สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดถูกยังไงขออภัยด้วยนะคะ เราไม่ไหวจริงๆจนเราต้องมาตั้งกระทู้
เรื่องคือเรากับแฟนคบกันมาเกือบจะ7ปีได้แล้วค่ะ(เราเป็นคู่รัก ญญ) นิสัยเราค่อนข้างจะแมนๆค่ะ แล้ววันนี้เกิดมีปัญหาทะเลาะกันเพราะเรื่องเราฟังเพลงเศร้า แต่เราไม่ได้อกหักหรืออะไรนะคะ เป็นการชอบฟังส่วนตัวค่ะ แต่เขาก็คิดไปว่าเราชอบทำตัวเหมือนอกหัก เหมือนโสด เราก็พยายามอธิบายทุกอย่างแล้วเขาก็ไม่ฟังจนเรื่องมันเริ่มบานปลายขึ้นเรื่อยๆ เราไม่อยากทะเลาะแล้วเราก็เลยยอมขอโทษเขาไปด้วยความที่เรารู้สึกผิดว่าเรารึป่าวที่ทำให้ทะเลาะ ซึ่งเราก็คิดอยู่ในหัวตลอดว่าเราก็ไม่ได้ทำอะไรแบบที่เขาพูดหรือทำให้เขาไม่สบายใจเลยสักอย่าง แต่ก็ยอมขอโทษไปค่ะ แต่ก็เหมือนจะไม่จบเพราะเขาไม่ยอมคุยด้วยในตอนแรก ง้อเท่าไหร่ก็ไม่ยอมคุย เราเลยคิดว่าเราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ พอเขาเริ่มคุยด้วยเขาก็พูดตัดปัญหาทุกอย่าง อยากเลิกกันบ้าง รำคาญ อึดอัดบ้าง พูดไม่ได้รักษาน้ำใจเราเลย ตอนนั้นน้ำตาเราไหลแล้วค่ะ ทั้งๆที่เราพยายามง้อมาตลอดแต่มันไม่ดีขึ้นเลย พอเราร้องไห้เขาก็ถามว่าจะไม่จบใช่มั้ย...แล้วจะร้องไห้ทำไม คือเราเสียใจมากค่ะเพราะเราพยายามมากๆที่จะไม่ทะเลาะกับเขาแต่เขาก็มาพูดแบบไม่รักษาความรู้สึกเราเลย จนเรารู้สึกว่าเหมือนเราจะไม่ไหวเพราะทะเลาะกันทีไรเขาเหมือนจะบีบให้เราเป็นฝ่ายผิดเสมอ ให้พูดต่อไม่ได้ ทำได้แค่ก้มหน้ายอมรับความผิดทั้งๆที่บางทีเราไม่ใช่คนผิดเลยค่ะ แล้วเขาจะเป็นคนที่รู้ตัวช้ามากหรือกลัวเสียฟอร์มก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาจะมาขอโทษสำนึกได้ในอีกวันเสมอ...จะมาพูดดีมาขอโทษมาทำทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แต่เรายังรู้สึกถึงสิ่งที่เขาพูดกับเราอยู่เลยค่ะ มันมีหลายวูบมากที่เรารู้สึกเหนื่อยเกินไป ไม่เป็นตัวเองและอยากจบความสัมพันธ์นี้แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงจากตรงไหน เรารักตัวเองนะคะแต่เราก็รักเขาเหมือนกัน  เราเลยสับสนมาตลอดว่าเราควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ดีค่ะ บางทีเราก็คิดว่าเราไม่เป็นตัวเองเลยเหมือนโดนบีบบังคับตลอด เรื่องนั้นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ดูจะผิดในสายตาเขาเสมอ สิ่งที่เขาอยากให้เราปรับเราก็ทำให้เขาแต่มันก็เหมือนดีไม่พอสำหรับเขาเลยค่ะ บางทีเราต้องแอบเขาร้องไห้เพราะเราไม่อยากมีปัญหากับเขา เราไม่รู้จะแก้ยังไงเลยค่ะ🥲