สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.6แล้วไม่มีใจจะอ่านหนังสือเลยค่ะ รู้สึกไม่มีแรงจะอ่าน จะบอกว่าขี้เกียจนิดๆก็ได้ค่ะ555 แต่มันรู้สึกเศร้า หน่วงๆยังไงไม่รู้ ส่วนหนึ่งเราคิดว่าน่าจะเป็นเพราะตัวเราเอง ที่เป็นคนคิดมาก ชอบน่อยแต่จะไม่พูดออกไปเวลาเสียใจจะเก็บไว้คนเดียวไม่แสดงท่าทีอะไรออกไป ด้วยความที่ว่าเราเป็นลูกคนกลางเลยต้องยอม
 บางครั้งก็ไม่เข้าใจคำว่า"พี่ต้องยอมน้อง"หรือ"เราเป็นน้องต้องยอมให้พี่"คือเราเป็นคนกลางมีสิทธิอะไรบ้าง อาจจะมองว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เราอยากถามว่ามีสิทธิอะไรบ้างในชีวิตนี้
   บางครั้งเราก็เสียใจกับแค่แม่จำไม่ได้ว่าเราชอบกินอกไก่ และไม่ชอบปีกไก่ มันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระน่ะ แต่เวลากินข้าวเราจะบอกแม่เสมอและแม่ก็จะลืมเสมอ(บางที่ก็ขำตัวเอง555)
   เวลาเจอปัญหาอะไรเราก็ไม่รู้จะบอกใครดีไม่มีใครให้ปรึกษาต้องเก็บเอาไว้คนเดียว แต่ทุกครั้งเราจะคิดเสมอว่า เราผ่านมันไปได้ทุกครั้ง ครั้งนี้เราก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ เราทำได้แค่นี้จริงๆ ตอนนี้เราเหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่างมาก
   เพื่อจะผ่านมันไปให้ได้ก็ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ ขออภัยและขอบคุณล่วงหน้าคะ