หนูมีแม่เป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แม่หนูรักษากับโรงพยาบาลจิตเวชอย่างถูกต้องทุกอย่างและมีใบการรักษาและยาอย่างถูกต้องค่ะ เวลาที่แม่หนูรู้สึกแย่หนูจะคอยอยู่ข้างแม่ตลอดไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ แม่หนูเป็นโรคซึมเศร้า แต่ไม่ถึงขั้นทำร้ายตัวเองนะคะ แต่หนูไม่เคยรังเกียจแม่เลยนะคะหนูรักแม่ค่ะเวลาที่แม่เดือดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุหนูก็รับฟัง เศร้าหนูก็รับฟัง เครียดหนูก็รับฟังมาตลอดค่ะ หนูไม่เคยเหนื่อยเลยที่ต้องรับฟังแม่ แต่หนูเหนื่อยที่บางทีหนูทำอะไรพลาดนิดหน่อย แม่ก็โวยขึ้นมา ลากเรื่องเก่าๆมาด่ามาว่า มีเรื่องนึงที่หนูไม่ชอบเลยค่ะ แม่ชอบเอาเรื่องที่หนูเคยกรีดแขนตัวเอง หรือทำร้ายตัวเองมาว่าหนู แล้วบอกว่าคนที่ทำร้ายตัวเองมีแต่พวกขี้ยา พวกบ้า พวกปัญญาอ่อน แต่หนูบอกไว้เลยนะคะหนูอายุ18 กำลังจะ19ค่ะ หนูไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเหล้า ยา สารเสพติดใดๆเลยค่ะ บุหรี่ หรือบุหรี่ไฟฟ้าหนูก็ไม่สูบ หนูแค่เครียดค่ะ หนูก็คนคนนึงที่เศร้าเป็น ร้องไห้ได้ หนูคิดว่าส่วนนึงแม่อาจจะเป็นห่วงไม่อยากให้ทำร้ายตัวเอง แต่มันก็มีคำพูดอีกมายมากไม่ให้หนูรู้สึกแย่ เหมือนที่หนูไม่เคยพูดแย่ๆกับแม่ บางทีแม่ทะเลาะกับพ่อก็มาลงกับหนู หนูแค่เหนื่อยค่ะ หนูคิดว่าแม่ที่เป็นโรคนี้จะเข้าใจหนูดีที่สุด แต่กลายเป็นว่าแม่ไม่เคยเข้าใจอะไรหนูเลย หนูรักแม่นะคะ แค่อยากให้แม่กอดหนู ลูบหลังหนู แล้วปลอบหนูเวลาเศร้าเหมือนที่หนูทำกับแม่บ้าง หนูไม่รู้จะทำไงดีค่ะ หนูขอโทษที่อาจจะพิมพ์งงๆไปบ้าง หนูเรียบเรียงคำพูดไม่เก่งเท่าไหร่ต้องขอโทษล่วงหน้าด้วยค่ะที่อาจทำให้งง แต่หนูแค่ต้องการเล่าให้ใครสักคนฟังค่ะ