้มเล็กน้อยและนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ เขา

นาวินรู้สึกดีใจมากที่เธอยอมนั่งดื่มกาแฟโต๊ะเดียวกับเขา ทั้งสองนั่งดื่มกาแฟกันเงียบ ๆ ได้แต่ยิ้มมุมปากให้กัน แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่า เขาจะต้องหยดน้ำมันพรายใส่เธอ เขาจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ในขณะที่เขาเดินผ่านเธอทางด้านหลัง เขาได้หยดน้ำมันพรายหนึ่งหยดใส่บนหัวของเธอ โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย เขาทำสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว

สักพัก เขาก็กลับมานั่งที่เดิม รู้สึกอยากลองของว่าน้ำมันพรายจะได้ผลไหม เขาจึงชวนเธอคุย เธอคุยกับเขาอย่างกันเอง เวลาผ่านไปไม่นานทั้งสองก็คุยกันอย่างถูกคอ เขาขอเบอร์โทรศัพท์เธอก่อนแยกย้ายกันไปทำงานกันต่อ

“ได้ผลดีทีเดียวเลยลูกรัก น้ำมันพรายของอาจารย์ต้นเยี่ยมจริง ๆ” นาวินจับกุมารทองที่ห้อยคอมากระซิบใกล้ ๆ ระหว่างเดินไปที่ห้องสมุด

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ความสัมพันธ์ระหว่างนาวินและพลอยเป็นไปด้วยดี เขาโทรคุยกับเธอทุกคืน วันนี้เขาจึงเข้าไปหาอาจารย์ต้นเพื่อขอบคุณที่อาจารย์ให้น้ำมันพรายแก่เขา

“ขอบคุณอาจารย์ต้นมากเลยครับ น้ำมันพรายได้ผลดีมาก เธอชอบผมมากครับ” นาวินพูดพร้อมกับพนมมือไหว้

“โอ้ย ไอ้น้ำมันพืชนั่นนะหรือ ไม่ใช่น้ำมันพงน้ำมันพรายอะไรหรอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อาจารย์ต้นหัวเราะเสียงดัง

“อ้าวแล้วทำไมเธอจึงชอบผมล่ะครับ” นาวินยกมือเกาหัว รู้สึกมึนงงกับความจริงที่ได้รู้

“เอ็งก็ลองถามเค้าตรง ๆ เองสิ” อาจารย์ต้นตอบพร้อมกับชี้หน้าเขา

(มีต่อครับ) ^^